çîl

 Binêre herwiha: cil, cîl, û çil

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
çîl	çîltir	herî çîl çîltirîn

çîl (ç-ya req)

1. sîs, çûr, spî, kever (nexasim bo candaran)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Qelp î, dexel î, bi dil neyar î
  Pir çîl û çep î, xerab û xwar î
  Ey tûtiyê perweriş şirîn î — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Jê

Lêker:

• çîl bûn
• çîl kirin
• çîl dan

Navdêr:

• çîlbûn
• çîlkirin
• çîldan

Rengdêr:

• çîlbûyî
• çîlkirî

Etîmolojî

Hevreha çûr, soranî چەرمگ‎ (çermig), kurdiya başûrî çermeg, farisî چرمە‎ (çermê, “hespê çîl”), ji çerm. Bide ber ermeniya kevn ճերմակ (čermak, “çîl (a hespekî)”), gurcî ჭარმაკი (č̣armaḳi), ჭარმაგი (č̣armagi), ჭარმაღი (č̣armaɣi); deynên îranî.

Werger

• Erebî: اشقر‎
• Farisî: سفید‎ → fa
• Îngilîzî: ^?white → en
• Tirkî: semer sapı, dal → tr, filiz → tr, gece kuşu → tr, nesil → tr, çil → tr, ^?maki → tr