Сицилијанска одбрана
| Сицилијанска одбрана | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Потези | 1.e4 c5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ЕШО | B20-B99 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Потекло | Џулио Полерио, 1594 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Предотворање | Отворање со кралски пешак | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| На Chess Games | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Сицилијанска одбрана — шаховско отворање коешто настанува со потезите: :1. e4 c5. Ова е најпопуларен и најсигурен одговор на потегот 1.е4. Всушност, многу статистички истражувања покажуваат дека најголеми шанси за победа белиот има доколку се отвори со 1.d4, укажувајќи на тоа дека 1...с5 е силен потег против 1.е4.[1] New in Chess, во едно од своите изданија од 2000 г, тврдел дека во базата на податоци на одиграните партии, белиот победува со 56,1 % сигурност (296.200 партии) отворајќи се со 1.d4, но цели 2 отсто помалку (54,1 %) од 349.855 партии отворајќи се со 1.е4. „Главен виновник одговорен за потврдувањето на оваа работа“ беше Сицилијанската одбрана којашто го намали степенот на успешност на белиот на 52,4 % од 145.996 партии.[2] Една шестина (околу 17 %) од сите партии помеѓу велемајсторите, и една четвртина (25 %) од базата на податоци на „Шаховски информатор“ започнуваат со Сицилијанска одбрана.[3]
Велемајсторот Џон Нан забележува дека причина за популарноста на Сицилијанската одбрана е „борбената природа; во многу линии, црниот не игра само за еднаквост, туку и за предност. Слабата е страна е тоа што белиот често рано ја презема иницијативата, па црниот мора да внимава да не прифати жртва за брз напад.“[4] Најраните регистрирани белешки на Сицилијансјката одбрана датираат од доцниот XVI век од италијанските шахисти Џулио Полерио и Џоакино Греко.[5][6]
Движејќи го с-пешакот за две полиња, црниот се залага за контрола на полето d4 и ја започнува борбата за центарот на таблата. Потегот наликува на 1...e5, следниот вообичаен одговор на 1.e4. За разлика од 1...е5, потегот 1...с5 ја уништива симетријата во позицијата, што силно влијае на понатамошните акции на обата играчи. Белиот со движењето на е-пешакот се обидува да ја заземе иницијативата на таа страна на таблата. Освен тоа, 1...с5 прави малку за развојот на црниот, за разлика од потезите 1...е5, 1...g6 или 1...Sс6 кои развиваат лесна фигура или го подготвуваат тоа. Во многу варијанти на Сицилијанската одбрана, црниот игра многу потези со своите пешаци (на пр. ...d6, ...e6, ...a6 и ...b5). Како последица на тоа, белиот често се здобива со суштинска предност во развојот и опасните шанси за напад.
Меѓутоа, движењето на црните пешаци на даминото крило му дава просторна предност на црниотна тој дел од таблата и обезбедува база за понатамошни операции на даминото крило. Често црниот пешак на с5 се менува со белиот пешак на d4 во отворањето, гарантирајќи му на црниот мајоритет во бројот на централните пешаци. Размената на пешаци ја отвора и с-вертикалата, по која црниот поставувајќи го својот топ, или дама може да развие контраигра на даминото крило.
Велемајсторот Џонатан Роусон неодамна објаснил зошто Сицилијанската одбрана е најуспешен одговор за 1.е4, иако потегот 1...с5 не развива фигури и со него се контролираат само полињата b4 и d4. Роусон пишува:„Во мојата мисла е тивко искрено објаснување. Со цел да се профитира од иницијативата гарантирана со овој прв потег, белиот мора да ја искористи можноста да направи нешто пртед црниот да има еднаков број на спопствени можности. И покрај тоа, за да го направи тоа, потребно е да има контакт со позицијата на црниот. Првата точка на контакт обично се појавува во размената на пешаци, што води кон отворање на позицијата. ...Па, мислата пред 1...с5 е оваа: „Добро, ќе ти дозволам да ја отвориш позицијата, и агресивно да ги развиеш твоите фигури, но како цена-ќе треба да ми дадеш еден од централните пешаци“.“[7]
Историја
[уреди | уреди извор]Сицилијанската одбрана била анализирана од Џулио Полерио во негов ракоопис за шахот од 1594,[8] во која тој не го употребил терминот „Сицилијанска одбрана“.[9] Подоцна, тоа било предмет на анализа од водечките шахисти во тоа време: Алесандро Салвио (1604), Дон Пјетро Карера (околу 1617) и Џоакино Греко (1623) и подоцна Комте Карло Франциско Козио (окочу 1740). Големиот француски шахист и теоретичар Андре Даникан Филидор е согласен со Сицилијанска одбрана во 1777: „Овој начин на отворање на играта ... е апсолутно дефанзивен, и многу далеку за да биде најдобар ...но е многу добар за да се испроба силата на противникот, чиишто вештини се ненавикнати.“[10]
Во 1813, англискиот мајстор Јакоб Хенри Сарат ефектиивно го стандардизирал англискиот превод на ова отворање во „Сицилијанска одбрана“(the Sicilian Defence), укажувајќи на стариот италијански ракопис кој ја употребувал фразата „il giocho siciliano“ („сицилијанска игра“).[11] Сицилијанската одбрана вбила прилично популарна во поголем дел од XIX век; Луј де Лабурдоне, Адолф Андерсен, Хауард Стонтон, Луис Паулсен и Карл Јениш сите играле со иста доследност. Во деветтото издание на Модерни шаховски отворања, Валтер Корн забележува дека Сицилијанската одбрана „добива три од своите рани практични тестови, и голема поддршка во популарноста, во 1834 мечот МекДонел-Ла Бурдона, во 1843 Стонтон-Сен Аман, и Лондонскиот турнир од 1851“.[12] За Сицилијанската одбрана, Стонтон запишал: Според мислењето на Јаниш и германските ракопоси“, со кои се сложувам: „Ова е најдобриот можен одговор на 1.е4, што пружа формација во центарот неостварлива за белиот и го заштитува секој напад“.[13]
Отворањето ја губи популарноста во доцниот XIX век, кога некои од светските водечки шахисти го отфрлаат.[14] Пол Морфи, најдобриот светски шахист во доцните педесетти години на XIX век, изјавил „дека опасните нежности за Сицилијанската одбрана ... продолжуваат од околу 1843 до околу 1851.“[15] Вилхелм Штајниц, првиот светски првак, исто така не ја сакал Сицилијанската одбрана и ја отфрлил, популаризирајќи го потегот 1...е5[16][17] Смртта на двата најголеми претставници на отворањето, Стонтон и АНдерсен, во 1874 и во 1879, исто така придонело до неговото одбивање. Се велело дека „овие загуби речиси довеле до нок-аут за Сицилијанската одбрана, бидејќи одзема долго времеда се најдат значајни фигури за да се зачува Сицилијанскиот стандард.“[18] Џорџ Х.Д. Госип, во Прирачник на шахистите, првото издание во 1874, пишува, „Од доцните години . . . откритијата беа направени со ефект на постојано јакнење на нападот на белиот, и за Сицилијанската одбрана сега од многу модерни авторстав се смета дека е споредбено слаб модел на игра.“[19] Фрибороу и Ранкен, во нивната расправа Шаховски отворања: Антички и Модерни (1889, 1896), пишува дека Сицилијанската одбрана „имала углед дека е најдобар одговор за потегот 1.е4, но ова не било потврдено во популарната пракса. Некои еминентни шахисти го имаат, и покрај тоа, задржано мислењето дека тоа е доверливо.“[20][21]
Сицилијанската одбрамна продолжила да ја губи популарноста кај многу од водечките шахисти во почетокот на XX век. Капабланка, светскиот првак од 1921 до 1927, познато го осудил како отворање каде што „Играта на црниот е полна со дупки.“[22] Слично, Џејмс Мејсон запишал, „Прилично пробувана и пронајдена желба, Сицилијанската одбрана сега едвај опстојува како првокласна одбрана. . . . Предефамзивна е. Има премногу дупки создадени во пешачката линија. Командата на полињата, посебно во центарот, е пребрзо дадено да ги нападне силите.“[23] Зигберт Тараш напишал дека 1...c5 „е сигурно строго неточно, за тоа што не прави ништо кон отворањето и единствено се обидува да пружи тешкотии во изградбата на центарот од првиот шахист. . . . Сицилијанската одбрана е одлична за силен играч кој е подготвен да преземе ризици за да форсира победа против инфериорниот противник. Против најдобрата игра, и покрај тоа, сигурно е дека ќе се падне.“[24]
Сепак, некои водечки шахисти, како Емануел Ласкер (светски првак од 1894 до 1921), Френк Маршал, Савели Тартаковер, и Арон Нимцович, и подоцна Макс Еве (светски првак од 1935-1937) играле Сицилијанска одбрана.[25] Дури Капабланка[26][27] и Тараш,[28] поради нивните критикувачки коментари, ja igrale povremeno. Од 1925, авторите на Модерни шаховски отворања (четврто издание) напишале, „Сицилијанската одбрана има тврдења да се смета за најдобрата од нерегуларните одбран и на 1.е4 од гледна точка на црниот, и е применувана со задоволувачки резултати од страна на водечките играчи во тоа време.“[29] Во овој период приодот на црниот бил обично бавен и положбен, и сите напади на белиот кои станале секојдневни по Втората светска војна не биле понатаму развивани.[30]
Успешноста на Сицилијанската одбрана била подоцна обновена во четириесеттите и педесеттите години на XX век од шахисти како Исак Болеславски, Александар Котов и Мигел Најдорф. Рубен Фајн, еден од водечките шахисти во овој период, во 1948 за Сицилијанската одбрана запишал: „Црниот зазема контрола во центарот, запоставувајќи го неговиот развој, и често поднесувајќи ужасно тешки позиции. Како тоа може да биде добро? Сѐ уште, брилијантните победи на белиот се поврзуваат со еднакво брилијантните победи на црниот; времето и повторно структурата на црниот се способни да преземат сѐ и да се вратат по повеќе.“[31]
Подоцна, Бент Ларсен, Љубомир Љубоевиќ, Лав Полугаевски, Леонид Штајн, Марк Таиманов, и Михаил Тал сите дале широки придонеси во теоријата на одбраната. Низ напорите на светските прваци Боби Фишер и Гари Каспаров, Сицилијанската одбрана станува призната како одбрана која му нуди на црниот најголеми шанси за победа по потегот 1.е4. и двајцата шахисти фаворизираа острина, агресивна игра и ја употребуваа Сицилијанската одбрана речиси ексклузивно низ своите кариери, давајќи и го на одбраната денешниот углед. Денес, многу водечки велемајстори ја вклучуваат Сицилијанската одбрана во нивниот репертоар на отворање. Меѓу денешите шахисти, кои отворањето често го играат се вбројуваат Вишванатан Ананд, Борис Гелфанд, Василиј Иванчук, Алексеј Широв, Петар Свидлер и Веселин Топалов. Во 1990, авторите на Модерни шаховски отворања (тринаесетто издание) забележале дека „во дванаесеттиот век Сицилијнската одбрана станало најиграни и најанализирано отворање и на клупски и мајсторски нивоа.“[32] Во 1965, во десеттото издание на таа книга, велемајсторот Лари Еванс проучил дека: „Сицилијанската одбрана е најдинамична за црниот, асиметричен одговор на 1.е4. Таа произведува психолошки и тензични фактори кои го обележуваат најдоброто во модерната игра и даваат забелешка на суровата борба од најпрвиот потег“.[33]
Отворена Сицилијанска одбрана: 2.Sf3 и 3.d4
[уреди | уреди извор]„Тоа е всушност работа во исфрлање на неколку жртви, и потоа упад за убиство.“ — Боби Фишер, напаѓајќи ја Змејската варијанта во Сицилијанска одбрана.
Над 75 % започнуваат со 1.e4 c5, прдолжувајќи со 2.Sf3, кога има три главни можности за црниот: 2...d6, 2...Sc6, and 2...e6. Линиите во кои белиот потоа игра 3.d4 со едно име се познати како Отворена Сицилијанска одбрана, и резултираат со екстремно комплексни позиции. Белиот има предност во развојот и дополнителен простор на кралското крило, којшто може да го искористи за запчнување на напад на кралското крило. Ова е контрабалансирано со мајоритетот на центрлен пешак на црниот, создаден со замената на белиот d-пешак за црниот c-пешак, и отворената c-вертикала, која црниот ја користи за развивање на контраигра на даминото крило.
2...d6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Највообичаен потег на црниот по 2.Nf3 е 2...d6. Ова е подготовка за ...Sf6 за напад на e-пешак без на белиот да му се дозволи да го помрдне пешакот на e5. Партијата вообичаено продолжува со 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3. Црниот тогаш може да избере помеѓу четири големи варијанти, кои за да им се зголеми попуарноста, тие се наречени Најдорфова (5...a6), Класична (5...Sc6), Шевенингенска (5...e6) и Змејска (5...g6). Купреичиковата варијанта (5...Ld7) е ретко играна. Таа може да се трансформира во една од повообичаените варијанти, како Класичната или Змејската, но постојат и бројни независни линии.
Има неколку начини за обете страни да се отстапи од горенаведените потези. По 3...cxd4, белиот одвреме-навреме игра 4.Dxd4, Чековеровата варијанта, настојувајќи на 4...Sc6 да одоговори со 5.Lb5 Ld7 6.Lxc6, каде белиот се надева дека со предноста во развојот може да има компензација против ловечката двојка на црниот. Црниот може да ја избегне оваа линија играјќи 3...Sf6, каде 4.Sc3 cxd4 5.Sxd4 води кон главните линии. И покрај тоа, белиот ја има и можноста 4.dxc5!?, на што црниот може да одигра 4...Sxe4 или 4...Da5+. Останата невообичаена линија е 3...cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.f3!?, Принсовата варијанта којашто се обидува даја овозможи можност за c4 што ја претставува формацијата Мароциево врзување.
Најдорфова варијанта: 5...a6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Најдорфовата варијанта е најпопуларен систем за црниот во Сицилијанска одбрана. Најдорфовото настојување со 5...a6 е со цел да се подготви ...e5 за следниот потег и освои простор во центарот; веднаш 5...e5?! е пресретнато со 6.Lb5+!, на што ржцрниот мора да одигра 5...Ld7 или 5...Sbd7. Претходниово му овозможува на белиот да го промени црниот белополен ловец, по што полето d5 станува многу слабо; но второто овозможува 6.Sf5, каде црниот може да го сочува d-пешакот само доколку одигра незгодно 6...a6 7.Lxd7+ Dxd7. И во двата случаја играта на белиот е подобра.
Според тоа, играјќи 5...a6, црниот го лишува белиот од шахот на b5, па потегот ...e5 можеби е можен во следнуиот потег. ЦВоопшто, 5...a6 исто така ги оневозможува белите коњи од употреба на полето b5 и му помага на црниот да создаде игра надаминото крило, подготвувајќи со ...b5 да го пушти b-пешакот. Овој план со 5...a6 проследено со ...e5 го претставува традиционалниот пристап на црниот во Најдорфоварта варијанта. Подоцна, Гари Каспаров го приспособи потегот 5...a6, но со идеја да се одигра...e6 наместо ...e5. Суштината на планот на Каспаров е дека веднаш 5...e6 (Шевенингенска варијанта, спомената погоре) допушта 6.g4, што е најопсаната линија на белиот против Шевенингенската варијанта. Играјќи 5...a6 најпрво, црниот привремено го оневозможува белиот g-пешак да се најде на полето g4 и чекајќи да види што ќе одигра белиот наместо тоа. Често, играта се трансформира во Шевенингенската варијанта.
Класична варијанта: 5...Sc6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Класичната варијанта може да се добие по различен редослед на одиграни потези: 1.e4 c5 2.Sf3 d6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3 Sc6, и 1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3 d6. Црниот едноставно го изнесува коњот на неговото најприродно поле, и го одолговлекува донесувањето на одлука како да се развие ловецот на f8. Највообичаен одговор за белиот во оваа позиција е 6.Lg5, Рихтер-Раузеровиот напад. Потегот 6.Lg5 е воведен од страна на Курт Рихтер со закана да се удвојат црните пешаци по Lxf6. По потегот 6...e6, Всеволод Раузер го вовел модерниот план со Dd2 и 0-0-0. Притисокот на белиот на пешакот на d6 често го принудува црниот на Lxf6 да одговори со ...gxf6 наместо земањето со фигура (на пр. дамата на d8) којашто треба а го заштитува d-пешакот. Ова ја слабее пешачката поиција на кралското крило, но за возврат, црниот ужива корисен мајоритет со пешаците во центарот.
Останата популарна варијанта е 6.Lc4, којашто го изнесува ловецот на поле од кое може да има агресивно влијание. На тоа, црниот обично возвраќа играјќи 6...e6 за да го ограничи опсегот на белиот ловец, но белиот може евентуално да притисне на пешкот на e6 изнесувајќи со својот f-пешак на полето f5. По потезите 7.Le3 Le7, белиот може или да изврши мала рокада (Созинов напад, наречен според рускиот мајстор Венјамин Созин кој го пробувал тоа во триесеттите) или голема со 8.De2 и 9.0-0-0 (Велимировиќев напад). Наместо 6...e6, црниот исто така може да го одигра потегот на Пал Бенко 6...Db6 јуни Le2 му овозможува на црниот да избере помеѓу 6...e5, the динамичната Болеславскиева варијанта; 6...e6, трансформирајќи се во Шевенингенска варијанта; и 6...g6, трансформирајќи се во Класичната варијантаof на Змејската варијанта.
Схевенингенска варијанта: 5...e6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Во Схевенингенската варијанта, црниот се задоволува со „мал центар“ (пешаците на d6 и e6, наместо на e5) и подготвува да одигра мала рокада. Во овој поглед, Пол Керес го вовел потегот 6.g4, Кересовиот напад, во 1943. Белиот настојува да го нападне и принуди да отстапи црниот коњ играјќи g5. Доколку црниот го оневозможи тоа со 6...h6, што е највооичаен потег, белиот има освоео простор на кралското крило и го обесхрабрува црниот да рокира на таа страна, и подоцна би можел да одигра Lg2. Ако компликациите по 6.g4 не се по вкус на белиот, голема алтернатива е 6.Le2, типична линија заснована на 6...a6 (оваа позиција може да се добие и преку Најдорфовата варијанта преку 5...a6 6.Le2 e6) 7.0-0 Le7 8.f4 0-0 јуни Le3, и 6.f4 е иксто така возможно.
Додека теоријата наведува дека црниот може да го задржи балансот во Кересовиот напад, шахистите денес често настојуваат да го избегнат играјќи најпрвин 5...a6, идеја популаризирана од Каспаров. И покрај тоа, ако белиот реши да го одигра потегот g4, тоа коже да го подготви одгаварајќи на 5...a6 со 6.h3 (како што понекогаш играл Фишер) или 6.Tg1.
Змејска варијанта: 5...g6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Во Змејската варијанта, црниот го фјанкетира лоцвецот на дијагоналата h8-a1. Тоа е наречено според Фјодор Дус-Чотимирски во 1901, кој ја забеклежал сличноста помеѓу структурата на црните пешаци на кралското крило (пешаците на d6, e7, f7, g6 и h7) и ѕвездите од соѕвездието Змеј.[34] Најопасен обид на белиот против Змејската варијанта е Југословенскиот напад, којшто настанува по 6.Le3 Lg7 7.f3 0-0 8.Dd2 Sc6, каде се играат и 9.0-0-0 и 9.Lc4 (видете Сицилијанска одбрана, Змејска варијанта, Југословенски напад, 9.Lc4 за понатаму). Оваа варијанта води кон екстремно остра игра и е страшно комплицирана, додека играчите рокираат на спротивните крила и партијата станува трка помеѓу белиот напад на кралското крило и црниот противнапад на даминото крило. Главна алтернатива за белиот на Југословенскиот напад е 6.Le2, Класичната варијанта.
2...Sc6 3.d4 cxd4 4.Sxd4
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
2...Sc6 е природно-развоен потег, и подготвува ...Sf6 (додека со 2...d6, црниот го спречува белиот од одигрување на e5).По 3.d4 cxd4 4.Sxd4, највообичаен потег за црниот е 4...Sf6, на што белиот обично одговара со 5.Sc3. Во овој поглед, црниот може да одигра 5...d6, трансформирајќи ја партијата во Класична варијанта; 5...e5, Свешниковата варијанта; или 5...e6, трансформирајќи ја партијата во Варијанта со четири коња. Покрај 4...Sf6, најважни потези за црниот се 4...e6 (со трансформација во Таимановата варијанта), 4...g6 (Забрзаната змејска варијанта) и 4...e5 (Калашњиковата вариојанта). Поретки се миожностите кои вклучуваат 4...Dc7, што подоцна може да доведе до трансформација во Таимановата варијанта), и 4...Db6, Гривасовата варијанта.
Свешникова варијанта: 4...Sf6 5.Sc3 e5
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Свешниковата варијанта е воведена од страна на Евгени Свешников и Генади Тимошенко во седумдесеттите. Пред именувањето благодарение на нивните напори, варијантата се нарекувала Ласкер-Пеликанова варијанта. Емануел Ласкер еднаш ја одиграл оваа варијанта, во меч за светски првак против Карл Шлехтер, и Хорхе Пеликан ја одиграл неколкупати во педесеттите, но обработувањето на варијантата од страна на Свешников била клучот за нејзино повторно заживување. Модерната главна линија по 5...e5 е слчеднава:
6.Sdb5
Ова е со закана Sd6+ јуни Sf5 овозможува 6...d5! 7.exd5 Lxf5 8.dxc6 bxc6 9.Df3 Dd7, и останатите потези со коњ му овозможуваат на црниот да одигра ...Lb4, со што притисокот на e4 му дава еднаквост.
6...d6
Црниот не дозволува 7.Sd6+ Lxd6 8.Dxd6, каде ловечката двојка на белиот му носи предност.
7.Lg5
Белиот се подготвува да го отстрани црниот коњ на f6, предизвикувајќи слабеење на контролата на црниот над полето d5. Поневообичаенаe алтернатива е 7.Sd5 Sxd5 8.exd5 Sb8.
7...a6
Црниот го принудува белиот коњ да се повлече на a3.
8.Sa3
Забрзаното 8.Lxf6 доведува до 8...gxf6, каде по 9.Sa3, црниот може да ја трансформира партијата во главната линија со 9...b5 или да отстапин од линијата играјќи 9...f5!?
8...b5!
8...b5 е иноцвацијата на Свешников, контролирајќи го полето c4 и заканувајќи се со ...b4 напаѓајќи ги белите коњи со пешачка виличка. Претходно доколкуцрниот би одиграл 8...Le6 (Бирдовата варијанта), би му допоштил на белиот да го врати во игра коњот на a3 со 9.Sc4. Целосната варијанта која настанува до 8...b5 е наречена Чељабинска варијанта. Таа исто така може да се добие од алтернативниот редослед на потези 1.e4 c5 2.Sf3 e6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3 Sc6 6.Sdb5 d6 7.Lf4 e5 8.Lg5 a6 9.Sa3 b5, кој е еден потег подолг. (Овој алтернативен редослед на белиот му дава можност за други алтернативи, вклуичувајќи 6.Sxc6 bxc6 7.e5 Sd5 8.Se4, настојувајќи c4, и гамбитот 6.Le2 Lb4 7.0-0!?, допуштајќи Lxc3 8.bxc3 Sxe4.). Бројот на потези во овие анализирани позиции се заснова на редоследот на потези даден во одважност.
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Свешниковата варијанта стана многу популарна во шахот на мајсторско ниво. Потегот на црниот ...e5 изгледа анти-позиционален: тоа предизвикува пешакот на d6 да стане заостанат и го слабее полето d5. И покрај тоа, во замена, црниот се шири во центарот освојувајќи време на белиот коњ, постепено е испратен на полето a3. Врвниоте играчи ја играле оваа варијанта, а меѓу нив и Владимикр Крамник, Веелин Топалов, Теимур Раџабов, Борис Гелфанд, Мајкл Адамс и Александар Калифман, а и многу останати.
Во позицијата дадена на дијаграмот, по 8...b5, белиот обично ја избегнува заканата ...b4 игракќи 9.Lxf6 или 9.Sd5. По 9.Lxf6, 9...Dxf6?! 10.Sd5 Dd8 „паѓа во вода“, поради 11.c4 b4 (11...bxc4 12.Sxc4 е добро за белиот, кој се заканува 13.Da4) 12.Da4 Ld7 13.Sb5! axb5 14.Dxa8 Dxa8 15.Sc7+ Kd8 16.Sxa8 и коњот ќе избега преку b6. Според тоа 9...gxf6 е форсирано, на што белиот продолжува со 10.Sd5. Мочниот бел коњ на d5 и лошата пешачка структура на кралското крило на црниот се компензирани со црната ловечка двојка и белиот исклучен коњ на a3. Исто така, црниот има план да одигра 10...f5, проследено од ...fxe4 и ...f5 со вториот f-пешак, којшто ќе му обезбеди контрола во центарот. Алтернативен план е да се одигра 10...Lg7 проследено од ...Se7 за веднаш да се замени моќниот бел коњ; ова линија е позната како Новосибирска варијанта.
Наместо 9.Lxf6, белиот може да одигра 9.Sd5, што обично води кон помирна игра. Белиот одлучува да не ги удвои црните пешаци по f-вертикалата, и партијата обично продолжува 9...Le7 10.Lxf6 Lxf6 11.c3, каде белиот го одржува својот коњ на d5 заменувајќи го црниот коњ на f6, и подготвувајќи, повторно да го врати во игра коњот на a3 со маневрот Sa3-c2-e3. Исто така, 9.Sd5 миоже да доведе до брзо реми по 9...Da5+ 10.Ld2 (со цел да оневозможи 10...Sxe4) 10...Dd8 11.Lg5 Da5+ итн. За да го избегне ова, белиот може да одигра 11.Sxf6+ или 11.c4.
Забрзана змејска варијанта: 4...g6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Како и во стандардната Змејска варијанта, црниот го развива својот ловец на g7 и во Забрзаната змејска варијанта. Разликата е во тоа што црниот го избегнува играњето на потегот ...d7-d6, па подоцна е можно да се одигра директно ...d7-d5. На пример, ако белиот се обиде да одигра во стилот на Југословенскио напад со 5.Sc3 Lg7 6.Se3 Sf6 7.f3 0-0 8.Dd2, 8...d5! веднаш ја изедначува позицијата. Кога белит игра 5.Sc3, тоа е обично со идеја на продолжението 5...Lg7 6.Le3 Sf6 7.Lc4 0-0 8.Lb3 (forestalling any tricks involving ...Sxe4 и ...d5), проследено со мала рокада.
Критичниот тест за редоследот на потези на белиот е 5.c4, Мариоциевото врзување. Белиот се надева да ја ограниочи позицијата на црниот спречувајќи ги пешачките потези...d7-d5 и ...b7-b5. Главно, оваа линија е со помалку тактика од многу од останатите варијанти во Сицилијанска одбрана, и играта вклучува многу стратешки маневрирања на двете страни. По 5.c4, главната линија е: 5...Lg7 6.Le3 Sf6 7.Sc3 и сега 7...0-0 или 7...Sg4 е најчесто играно.
Калашњикова варијанта: 4...e5
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Калашњиковата варијанта е тесно поврзана со Свешниковата варијанта, и понекогаш се споменува како Нео-Свешникова варијанта. Потегот 4...e5 има долга историја; Луис-Шарл Мае де Бурдона го користел во неговите парти против Александар МекДонел во 1834, и бил исто така популарен за кратко време во четириесеттите. Овие рани партии засновани на Ловенталовата варијанта со 4...e5 5.Sb5 a6 6.Sd6+ Lxd6 7.Dxd6 Df6, каде белиот ја жртвува ловечката двојка азради предност во развојот. И покрај тоа, потегот бил изгубен од уптреба откако еднаш партијата е решила со зачувување на предноста во корист на белиот во следните линии.
Само во доцните осумдесетти шахистите со црни фигури повторно го оживеале потегот 4...e5 со намера да се пресретне 5.Sb5 со 5...d6: ова е вистинската Калашњикова вријанта. Идеите во оваа линија се идентични со оние во Свешниковата - црниот го прифаќа заостанатиот пешак на d6 и го слабее полето d5, но добива време истерувајќи го коњот. Разликата помеѓу овие две варијанти е што црниот го нема развиено својот коњ на f6 и белиот го нема извадено својот коњ на c3, па и обата противници имаат на располагање дополнителни можности. Белиот може да оди напред ...Sf6 со nametnuvawe на ...Se7, на пр. после 6.S1c3 a6 7.Sa3 b5 8.Sd5 Sge7, што го избегнува планот на белиот за Lg5 и Lxf6 за на црниот да му се причини удвојување на пешаците по f-вертикалата. Или, црниот може да го одложи воведувањето во игра на коњот , наметнвајќи го играњето на ...Be7-g5 или брзо ...f5. Од друга страна, белиот ја има можноста од 6.c4, што го зацврстува неговото одрдржување на d5 и сврзувајќи се на ...b5, но оставајќи го полето d4 незначително ослабено.
2...e6 3.d4 cxd4 4.Sxd4
[уреди | уреди извор]Потегот 2...e6 му овиозможува на црниот да го развие својот црнополен ловец. По 3.d4 cxd4 4.Sxd4, црниот има три главни можностуи: 4...Sc6 ( Таимановата варијанта), 4...a6 (Кановата варијанта) и 4...Sf6. По 4...Sf6 5.Sc3, црниот партијата може да ја трансформира во Шевенингенската варијанта со 5...d6, или играјќи 5...Sc6, Варијантата со четири коња.
Таиманова варијанта: 4...Sc6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
По името на Марк Таиманов, позицијата добиена со 1.e4 c5 2.Sf3 e6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sc6 или 1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 e6 е наречена Таиманова варијанта. Црниот го развива коњот на природното поле и ги задржува своите можности отворени во однос на позицоноирањето на своите останати фигури. Една од идеите на системот е да се развие ловецот на f8 на b4 или c5. Белиот може ова да го оневозможи преку 5.Sb5 d6, каде 6.c4 води кон Мароциевото врзување. Добиената позиција по 6.c4 Sf6 7.S1c3 a6 8.Sa3 b6 is е еден вид на еж.
Каспаровиот гамбит 8...d5 е одигран двапати на Мечот за светски првак, но денесс се смета за несигурен.
Наместо 5.Sb5, 5.Sc3 е повообичаено, каде 5...d6 води кон Шевенингенската варијанта и 5...Sf6 е Варијантата со четири коња (видете подолу). Независни потези за црниот се 5...Dc7 и 5...a6, кои обично се трансформираат една во друга. Идејата на Таиманов е да се одигра 5...a6 (оневозм ожувајќи Sb5) проследено од ...Sge7 и ...Sxd4. Тогаш белиот би змеал со дама, која црниот може да ја нападне со ...Sc6, освојувајќи време. Поппоуларната постава ги вклучува потезите ...Dc7, ...a6 и ...Sf6: оваа варијанта често се нарекува Паулзенова варијанта.
Канова варијанта: 4...a6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Кановата варијанта своето име го добила по Илија Кан. Играјќи 4...a6, црниот го оневозможува потегот Sb5 и подоготвуваевентуалнио ...b5.
најпопуларен одговор на белиот е 5.Sc3 по што развојот на црниот на црниот коњ на g8 често се врши со Sf6 што може да биде пресретнато со e5 што на црниот му создава слабост на полето d6 и го принудува црниот коњ да одигра непотребен потег. Па, нормално црниот игра потег за да воспостави контрола на полето e5 оневозможувајќи го понатамошното движење на белиот е-пешак. Главен потег на Кан во оваа позиција е 5...Dc7 иако 5...Sc6 со трансформација во Таимановата варијанта или 5....d6 со трансформација во Шевенингенската варијанта исто така е можно. Алтернативна идеја е веднаш да се одигра 5...b5 и создаде притисок на даминото крило со идеја да се одигра b4 напаѓајќи го коњот на c3 или Lb7 создавајќи притисок по најдолгата белополна дијагонала.
Алтернативен петти потег за белиот е да одигра 5.Ld3 каде по 5...Lc5 6.Sb3 сега, црниот може да отстапи со Le7 каде 7.Dg4 му создава проблеми на црниот на кралското крило или 6...La7, 5.c4 е исто така можно, со поставата на Мароциевото врзување.
Варијанта со четири коња: 4...Nf6 5.Nc3 Nc6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Варијантата со четири коња главно се употребува како начин за трансформација во главната линија на Свешниковата варијанта, овозможена со 6.Sdb5 d6 7.Lf4 e5 8.Lg5 a6 9.Sa3 b5. Суштината на овој редослед на потези е да се избегнат линиите како Росолиновата варијанта (1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.Lb5), или 1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3 e5 6.Sdb5 d6 7.Sd5, што се можни и во стандардниот редослед на потези н Свешников. Од друга страна, во редоследот на потезио на варијантата со четири коња, белиот добива дополнителна мопжност за 6.Sxc6 bxc6 7.e5 Sd5 8.Se4, па белиот не е обврзан да влезе во Свешниковата варијанта.
Ако белиот не се стреми кон Свешниковата варијанта, главна алтернатива е да одигра 6...Lb4 како одговор на 6.Sdb5. Тогаш, 7.a3 Lxc3+ 8.Sxc3 d5 9.exd5 exd5 води кон позиција во која црниот повеќе нема ловечка двојка, но неговите активни фигури му овозможуваат да одигра ...d5-d4.
Варијанта Га-Па: 4...Sf6 5.Sc3 Db6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Дамата влегува рано во игра со цел да врши притисок на d4 и b2. Белиот обично тоа го брани играјќи 6. Sb3, но 6. e5 и 6. Le3 се попредизвикувачки за црниот.
2.Sf3 без 3.d4: алтернативни трети потези на белиот
[уреди | уреди извор]Бекиот може да одигра 2.Sf3 без да настојува да одигра 3.d4. Системите дадени подолу се обично класифицирани со алтернативите на вториот потег на белиот како Анти-Сицилијански.
2...d6 без 3.d4
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
По 1.e4 c5 2.Sf3 d6, најзначајна алтернатив за белиот покрај 3.d4 е 3.Bb5+, позната како Московска варијанта или Канал-Соколскиев напад. Велемајсторите понекогаш ја избираат оваа варијанта кога сакаатда ја избегнат теоријата; на пример, оваа варијанта ја има играно Гари Каспаров во мечот против светот. Експертите во оваа линија вклучувајќи ги и велемајсторите Сергеј Рублевски и Томас Орал. Црниот може да покрие со 3...Ld7, 3...Sc6 или 3...Sd7. Првата можност е највообичаена, на што по 4.Lxd7+ Dxd7, белиот може да одигра 5.c4 во стилот на Мароциевото врзување, или да се обиде со 5.0-0 проследено со c3 и d4. Позицијата по 3...Sc6 миоже да се добие и преку Росолимовата варијанта по 1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.Lb5 d6.
Друга можност за белиот е 3.c3, настијувајќи да изгради пешачен центар со d4 во следниот потег. Најиграно продолжение е 3...Sf6 4.Le2, но не 4...Sxe4?? поради 5.Da4+. Белиот понекогаш игра и 3.Sc3, што по обичај води кон Отворената Сицилијанска одбрана по 3...Sf6 4.d4.
2...Sc6 без 3.d4
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Росолимовата варијанта, 3.Lb5, е почитувамна алтернатива на 3.d4. Името го добила по Николас Росолимо, и е поврзана со Московската варијанта. Вообичаеното настојување на белиот е да одигра Lxc6, оставајќи го црниот со двојни пешаци. Најдобри одговори на црниот се 3...g6 подготвувајќи ...Lg7, 3...d6 подготвувајќи ...Ld7 (хибридна линија која може да се добие и од Московската варијанта по 2...d6 3.Lb5+ Sc6), и 3...e6 подготвувајќи 4...Sge7. Сергеј Рублевски и Томас Орал и двајцата ја играле оваа варијанта како Московсктата варијанта.
Потегот 3.Sc3 е вообичаено транспозиционалнo средство за белиот, кој може да игра 4.d4 или 4.Lb5 во следниот потег зависно од одговорот на црниот. Црниот понекогаш игра 3...e5 за да ги избегне и двете можности; тогапш 4.Lc4 се смета за најдобар потег на белиот. Потегот 3.c3 води кон линиите од Алапиновата варијанта по 3...Sf6 or 3...d5.
2...e6 без 3.d4
[уреди | уреди извор]Белиот понекопгаш игра 3.Sc3 само за ад види што би ќе одигра црниот пред да одигра d4. Со 3.d3, Белиот планира да се развие во стилот на Кралско-индискиот напад со g3 и Lg2; оваа линија ја одиграл Боби Фишер во победата над Оскар Пано во нивната позната партија (Фишер-Пано, Буенос Аирес 1970). Потегот 3.c3 води кон линиите на Алапиновата варијанта поr 3...Sf6, или Француска одбрана по 3...d5. Потегот 3.b3 настојувајќи Lb2 е независен поретко игран обид.
2.Sf3: алтернативни втори потези на црниот
[уреди | уреди извор]По 1.e4 c5 2.Sf3, црниот има на располагање неколку ретко играни можности, покрај главните 2...d6, 2...Sc6 и 2...e6.
Хипербрза змејска варијанта (Унгарска варијанта): 2...g6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
По 1.e4 c5 2.Sf3 g6 се доаѓа до Хипербрзата змејска варијанта или Унгарска варијанта, која подоцна може да се трансформира во Забрзаната змејска или Змејската варијанта. Начините преку кои белиот може да го оневозможи ова се: 3.c3, 3.c4, и 3.d4 cxd4 4.Dxd4, иако црниот може да го пресретне потегот 3.d4 со 3...Lg7 4. dxc5 Da5+.
О'Келиева варијанта: 2...a6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Играјќи 2...a6, црниот пристапува кон одигрување на О'Келиавета варијанта. Идејата е во тоа, на 3.d4 и потоа 3...cxd4 4.Sxd4 Sf6 5.Sc3 e5, да се оневозможи белиот да одигра Sb5, по што црниот био изедначил играјќи ...Lb4 и донекаде ...d5 . И покрај тоа, по 3.c3 или 3.c4 нејасно е како 2...a6 ја подобрува позицијата на црниот.
Нимцовичова варијанта: 2...Sf6
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Со потегот 2...Sf6 се создава Нимвцовичовата варијанта. Оваа варијанта има неколку сличности со Алехиновата одбрана.[35] Најсилен одговор на белиот е да го избрака коњот преку 3.e5 Sd5 4.Sc3, и сега 4...Sxc3 5.dxc3, каде 5...b6?, што го играл и препорачал Нимцович „паѓа во вода“ на 6.e6! f6 7.Se5![36] или 4...e6 (главна линија) 5.Sxd5 exd5 6.d4 Sc6 7.dxc5 Lxc5 8.Dxd5 Db6 (8...d6 9.exd6 Db6 е исто така играно)[37] 9.Lc4! Lxf2+ 10.Ke2 0-0 11.Tf1 Lc5 12.Sg5 Sd4+ 13.Kd1 со остра игра со мала предност на белиот.[38]
Квинтеросова варијанта: 2...Dc7
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Варијантата во која црниот игра 2...Qc7 е Квинтеросова варијанта. Од неа може лесно да се дојде до некоја од стандардните варијанти како Таимановата варијанта или Паулзеновата, ан белиот може во друг случај да одигра и 3.c3 во стилот на Алапиновата варијанта, каде црната дама и баш не е добро позиционирана на c7.
Бриселски гамбит:2...f5
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Доколку црниот по 1.e4 c5 2.Sf3 одигра 2... f5 iсе добива позиција позната како Бриселски гамбит, именувана по градот Брисел. Ова е многу неигурно продолжение, во кое црниот жртвува пешак и го изложува својот крал.
Алтернативи за вториот потег на белиот
[уреди | уреди извор]За да се избегнедопуштањето за можноста црниот да има опширен иозбор на системи по 2.Sf3, белиот можe изборот на противникот да го ограничи, играјќи т.н. „анти-Сицилијански“ линии.
Затворена варијанта: 2.Sc3
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Потегот 2.Sc3 води кон Затворената варијанта, од која може да се создадат различни системи, зависно од следниот потег на белиот. Познати линии се со потезите 3.g3, 3.Sf3 која вообичаеноводи кон Отворена сицилијанска одбрана и 3.f4 која води до нападот Гранд при (видете подолу). Белиот исто така може да ги задржи своите можности отворени, играјќи 3. Sge2. Ендрју Солтис го објасни тоа како „Камелеонски истем“, додека белиот ја задржува можноста за играње на Затворената варијанта со 4.g3 или трансформирајќи ја партијата во стандардната Отворена Сицилијанска одбрана со 4.d4 cxd4 5.Sxd4. Двете мани се што линиите на Затворена Сицилијанска одбрана со раното Sge2 не се многу предизвикувачки за црниот, и ако црниот игра 2...Sc6 3.Sge2 g6, 4.d4 се добива Забрзаната змејска варијанта каде белиот кја губи можноста да одигра c4, Мароциевото врзување, често сметана за најдобра линија за белиот.[39] Во поглед на можните тѕрансформации во главните варијанти на Сицилијанска одбрана, црниот одговор на 2.Sc3 ќе зависи од тоа што го игра во Отворената варијанта на Сицилијанска одбрана. Потегот 2...Sc6 е највообичаен избор, но 2...e6 и 2...d6 исто така често се играат. Главната линија на Затворена сицилијанска одбрана 2.Sc3 Sc6 3.g3 g6 4.Lg2 Lg7 5.d3 d6, каде главни можности за белиот се 6.Le3 проследено со Dd2 и можеби 0-0-0, и 6.f4 проследено со Sf3 и 0-0.
Алапинова варијанта: 2.с3
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Со потегот 2. c3 настанува Алапинова варијанта или Сицилијанска одбрана со c3 Sicilian. Оригиналнон наметната од страна на Семјон Алапин на крајот на 19. век, оваа варијанта била оживенана во доцните шеесетти години на 20. век од страна на Евгени Свешников и Евгени Васјуков. Денес најдобри познавачи на оваа варијанта се и Сергеј Тивјаков и Едуардас Розенталис. Белиот има за цел да обезбеди класичен пешачки центар со 3.d4, па црниот треба да возврати веднаш во центарот со 2...Sf6 или 2...d5. Линијата 2...Sf6 3.e5 Sd5 наликува на Алехиновата одбрана, но вклучувањето на потезите c3 и...c5 е дефинитивно во корист на црниот. Сега белиот може да одигра 4.d4 cxd4 5.Sf3, на што белиот може да избере помеѓу 5...e6 и 5...Sc6. Останатата главна линија е 2...d5 3.exd5 Dxd5 4.d4 Sf6 5.Sf3, каде главни можности за црниот се 5...e6 и 5...Lg4. Во оваа линија, белиот обично завршув со изолиран дамин пешак по пешачката размена на d4. Поретка можност како втор потег на црниот е 2...e6, со цел трансформација во Напредната варијанта во Француска одбрана по 3.d4 d5 4.e5.
Напад Гран при (Макдонелов напад): 2.f4
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Со потегот 2. f4 белиот велегува во нападот Гран при или Макдонелов напад: второто име опстојува од 14. партија помеѓу Александар Макдонел и Луј де Лабурдоне одиграна во Лондон во 1834 во која победил црниот. Според Џереми Силман и останати, најдобар одговор на црниот е 2...d5 3.exd5 Sf6!, Таљовиот гамбит, кој е причиа потегот 2.f4 да ја изгуби популрноста.[40] Со 3.Sc3 настанува Тоалетната варијанта (наречена според просторијата во којашто настанала) е еден начин да се одбие гамбитот. Денес, шахистите обично влегуваат во Нападот Гран при играјќи 2.Sc3 пред 3.f4. Модерната главна линија е 2.Sc3 Sc6 3.f4 g6 4.Sf3 Lg7. На ова место белиот го игра положбеното 5.Lb5, заканувајќи се да му создаде на црниот удвоени пешаци по Lxc6, или поагресивното 5.Lc4, со цел да се здобие со напад на кралското крило. Помалку играна можност е 2... e6, којашто била играна од Луј де Лабурдоне против Мекдонел.
Смит-Мораев напад: 2.d4
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Со продолжението 2.d4 cxd4 3.c3 настанува Смит-Мораевиот гамбит. Да се одбие е можно, но прифаќањето на новата жртва со 3...dxc3 е критично.[41] По 4.Sxc3, неизвесно е дали белиот има доволно компензација за пешакот.[42][43][44][45] И покрај тоа, мо=же да биде опасно за црниот доколку не е подготвен, бидејќи има многу стапици на кои треба да се внимава.[46]
Кересова варијанта: 2.Se2
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Потегот 2.Se2 води кон Кересовата варијанта, која била играна од страна на Пол Керес по кого и го добила името, и има слични идеи како и во Камелеонскиот систем под 2.Sc3 - белиот е подготвен да одигра 3.d4 со Отворена сицилијанска одбрана, 3.g3 со Затворена сиоцилијанска одбрана, или 3.Sbc3, продолжувајќи со одложување на изборот помеѓу претходните две.
Крилен гамбит: 2.b4
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Доколку белиот одигра 2.b4 се добива Крилниот гамбит. Идејата на белиот е 2. b4 cxb4 3. a3, со надеж да се запре c-пешакот, наместо да се доминира во центарот со раното d4. И покрај тоа, црниот може да добие предност со прецизна игра. Крилниот гамбит генерално се смета за co премногу безобѕирна варијанта. Велмајсторот Џо Галагер го нарекува „заборавенио верување, цврсто влегувајќи во салата за натпревари о д деновите на Френк Маршал и Рудолф Шпилма. Белиот жртвува пешак ... па, не многу.“[47]
Снидерова варијанта: 2.b3
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Продолжението 2.b3 проследено со 3.Lb2 е Снидеровата варијанта, која името го добила по мајсторот Роберт М. Снидер.[48] Оваа варијанта понекогаш е играна од Најџел Шорт, а му еомилена на грузискиот велемајстор Тамаз Гелашвили.
Забавена варијанта: 2.Le2
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Варијантата со 2.Le2 е наречена Забавена варијанта.
Штајницова варијанта: 2.g3
[уреди | уреди извор]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Потегот 2.g3 воведува во Штајниицовата варијанта, која може лесно да се трансформира во Затворена сицилијанска одбрана, но нуди и други можности како 2...d5 3.exd5 Dxd5 за црниот, и засилена контрола во центарот со c3 и d4 за белиот.
Останати проолженија
[уреди | уреди извор]- Потегот 2.d3 ја сигнализира намерата на белиот да ја развива својата игра според лииниите на Кралско индискиот напад, и обично води кон трансформнација во Затворена сицилијанска одбрана.
- Потегот 2.c4 води кон линии кои наликуваат на Англиско отворање.
- Со потегот 2.a3 идејата е да се развие играта како во Крилниот напад. Идејата е во следнуиот потег да се одигра 3.b4.
- Потегот 2.Sa3 е екцентричен потег кој доби значење благодарение на велемајсторорт Вадим Звагинцев, кој го играше во суперфиналето на руското шаховско првенство во 2005. На целиот турнир, овој потег го одигра трипати, ремизирајќи двапати и победувајќи го Александар Халифман.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Роусон, Џонатан (2005). Chess for Zebras: Различни размислувања на белиот и црниот. Gambit Publications. стр. 243. ISBN 1901983854.
- ↑ Сосонко, Генадиј; Паул ван дер Стерен (2000). New in Chess Бр. во год. 55. Interchess BV. стр. 227. ISBN 9056910698.
- ↑ Вотсон, Џон (2006). Господство со шаховските отворања: Откривање на мистериите на модерните шаховски отворања, Дел 1. Gambit Publications. стр. 175. ISBN 1904600603.
- ↑ Нан, Џон (2001). Разбирање на шахот потег по потег. Gambit Publications. стр. 57. ISBN 1901983412.
- ↑ De Firmian, Nick (2008). Modern Chess Openings: MCO-15. Random House Puzzles & Games. стр. 244. ISBN 0-8129-3084-3.
- ↑ Ristoja, Thomas; Aulikki Ristoja (1995). Perusteet. Shakki. WSOY. стр. 63. ISBN 951-0-20505-2.
- ↑ Роусон, Џонатан (2005). Шах за зебри: Различни размислувања за црниот и белиот. Gambit Publications. стр. .243. ISBN 1901983854.
- ↑ „Шахот и шахистите од ренесансата“. Архивирано од изворникот на 2008-01-23. Посетено на 19 јануари 2008.
- ↑ Полгаевски, Лав; Жероен Пике, Кристоф Гвено (1995). Сицилијанска љубов: Шаховски турнир Лав Полгаевски, Буенос Аирес 1994. New in Chess. стр. 50. ISBN 9071689999.
- ↑ Филидор, Франсоа-Андре даникан (2005). Анализа на шаховската игра (1777). Hardinge Simpole Ltd. стр. 200–201. ISBN 1843821613.
- ↑ Полугаеввски, Лав; Жероен Пике, Кристоф Гвено (1995). Сицилијанска љубов: Шаховски турнир Лав Полгаевски, Буенос Аирес 1994. New in Chess. стр. 53. ISBN 9071689999.
- ↑ Корн, Валтер; Џон В. колинс (1957). Модерни шаховски отворања. Pitman. стр. 113. Text "ASIN B0007E54DW " ignored (help)
- ↑ Стонтон, Хауард (1848). Шаховски играчки ракопис. Хенри Г. Бон. стр. 371. Модерните шахисти би го сметал погледот дека Сицилијанската одбрана „го заштитува секој напад“ за наивен.
- ↑ Хенри Б'рд, пишувајќи во 1883, ги изјавил флуктуациите на Сицилијанското реноме:
Сицилијанската одбрана ... веројатно претрпе многу промени во поглед на проценката и нејзиниот пораст отколку некоја друга форма на одбрана. Во 1851, кога започнал Големиот Лондонски егзибиционен турнир, одбраната била целосно отфрлена, но нејзинато успешно присвојување во многу прилики од Андерсен, првиот победник, целосно и ја вратило довербата. Нејзиното отфрлање од страна на Морфи во 1857-8, и од Штајниц во 1862, причинило повторно да падне под сметањето дека не е совршено оправдана и реална одбрана. Нејзината успешност продолжила во променлива положба. Стонтон (три седмици пред неговата смрт), ... изјавуил дека е доверливо, и на истата дата Ловентал дал исто мислење. Барон Колиш ... се сложил со овие погледи.
Џ.И. Минчин (издавач) (1973 (поново печатено)). Партии одиграни на Лондонскиот меѓународен шаховски турнир 1883. British Chess Magazine. стр. 286–87. SBN 90084608-9. Проверете ги датумските вредности во:
|year=(help) - ↑ Шибут, Мекон (2004). Пол Морфи и еволуцијата на шаховската теорија. Dover. стр. 42. Text "ISBN 0-486-435741-1 " ignored (help)
- ↑ „Штајниц, низ неговиот живот, сигурно не ја сакал Сицилијанската одбрана. Тој никогаш не престанал да пишува дека го претпочита потегот 1...е5 и мнозинството на шахисти го следеле неговиот пример.“ Полугаевски, Лав; Жероен Пике, Кристоф Гвено (1995). Сицилијанска љубоц: Шаховски турнир Лав полгаевски, Буенос Аирес 1994. New in Chess. стр. 65. ISBN 9071689999.
- ↑ Џ.И. Минчин (издавач) (1973 (поново печатено)). Партии одиграни на Лондонскиот меѓународен шаховски турнир 1883. British Chess Magazine. стр. 286–87. SBN 90084608-9. Проверете ги датумските вредности во:
|year=(help) Забелешките на Хенри Б'рд, се цитирани подолу. - ↑ Полугаевски, Лав; Жероен Пике, Кристоф Гвено (1995). Сицилијанска љубов: Шаховски тирнир Лав Полугаевски, Буенос Аиртес 1994. New in Chess. стр. 64. ISBN 9071689999.
- ↑ Џорџ Х.Д. Госип, Прирачник на шахистите, Дејвид МекКеј, 1902, 799.
- ↑ Фрибороу, Е; Рев. К. Е. Ранкен (1889). Шаховски отворања: Антички и Модерни. Trubner and Co., Ltd. стр. 239.
- ↑ Фрибороу, Е; Рев. К. Е. Ранкен (1896). Шаховски отворања: Антички и Модерни. Kegan Paul, Trench, Trubner and Co., Ltd. стр. 248.
- ↑ „Капабланка за Сицилијанска одбрана“. Посетено на 19 јануари 2008.
- ↑ Мејсон, Џејмс (оригинално 1895, повторно издадено 1958). Уметноста на шахот. Дејвид МекКеј. стр. 461–62. Проверете ги датумските вредности во:
|year=(help) - ↑ Тараш, Зигберт. Шаховската игра. Дејвид МекКеј. стр. 322. ISBN 0-679-14042-5.
- ↑ Полгаевски, Лав; Жероен Пике, Крестоф Гвено (1995). Сицилијанска љубов: Шаховски турнир Лав Полгевски, Буенос Аирес 1994. New in Chess. стр. 67–69. ISBN 9071689999.
- ↑ Кин, Р. (22 март 1997). „Мафија врски“. Спектатор. Посетено на 2008-07-13.
- ↑ „Капабланка игра Сицилијанска одбрана“.
- ↑ „Тараш игра Сицилијанска одбрана“.
- ↑ Грифит, Р.К; Џ. Х. Вајт (1925). Модерни шаховски отворања. Whitehead & Miller. стр. 191. Text "Лидс" ignored (help) Дванаесет години порано, во второто издание, авторите напишале: „а многу години, Сицилијанската одбрана беше уживана како чесна игра, низ промените постигнати со популарноста на одиграните партии. Додека е аналитички звучна како и Француската одбрана, таа си допушта поголема можност за противнапад и помали шанси за рано реми.“ Грифит, Р.К; Џ. Х. Вајт (1913). Модерни шаховски отворања. Longmans, Green and Co. стр. 164. Text "Лондон" ignored (help)
- ↑ Хардинг, Т. „Отворањата во Њујорк 1924“. Посетено на 13 јули 2008.
- ↑ Рубен Фајн, Големите моменти во модерниот шах, Dover Publications, 1965 (опишано како „непроменливо издание“ на Светската шаховска табла, Дејвид МекКеј, 1948), 212. ISBN 0-486-21449-4.
- ↑ Корн, Walter; Ник де Фирман (1990). Модерни шаховски отворања. Дејвид МекКеј. стр. 243. Text "ISBN 0-8129-1785-5" ignored (help)
- ↑ Еванс, Лари; Валтер Корн (1965). Модерни шаховски отворања. Pitman. стр. 182. Text "ASIN B000HX7GR0" ignored (help)
- ↑ Гуфелд, Едвард (1998). Тајните на Змејската варијанта во Сицилијанска одбрана. Cardoza Publishing. ISBN 0940685922.
- ↑ Арон Нимцович, Мојот систем (издание на 21. век), Hays Publishing, 1991, 250, ISBN 1-880673-85-1; Арон Нимцович, Мојот систем, Дејвид МекКеј, 1947, 358, ISBN 0-679-14025-5.
- ↑ Џон Нан и Џо Галагер, Обиколка на Сицилијанската одбрана 3, Henry Holt and Company, 1995, 200-01. ISBN 0-8050-4227-X.
- ↑ Џон Нан и Џо Галагер, Обиколка на Сицилијанската одбрана 3, Henry Holt and Company, 1995, 201-02. ISBN 0-8050-4227-X.
- ↑ Џон Нн and Џо Галагер, Обиколка а Сицилијанската одбрана 3, Henry Holt and Company, 1995, 203-05. ISBN 0-8050-4227-X.
- ↑ Џон Кокс, Да започнеме: Сицилијанска одбрана Свешникова варијанта, Gloucester Publishers, 2007, 249-50. ISBN 978-1-85744-431-5.
- ↑ Таљов гамбит Архивирано на 24 јуни 2012 г. jeremysilman.com
- ↑ Александар Раецки, Пресретнувајќи го 1e4, Everyman Chess, 2002, 134. ISBN 1-85744-219-9.
- ↑ Џон Вотсон, Мајсторство со шаховските отворања, прв дел, Gambit Publications, 2006, 175. ISBN 978-1-904600-60-2.
- ↑ Џо Галагер, Победувајќи ги Анти-Сицилијанските варијанти, Batsford/Henry Holt, 1994, 78. ISBN 0-8050-3575-3.
- ↑ Ричард Палисер, Борејќи се со Анти-Сицилијанските варијанти, Gloucester Publishers, 2007, 201-02. ISBN 978-1-85744-520-6.
- ↑ Џереми Силман, Победување со Сицилијанска одбрана: Целесен репертоар против 1e4 (второ издание 1998), Chess Digest, 289. ISBN 0-87568-198-0.
- ↑ Џо Галагер, Победувајќи ги Анти-Сицилијанските варијанти, Batsford/Henry Holt, 1994, 78-79. ISBN 0-8050-3575-3.
- ↑ Галагер, Џо (1994). Победувајќи ги Анти-Сицилијанските варијанти. Henry Holt and Company. стр. 81. ISBN 0-8050-3575-3.
- ↑ Снидер, Роберт (1977). Снидерова сицилијанска одбрана: Комплетен систем на отворање 2.b3 . . .. против Сицилијанска одбрана. Ron's Postal Chess Club.
|
Статијата „Сицилијанска одбрана“ е избрана статија. Ве повикуваме и Вас да напишете и предложите избрана статија (останати избрани статии). |