Се смета дека планетарните системи се оформени како дел од истиот процес кој ги создал ѕвездите. Некои поранешни теории вклучуваат поминување на друга ѕвезда многу блиску до Сонцето, која исфрлила материјал од кој се создадени планетите. Но, денес се знае дека веројатноста од ваква блиска средба е речиси неверојатна за да се смета тој процес како модел за создавање на планетите. Денес прифатените теории велат дека протопланетарниот диск кој се формирал преку гравитациски колапс на молекуларен облак, потоа еволуирал во планетарен систем.[5]
Сепак, некои планетарни системи може да се формирани на поинаков начин. Планетите што кружат околу ѕвездите пулсари што емитуваат периодична експлозија од електромагнетно зрачење, откриени се поради варијацијата што ја предизвикуваат при овие експлозии. Пулсарите се формираат при силна експлозија на супернова, така што нормален планетарен систем не е можно да преживее таква експлозија, при која планетите би испариле, би биле исфрлени од нивните орбити од количеството на гас ослободено од екплозијата на ѕвездата, или би ја изгубиле гравитациската врска со ѕвездата околу која треба да орбитираат.[6]
PSR B1620-26 – првиот повеќеѕвезден планетарен систем што е откриен
55 Cancri – најголемиот вонсочев планетарен систем што е откриен (5 познати планети до 6 ноември2007 година, заедно со оддалечен ѕвезден придружник.)[7]
↑p. 394, The Universal Book of Astronomy, from the Andromeda Galaxy to the Zone of Avoidance, David J. Dsrling, Hoboken, New Jersey: Wiley, 2004. ISBN 0-471-26569-1.
↑p. 314, Collins Dictionary of Astronomy, Valerie Illingworth, London: Collins, 2000. ISBN 0-00-710297-6.
↑Planet formation scenarios, Philipp Podsiadlowski, pp. 149–165, in Planets around pulsars; Proceedings of the Conference, California Inst. of Technology, Pasadena, Apr. 30-1 мај 1992, edited by J. A. Phillips, J. E. Thorsest, and S. R. Kulkarni, ASP Conference Series, 36, 1993.
