Франц Ле Форт
Франц Јаковлевич Ле Форт а напишано и како Лефорт (руски: Франц Яковлевич Лефорт; 2 (12) јануари, 1656 – 2 (12) март, 1699) бил руска воена личност со Хугенотско потекло, генерален адмирал (1695), и близок соработник на цар Петар Велики.
Биографија
[уреди | уреди извор]Франц Ле Форт, роден во Женева, потекнувал од трговско семејство. Својата воена кариера ја започнал во холандската армија. Во 1675 година Ле Форт пристигнал во Архангелск во друштво на прускиот полковник Јакоб ван Фростен[1] со цел да најде работа со руската армија. Во февруари 1676 година тој дошол во Москва, но воените службеници го одбиле. Посолскиот приказ го навел како странец што гостува. Ле Форт се сместил во таканаречената Неметскаја слобода во Москва, каде што би стекнал почит кај другите истакнати странци. Во јули 1678 година тој повторно поднел барање за служба во царската армија. Прифатен со чин капетан, Ле Форт потоа заминал на еден од фронтовите за време на Руско-турската војна од 1676 – 1681 година. На почетокот на 1679 година му било наредено да се приклучи на гарнизонот во Киев под команда на принцот Василиј Голицин и генералот Патрик Гордон. По враќањето во Москва од краткото патување во Женева во 1683 година, Ле Форт извршувал разни дипломатски задачи до падот на 1685 година.
Куќата на Ле Форт постепено се претворила во главна атракција на Немодеска слабода, на која присуствувале не само месното население, туку и руски благородници, како што се Голицините. Се чини дека Ле Форт ги искористил своите врски со задоцнување и добил брза промоција.[се бара извор]
Во 1687 и 1689 година учествувал во две неуспешни кримски похода. Петар Велики станал чест гостин во куќата на Ле Форт од 1690 година. Ле Форт бил еден од главните организатори и учесници во воените игри на Петар, што ќе му го отвори патот за напредување во кариерата. Во 1690 година Ле Форт бил унапреден во чин генерал-мајор. Потоа станал генерал-потполковник (1691) и генерал (1693). Во 1692 година Петар I финансирал изградба на голема сала за прием за 1.500 луѓе, која формирла продолжение до куќата на Ле Форт. Оваа сала била домаќин на административни состаноци и забави на Петар.
Во 1691 година Ле Форт бил ставен на чело на полкот и му бил доделен полигон на левиот брег на реката Јауза. Петар наредил изградба на слобода за оваа намена, која подоцна ќе се нарече Лефортовска слобода (кварт Лефорт, денешно Лефортово во московскиот југоисточен административен округ). Во 1693 – 1694 година Лефорт го придружувал Петар на неговото патување во Архангелск. Во 1694 година учествувал во Kozhukhov campaign (воена игра во селото Кожухово, помеѓу Москва и Коломенское).
За време на азовските походи од 1695 – 1696 година Ле Форт бил одговорен за Царската руска морнарица. Неговото враќање од војната било обележано со свечена парада низ Москва до неговата „родна“ Неметска слабода и последователните свечености. На Лефорт му била доделена титула гувернер (наместник, или наметник ) од Новгород и имот во два уједа.
Во 1696 година Ле Форт заедно со Федор Головин и Prokopy Voznitsyn презел официјална одговорност за Големата амбасада на Петар, руска дипломатска мисија во Западна Европа. По враќањето во Москва во 1698 година учествувал во судењето на бунтовниците Стрелци. Истата година се преселил во наменски изградена палата, подоцна позната како Lefortovsky Palace, на реката Јауза. Палатата наскоро станала центар на рускиот политички и кралски живот во 1698 – 1699 година. Петар Велики ги одржувал сите важни состаноци и бројни прослави во палатата на Ле Форт.
Франц Ле Форт починал во Москва на почетокот на март 1699 година. Кога ја слушнал веста за неговата смрт, царот Питер се жалел: „Сега сум сам без еден сигурен човек. Само тој ми беше верен. На кого да му се доверам сега? “ На 21 март, Петар го одржал државниот погреб на Лефорт, церемонија втора по погребот на Царевите или Патријарсите.[2] Ле Форт лежи закопан на гробиштата Введенское во Лефортово.
Рускиот брод на линија „Лефорт“ со 84 пиштоли (лансиран во 1835 година, бродолом 1857 година) бил именуван во чест на Лефорт.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑
Posselt, Moritz (1866). Der General und Admiral Franz Lefort: Sein Leben und seine Zeit. Ein Beitrag zur Geschichte Peter's des Grossen [General and Admiral Franz Lefort: his life and times. A contribution to the history of Peter the Great]. 1. Frankfurt am Main: Joseph Baer. стр. 194. Посетено на 2017-01-24.
Oberst Jacob van Frosten, ein Preusse, in der Stadt Danzig geboren; er hat anfangs in Schweden, dann in Spanien und endlich in Holland als Oberst gedient.
- ↑ Massie, Robert K. (October 1981). Peter the Great: His Life and World. New York City: Ballantine Books. стр. 278. ISBN 0-345-29806-3.