Jump to content

obscurarum

E Victionario

Discretiva

obscurarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
obscūrārum casus genitivus pluralis · genus femininum adiectivi obscūrus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ob.skuːˈraːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·rā·rum — morphologica: obscur-arum

Loci

[+/-]
Vitruvius
ca. -80…-20
Aulus Cornelius Celsus
fl. 30
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (30-22 a.C.n.)

  • orthographia autem est erecta frontis imago modiceque picta rationibus operis futuri figura. item scaenographia est frontis et laterum abscedentium adumbratio ad circinique centrum omnium linearum responsus. hae nascuntur ex cogitatione et inventione. cogitatio est cura studii plena et industriae vigilantiaeque effectus propositi cum voluptate. inventio autem est quaestionum obscurarum explicatio ratioque novae rei vigore mobili reperta. hae sunt terminationes dispositionum. —De architectura Vitruvii [1][2]

class.

  • Contra ii, qui se ENPIRICOS [ἐμπειρικοὺς] ab experientia nominant, evidentes quidem causas ut necessarias amplectuntur: obscurarum vero causarum et naturalium actionum quaestionem ideo supervacuam esse contendunt, quoniam non conprehensibilis natura sit. —De Medicina Celsi [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber primus, 2. [2] — obscurarum
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: obscurarum.
  3. 3.0 3.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, Prooemium. [27] — obscurarum