Ode an die Freude
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mestreechs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Ode an die Freude ofwel Ood aon de Vräög is 'n ood gesjreve in de zomer vaan 1785 door de Württembergsen diechter, sjriever en historicus Friedrich Schiller. Ze woort gepubliceerd in 't jaor dao-op in 't Duits tiedsjrif Thalia. D'n teks weurt dèks besjreve es e typisch veurbeeld vaan de late Sturm und Drang.
Ode an die Freude geneet de meiste bekindheid door de mezikaal bewèrking vaan Ludwig van Beethoven in 't veerde en lèste deil vaan zien zier bekind Negende Symfonie, die heer aofmaakde in 1824. Beethovens teks is neet gans en al gebaseerd op Schillers gediech en introduceert 'n aontal nui secties. Beethovens melodie waor aongenomme es 't Volksleed vaan Europa door de Raod vaan Europa in 1972 en daonao door de Europese Unie. D'n teks vaan Schiller weurt oet geweente dèks mètgezonge mer officieel heet 't Europees volksleed geinen teks, umtot zoeget es te geveuleg woort ervare door 't feit tot Europees integratieprojekte oet zoeväöl versjèllende taol- en cultuurgróppe besteit. Ouch 't aajd volksleed vaan Rhodesië gebruukde vaan 1974 bis 1979 de melodie vaan Beethovens Ode an die Freude.
Teks
[bewirk | brón bewèrke]Dit is 't ierste en bekènste complèt vaan Ode an die Freude, op 't origineel Duits en 'n vrij Limbörgse vertaoling:
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder
Was die Mode streng geteilt*;
Alle Menschen werden Brüder
Wo dein sanfter Flügel weilt.
Vräög, sjoen Godevonke,
Dochter vaan Elysium,
Veer betrejje vuurzaat,
Hiemelse, dien Heilegdom!
Dienen touver bint weer
Welk geweunte streng verdeilde;
Alle minse weure breurs,
Boe diene zachte vleugel verblijf.