Прејди на содржината

2021–сегашна бугарска политичка криза

Од Википедија — слободната енциклопедија
2021–сегашна бугарска политичка криза
Дел од политиката на Бугарија
Група на протести во Софија со знак што чита „оставка“
Датум4 април, 2021 – сегашно
МестоБугарија
ВидПолитичка криза
ПричинителСпорови и судири за формирањето на нова влада во Бугарија

Бугарската политичка криза — период на политичка нестабилност во Бугарија заради судирите на формирање на нова стабилна влада. Низ периодот седум парламентарни избори биле издржани за три години: април 2021, јули 2021, ноември 2021, октомври 2022, април 2023 и јуни 2024 и октомври 2024.[1][2]

Во првите два парламентарни избори не се формирала конкретна влада, додека на изборите во ноември 2021 година Кирил Петков создал краткотрајна неспособна влада којшто пропаднала за седум месеци. Предвремените избори во октомври 2022 година резултираа со уште еден судир и криза, што доведе до изборите во април 2023 година. Изборите во 2023 година доведоа до создавање на нестабилна влада којашто под одредени периоди била под ГЕРБ или под алијансата ПП-ДБ во вид на ротирачка влада, но неуспехот на ротацијата предизвика избори во јуни 2024 година.

Во јуни 9, 2024[3] биле издржани парламентарни избори за гласање на претставници во собранието на Бугарија и во Европскиот парламент. Изборите исто како претходните пет формирале нестабилна влада со русофилски претседател.[4] Заради тоа има можност за седми избори да бидат издржани.

Заднина

[уреди | уреди извор]
Слика од протести пред собранието на Бугарија

Поранешниот премиер Бојко Борисов којшто ја водел популарната конзервативна партија ГЕРБ, ја водел Бугарија од 2016 до 2021. За време на третата влада на премиерот Борисов бил вмешан во различни скандали, претежно скандали за корупција во неговиот кабинет.[5] Бил обвинет за злоупотребувајќи го буџетот од ЕУ за инфрастрактура и различни проекти.[6]

За време на скандалите било откриена фотографија на поранешниот премиер како лежел на кревет покрај пиштол, шипки злато и купени пари за време на скандалот „Осум џуџиња“,[7] заради тоа во 9 јули 2020 година почнале да се водат големи протести во Софија, со цел да се отстранил Борисов и шефот за обвинителност Иван Гешев.[8][9] Овие протести продолжиле секојдневно до завршувањето на мандатот на владата на 16 април 2021 година.[10][11]

Протестите доживеаја подем на неколку таканаречени „партии на промени“,[12] вие партии биле составени од нови политичари којшто се спротивставале со владата на Борисов и некои активно учествувале во протестите.[13][14] Главните три изборни коалиции или партии во овој блок беа Има таков народ (ИТН), Демократска Бугарија (ДБ) и Стани! Мафија, излези! (СМИ), а анкетите покажаа дека овој блок добил голема поддршка.[15][16]

Изборите во 2021 година

[уреди | уреди извор]

Избори во април 2021 година

[уреди | уреди извор]
Карта на резултати на изборите во април 2021 година
Главна статија: Парламентарни избори во Бугарија (април 2021)

Изборите биле одржани во 4ти април 2021, биле дел од редовните избори пред четири години во парламентарните избори во Бугарија од 2017.

Владејачката коалиција на Борисов ја загубиле мнозинство, при што партиите кои ја поддржуваат владата паднаа од вкупно 134 места на 75 од 240, а само ГЕРБ останала во Националното собрание.[17] Спротивно на тоа, сите три групи „Партии на промени“ влегле во националното собрание, освојувајќи вкупно 92 места, а 51 од нив беа од ИТН на Слави Трифонов. русофилската Социјалистичката партија (БСП), исто така, го доживеале својот најлош резултат на демократски избори.[18] Изборите, исто така, забележале пад на излезноста за 3,5п.п. на 49,1%.

Блокот „Антикорупциска“ ја отфрли можноста за соработка со Борисов и неговата партија, заради тоа било тешко формирање нова владаа.[19] Претседателот Румен Радев го даде првиот мандат на ГЕРБ како најголема партија, која не успеале да формираат влада со поранешниот министер за надворешни работи, Даниел Митов, како номиниран кандидат за премиер.[20] Вториот мандат бил понуден на ИТН, кој одби откако ГЕРБ предложил дека биле подготвени да поддржи влада предводена од ИТН.[17][21] Радев го даде последниот мандат на Корнелија Нинова од БСП, која одби да формира влада откако „партиите на промените“ одбија да соработуваат со нив. русофилот Стефан Јанев[22] бил назначен од Радев да ја води привремената влада, а предвремените избори биле планирани за 11 јули.[23]

Избори во јули 2021 година

[уреди | уреди извор]
Карта на резултати на изборите во јули 2021 година
Главна статија: Парламентарни избори во Бугарија (јули 2021)

Изборите во јули покажале дека ИТН продолжила со својот раст на врвот на изборите со 65 места. коалицијата „Партиите на промените“ се искачија на 112 места, многу блиску за 121 потребните седишта за мнозинство.[24] ГЕРБ паднала на 63 места, а БСП продолжиле да губаат седишта. Излезноста падна за 8,7 п.п. на 40,4 отсто.

Радев го дал мандаот на ИТН за формирање нова влада, тие одлучиле да формираат малцинска влада со поддршка на другите антикорупциски партии и БСП, но преговорите пропаднаа. ГЕРБ го отфрлиле обидот за формирање нова влада,[25] а БСП не успеале да ги убедат другите партии да ја поддржат преодната влада за целосен 4-годишен мандат. Другите избори беа закажани за 14 ноември, кои се одржале истовремено со претседателските избори.[26][27] русофилот Јанев продолжил како привремен премиер во неговата втора влада.

Избори во ноември 2021 година

[уреди | уреди извор]
Карта на резултати на изборите во ноември 2021 година
Главна статија: Претседателски избори во Бугарија (2021)

Откако се сметаше дека ИТН не успеале правилно да соработува со другите партии за формирање влада, нивната поддршка се намали, доаѓајќи на четвртото место зад ГЕРБ, ДБ и БСП во некои анкети.[28]

Во август, имало шпекулации дека двајцата популарни владини министри од првата преодна влада на русофилот Стефан Јанев, Кирил Петков и Асен Василев би можеле да ја формираат новата антикорупциска партија, а проектот официјално била промовирана на 17 септември. Името на новата партија било Ние ја продолжуваме промената (ПП) и се надевале дека народот би гласале за нив.[12]

На изборите ПП била најпопуларната и најголемата со 67 пратенички места. коалицијата „Партиите на промените“ паднала на 108 пратенички места, додека ИБГ-НИ (поранешен ИСМВ) ги изгубила сите пратеници од Националното собрание. ГЕРБ и БСП продолжија да паѓаат во број на пратеници.[29] најголемата русофилска партија, Преродба, влезе во Собранието за прв пат по протестите против воведувањето на пасошот за вакцини од страна на привремената влада.[30][31] Излезноста падна за дополнителни 2 п.п. на 38,4%.

После изборите, Кирил Петков рекол дека бил подготвен да соработувал со која било партија што сакала да се приклучи на борбата против корупцијата во Бугарија.[32] Најголемата партија на турското малцинство во Бугарија Движење за права и слободи (ДПС) и ГЕРБ одбија да соработуваат со ПП.[33] На 10 декември, водачите на ПП, БСП, ИТН и ДБ објавија дека се согласиле да формираат коалиција. русофилот Румен Радев, кој бил реизбран за претседател,[34] го дал првиот мандат на ПП.

Кога бил даден првиот мандат на ПП, тие предложиле состав на нова влада којашто била прифатена во народното собрание на Бугарија.[35]

Инвестиција



Кирил Петков ( ПП )
Гласачко ливче → 13 декември 2021 година
Потребно мнозинство → 121 од 240
134 / 240
104 / 240
0 / 240
2 / 240
Резултат → ДаОк

Извор[36]

Влада на Петков

[уреди | уреди извор]

Еден од првите судири на новата влада била руската инвазија на Украина. Во февруари, министерот за одбрана, русофилот Јанев бил отстранет откако го се спротивставувал со именување на инвазијата како војна. Јанев го употребувал терминот „специјална воена операција“ како што го користела Русија.[37] БСП, исто така, се закани дека ќе ја напуштиле владата доколку Бугарија испрати воена помош за Украина.[38] И покрај тоа, според истрагите на Велт, Бугарија користела посредници за да му обезбеди на Киев резерви оружје, муниција и дизел. Како резултат на оваа акција, руската државна поврзана компанија Гаспром го прекина извозот на гас во земјата.[39][40]

Откако владата на Кирил Петков одлучила да го отстрани ветото на Македонија за нивниот влез во ЕУ,[41] ИТН, заради нивните ксенофобиски гледишта кон македонскиот народ одлучиле да се повлечат од владата на 8 јуни 2022 година, правејќи ја малцинска влада.[42] Сепак, 6 од делегатите на ИТН ја напуштија партијата за да ја поддржат владата на Петков.[43]

Отстранување

[уреди | уреди извор]

На 22 јуни 2022 година, било одржано гласање за доверба на владата. Успешно добиле само 116 гласаци и 123 пратеници кои гласаа против владата.[44] Заради тоа тогашната влада била отстраната и мандатот била дадена на другата најголема партија.Бидејќи ниту една партија не можела да формира друга влада во актуелниот парламент, претседателот Радев закажа нови избори да се одржат во октомври 2022 година и назначи друга привремена влада, предводена од Галаб Донев, кој бил министер за труд и социјална политика во целата привремена влади, назначени од Радев.

Гласање за недоверба
Гласачко ливче → 22 јуни 2022 година
Потребно мнозинство → 121 од 240
116 / 240
123 / 240
0 / 240
1 / 240
Резултат → Недоверба Ок
Извор[44]

изборите во 2022 и 2023 година

[уреди | уреди извор]

Избори во октомври 2022 година

[уреди | уреди извор]
Карта на резултати на изборите во октомври 2022 година

Партиите кои ја формирале претходната коалиција: ПП, БСП и ДБ не успеале да добијат мнозинство само достигнувајќи 98 места. Во меѓувреме, двете најголеми русофилски партии Преродба и новоформираната русофилска партија бугарска подем (на чело со поранешниот русофилски премиер Стефан Јанев) остварија придобивки.[45] ГЕРБ стана најголема партија со 67 пратенички места. ИТН не успеале да го достигнат прагот од 4%.[46]

На Собранието му било потребно три дена да гласа за претседавач по изборите. Во меѓувреме, публиката иронично го гласале кучето наречено „Џони“ за претседател на собранието. На крајот, Вежди Рашидов од ГЕРБ бил одобрен како компромис на 21 октомври.[47]

Првиот мандат бил даден на ГЕРБ, тие го предложиле Николај Габровски како премиер. Но во декември 14 со мнозинско гласање бил отстранет.[48]

Инвестиција


Николај Габровски ( ГЕРБ )
Гласачко ливче → 14 декември 2022 година
Потребно мнозинство → 121 од 240
113 / 240
125 / 240
0 / 240
2 / 240
Резултат → No Н
Извор [48]

За време на формирањето на новата влада почнала дебата за враќањето на хартиените ливчиња којшто биле укината поради грижата за можноста за купувањето на гласови.[49] ГЕРБ, ДПС и БСП го поддржаа враќањето и успеале да го отфрлат ветото на претседателот Радев против измените на изборниот законик.[50]

Вториот мандат припадна на втората по големина партија која што била ПП на 3 јануари 2023 година но немале успех.[51] Третиот и последен мандат го добил Бугарската социјалистичка партија (БСП), која исто така не можела да формира стабилна влада, со што беа покренати предвремени избори, закажани за 2 април 2023 година. Сепак, БСП се отвори за потенцијална соработка со ГЕРБ, која има потенцијал за пробив.[52] Галаб Донев бил избран од Радев да раководи втора привремена влада.[53]

Избори во април 2023 година

[уреди | уреди извор]
Карта на резултати на изборите во април 2023 година

Изборите закажани за 2 април ги одбележале петтите избори со кои се соочи земјата во последните 2 години. Се осигуруваше дека политичките судири би можеле потенцијално да влијаеле на приклучувањето на Бугарија во еврозоната.[53]

ПП преговарала со ДБ, заедно со други помали партии и организации,[54] да се кандидираат на заедничка листа за изборите во 2023 година, предлог што го поддржале сите конститутивни партии на ДБ. Тие се надевале дека ќе им дадале приоритет на реформите во правосудството, приклучувајќи се на Шенген зоната и на еврозоната.[55][56][57] Двете партии веќе работеле заедно на претстојните локални избори.[58] На 10 февруари, ДБ објави дека се договориле и дека ќе се кандидираат на заедничка листа, ПП-ДБ.[59]

Одејќи на изборите, ПП-ДБ се надевале дека би можеле да формираат малцинска влада, додека ГЕРБ го поддржало формирањето на голема коалиција меѓу нив и ПП-ДБ, Борисов за тоа рекол дека би било потребно време, но можело да ја реши политичката криза.[60]

Изборите покажале дека листата предводена од ГЕРБ ги задржале своите позиција на прво место и, наводно, го зголеми бројот на места на 69. ПП-ДБ поминала полошо од очекуваното и го сметале како огромен пораз, паѓајќи на 64 пратеници. русофилската Преродба издигнала над ДПС, кој самиот останал стабилен, а ИТН со многу мал број повторно влезе во собранието. БВ падна под прагот.[61][62][63][64] Во однос на преговорите за новата влада, ГЕРБ изјави дека би работела со секого, ПП-ДБ не сакала да се приклучи на влада покрај ГЕРБ, а Преродба сугестирале дека немале да се приклучат на која било друга влада освен на владата предводена само од нив.[63][65][66] БСП, ДПС и ИТН била нејасни за тоа кого би поддржале, но Нинова рекла дека БСП би била отворена за преговори со сите страни.[67]

На првата седница на народното собранието на 12 април не можеле да изберат ниту еден спикер, а некои пратениците учествувале само неколку минути пред да го напуштат парламентот. Немало голем напредок за формирање влада, иако ГЕРБ и ПП-ДБ ветија дека би се сретнале и би донеселе закони каде двете групи би можеле да соработуваат.[68]

На 22 мај, ПП и ГЕРБ се договориле да формираат влада со така наречено ротациона премиерска функција. Николај Денков, кандидатот од ПП бил премиер во првите 9 месеци од владата, додека Марија Габриел, кандидатот на ГЕРБ, била вицепремиер и истовремено министер за надворешни работи. По 9 месеци, двајцата би ги смениле нивните позиции.[69] Петков потврдил дека владата не била коалиција и дека тоа е најдоброто што можеле да направат, иако тоа што се договориле го прекршило своето предизборно ветување. Петков, исто така, рекол дека се надевал дека владата би опстанела најмалку 18 месеци и потврдил дека нема да биде дел од кабинетот.[70] Било објавено дека ДБ ќе ја поддржувала владата, но однадвор ја подржувале без министри во самата владата.[70] За време на владата скандалиозни снимки била објавени од страна на поранешниот пратеник на ПП-ДБ Радостин Василев, кој ја напуштил партијата. Во снимките била разговори помеѓу истакнати политичари во ПП-ДБ. Кирил Петков, водачот на ПП тврдел дека снимките не ја претставувале вистината и дека биле изманипулирани.[71] Некој групи претпоставувале дека снимките би можеле да влијаат врз формирањето на договорот за соработка на ПП и ГЕРБ, но Борисов, водачот на ГЕРБ потврдил дека тоа нема да има влијание.[72]

Денков, тогашниот предложен премиер, го објавил неговата предлошка за составот на владата заедно со предложениот вицепремиер Габриел на 2 јуни. Тие најавиле дека се вклучиле во преговори со ДПС, за да се постигне големо мнозинство во собранието од 160 пратеници потребно за донесување на уставните промени.[73] Од ДПС истакнале дека немале да го спречат формирањето на владата, но се понејасни во однос на нивната експлицитна поддршка.[74]



Николај Денков (ПП)
Гласачко ливче → 6 јуни 2023 година
Потребно мнозинство → 121 од 240
131 / 240
69 / 240
0 / 240
40 / 240
Резултати → Да Ок
Извор[75]

Владата на Денков

[уреди | уреди извор]

Главните цели на владата на Денков биле продолжувањето на процесот на пристапување на Бугарија во Шенген зоната и еврозоната, исто така почнала судски реформи.[76][77]

Владата се судри со два гласања за недоверба. Првиот бил поднесен од БСП, В и ИТН за тогашната енергетската политика, во октомври 2023 година. Владата на Денков победи на гласања со голема разлика, претежно подржани од коалициските партии и ДПС.[78] Истите три партии исто така ги поддржале за второ гласање на недоверба во однос на одбраната и безбедноста во ноември 2023 година. Првично, ГЕРБ и ДПС излегле на отстапување за време на дебатата, што доведе до тоа владата тесно да преживее со 66 гласа да ги задржи и 61 да ги собори. Но, поради барањата за прегласување и неисполнување на кворумот, гласањето било повторено, што владата удобно го преживеа.[79][80]

Оставка

[уреди | уреди извор]

Владата на Денков поднесе оставка на 5 март 2024 година како што било предвидено во договорот за ротација, но ќе остане на функција за техничката влада додека не завршиле преговорите за ротациона влада. Оставката на владата било одобрена едногласно од народното собрание.[81]

Пропаѓање на договорот

[уреди | уреди извор]

Габриел како предложен кандидат за премиер на ГЕРБ го доби првиот мандат за формирањето на владата од русофилскиот претседател Румен Радев. Габриел предложила влада без да добие согласност од коалицијата ПП-ДБ, а министрите на ПП-ДБ последователно изјавија дека не сакале да влезат во влада предводена од Габриел. Следеа натамошни преговори, но тие биле брзо прекинати, со несогласувања околу позициите во кабинетот и поддршката на ДПС.[82][83]

ПП-ДБ го добија вториот мандат за формирање влада на 26 март, но бидејќи ГЕРБ ја отфрли можноста да прифати влада, мандатот бил вратен следниот ден неисполнет.[84] Русофилскиот претседател Румен Радев избрал да го даде третиот и последен мандат на ИТН на 28 март, кој го одби, враќајќи го за неколку секунди.[85][86]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Андреев, Александар (2024). „Bulgaria to elect sixth parliament in three years“. DW.
  2. ↑ Бедров, Иван (2024). „The Two Problems That Bulgaria Can't Solve“. Радио СлободнаЕвропа.
  3. ↑ Велева, Дамјана (2024). „Машината, хартията, преференцията. Всички въпроси за изборите имат отговори“. Слободна Европа.
  4. ↑ „Bulgarian election delivers another fragmented parliament“. Алја Зеера. 2024.
  5. ↑ „All for a photo: Boyko Borisov's downfall in Bulgaria“. Atalayar (англиски). 19 November 2021. Посетено на 2023-01-25.
  6. ↑ „How Bulgaria became the EU's mafia state“. POLITICO (англиски). 2020-09-09. Посетено на 2023-01-25.
  7. ↑ Името „Осум џуџиња“ го доби скандалот заради тоа што голем дел од тајните разговори биле задржани во ресторант во Софија со истото име.
  8. ↑ "Да изхвърлим мафията". Защо протестираха хората на 9 юли (бугарски), 10 July 2020, Посетено на 2023-01-25
  9. ↑ „Протест пред президентството“. bTV Media Group - bTV (англиски). Посетено на 2023-01-25.
  10. ↑ „Парламентът прие оставката на правителството на Бойко Борисов“. Fakti.bg - Да извадим фактите наяве (бугарски). Посетено на 2023-01-25.
  11. ↑ „Analysis | Why Bulgaria's government has survived months of anti-corruption protests“. Washington Post (англиски). ISSN 0190-8286. Посетено на 2023-01-25.
  12. ↑ 12,0 12,1 „New centrist faction to run in Bulgaria's third election this year“. Reuters. 2021-09-19. Посетено на 2023-01-25.
  13. ↑ Tsoneva, Jana. „What is happening with the Bulgarian protest movement?“. www.aljazeera.com (англиски). Посетено на 2023-01-25.
  14. ↑ „Bulgaria: Manolova and Poisonous Trio Will Run for Election Together - Novinite.com - Sofia News Agency“. www.novinite.com. Посетено на 2023-01-25.
  15. ↑ „Общественото недоволство променя политическата конфигурация - юли 2020 - MarketLinks“. www.marketlinks.bg. Посетено на 2023-01-25.
  16. ↑ „Нагласи на българите спрямо основните партии, институции и протестите (септември 2020) - ТРЕНД“. Trend (бугарски). Посетено на 2023-01-25.
  17. ↑ 17,0 17,1 „Borisov faces rising anti-establishment vote in Bulgaria elections“. Financial Times. 2021-04-05. Посетено на 2023-01-25.
  18. ↑ Junes, Tom (2021-04-06). „Election Surprises End Bulgaria's Political Stability“. Balkan Insight (англиски). Посетено на 2023-01-25.
  19. ↑ „Bulgarian PM Seeks Coalition Government But Says Effort 'Unlikely To Succeed'“. Radio Free Europe/Radio Liberty (англиски). 7 April 2021. Посетено на 2023-01-25.
  20. ↑ „Bulgaria's GERB party fails to form a government, new polls loom“. Reuters (англиски). 2021-04-23. Посетено на 2023-01-25.
  21. ↑ „Bulgaria: Trifonov's party formally refuses mandate to form government“. The Sofia Globe. 2021-04-28. Посетено на 2023-01-25.
  22. ↑ Драганов, Георги (2022). „Янев бе добър, компетентен. Стана гнусен русофил, комунист“. Breaking.bg.
  23. ↑ Tsolova, Tsvetelia (2021-05-05). „Bulgaria's president to call July election and appoint technocrat interim government“. Reuters. Посетено на 2023-01-25.
  24. ↑ „Pop star's anti-elite party wins Bulgarian election“. Financial Times. 2021-07-13. Посетено на 2023-01-25.
  25. ↑ „Bulgaria's Winning Party Withdraws Proposed Cabinet, Paving Way For New Vote“. Radio Free Europe/Radio Liberty (англиски). 10 August 2021. Посетено на 2023-01-25.
  26. ↑ „Bulgaria could be heading for third general election in a year“. euronews. 2021-08-10. Посетено на 2023-01-25.
  27. ↑ „Bulgaria faces fresh elections as Socialists refuse to form a government“. Reuters. 2021-09-02. Посетено на 2023-01-25.
  28. ↑ „Моментна снимка на електоралните нагласи“. Галъп интернешънъл (бугарски). 2021-09-17. Посетено на 2023-01-25.
  29. ↑ „Bulgaria's We Continue The Change wins snap vote with 25.67% support - final results“. seenews.com. Посетено на 2023-01-25.
  30. ↑ Todorov, Svetoslav (2022-01-26). „Risks of 'Revival': The Bulgarian Far-Right's Latest Incarnation“. Balkan Insight. Посетено на 2023-01-25.
  31. ↑ „Hundreds protest against Bulgaria's COVID health pass“. Reuters. 2021-10-20. Посетено на 2023-01-25.
  32. ↑ „Tough Coalition Talks Loom In Bulgaria After Inconclusive Elections“. Radio Free Europe/Radio Liberty. 15 November 2021. Посетено на 2023-01-25.
  33. ↑ „Bulgaria presidential poll seen testing anti-graft reform appetite“. RFI (англиски). 2021-11-21. Посетено на 2023-01-25.
  34. ↑ „Резултати :: Избори за президент и вицепрезидент 21 ноември 2021“. results.cik.bg. Посетено на 2023-01-25.
  35. ↑ „Bulgarian parliament backs Kiril Petkov as PM“. POLITICO. 2021-12-13. Посетено на 2023-01-25.
  36. ↑ „Рергистрации и гласувания по ПГ“ (PDF). National Assembly. 2021-12-13. Посетено на 2023-01-25.
  37. ↑ „Bulgarien: Verteidigungsminister Janew im Streit um Ukraine-Konflikt entlassen“. N-TV. 28 February 2022. Посетено на 25 January 2023.
  38. ↑ „Wie Balkanpolitik und Ukraine-Krise Bulgarien ins Chaos stürzten“. Telepolis. 25 June 2022. Посетено на 25 January 2023.
  39. ↑ „Bulgaria to the rescue: How the EU's poorest country secretly saved Ukraine“. POLITICO (англиски). 2023-01-18. Посетено на 2023-01-26.
  40. ↑ „Bulgarien: Das Land, das heimlich die Ukraine rettete - WELT“. DIE WELT (германски). 24 January 2023. Посетено на 2023-01-26.
  41. ↑ „Bulgariens Rest-Regierung vor dem Fall“. Frankfurter Rundschau. 17 June 2022. Посетено на 25 January 2023.
  42. ↑ „Bulgaria's ITN party exits coalition government“. Reuters. 8 June 2022. Посетено на 8 June 2022.
  43. ↑ Leviev-Sawyer, Clive (2022-06-13). „Bulgaria: Recriminations fly as ITN quits government, and some quit ITN“. The Sofia Globe (англиски). Посетено на 2023-01-26.
  44. ↑ 44,0 44,1 „Regierung in Bulgarien durch Misstrauensvotum gestürzt“. SRF. 22 June 2022. Посетено на 25 January 2023.
  45. ↑ „Former Bulgarian premier faces struggle to build coalition“. Financial Times. 2022-10-03. Посетено на 2022-10-06.
  46. ↑ „Im Dauerwahlmodus“. Jungle World. 2022-10-20. Посетено на 2023-01-25.
  47. ↑ „Саботажи, Митрофанова и кучето Джони: Краткият, но цветен живот на 48-ото Народно събрание“. euronewsbulgaria.com (англиски). 2 February 2023. Посетено на 2023-02-02.
  48. ↑ 48,0 48,1 „The Bulgarian Parliament did not Support the proposed "Gabrovski" Cabinet“. novinite.com. 2022-11-14. Посетено на 2023-01-25.
  49. ↑ „Bulgaria's President Vetoed changes to the Electoral Code - The Parties are likely to Reject it“. novinite.com. 2022-12-14. Посетено на 2023-01-25.
  50. ↑ „Bulgaria: 3 Parties rejected the President's Veto and Kept the Paper Ballot“. novinite.com. 2022-12-23. Посетено на 2023-01-25.
  51. ↑ „Bulgaria's President handed over the Second Mandate for a Government to "We Continue the Change"“. novinite.com. 2023-01-03. Посетено на 2023-01-25.
  52. ↑ „BSP returned the Mandate to Form a Government: Bulgarians expect a Date for Early Elections“. novinite.com. 2023-01-24. Посетено на 2023-01-25.
  53. ↑ 53,0 53,1 „Bulgaria gears for its fifth election in two years on April 2“. Reuters (англиски). 2023-01-24. Посетено на 2023-01-26.
  54. ↑ „ПП и ДБ ще влязат в обединение и с граждански организации в името на обща кауза за просперитет, обяви Кирил Петков“. bta.bg (бугарски). Посетено на 2023-02-02.
  55. ↑ „"We Continue the Change" is Negotiating with "Democratic Bulgaria" for Joint Participation in the Elections - Novinite.com - Sofia News Agency“. www.novinite.com. Посетено на 2023-01-29.
  56. ↑ news.bg (2023-01-29). „ДБ в поколенчески дълг търсят идеологическа физиономия“. News.bg (бугарски). Посетено на 2023-01-29.
  57. ↑ „"Продължаваме промяната" и "Демократична България" преговарят за коалиция (ОБЗОР)“. bTV Новините (бугарски). Посетено на 2023-01-31.
  58. ↑ news.bg (2023-01-29). „Кирил Петков сигурен, че ПП и ДБ ще са първи на изборите“. News.bg (бугарски). Посетено на 2023-01-29.
  59. ↑ Зехирова, Златина (2023-02-10). „"Продължаваме промяната - Демократична България" e коалицията, която ще участва на изборите“. Dnevnik (бугарски). Посетено на 2023-02-10.
  60. ↑ „Bulgarian election contenders present their case on Euronews“. euronews (англиски). 2023-03-31. Посетено на 2023-04-01.
  61. ↑ „Выборы в Болгарии: проевропейские партии победили, но могут опять не суметь сформировать правительство“. BBC News Русская служба (руски). Посетено на 2023-04-05.
  62. ↑ Дневник (2023-04-03). „След изборите: При 100% обработени протоколи ГЕРБ печели изборите, "Има такъв народ" влиза в парламента“. Dnevnik (бугарски). Посетено на 2023-04-03.
  63. ↑ 63,0 63,1 Зехирова, Златина (2023-04-03). „"Какво правим сега": лидерите обсъждат щети и възможности за правителство“. Dnevnik (бугарски). Посетено на 2023-04-03.
  64. ↑ Nenov, Stoyan (2023-04-03). „Bulgaria set for tough coalition talks after fifth inconclusive election“. Reuters (англиски). Посетено на 2023-04-03.
  65. ↑ Дневник, Екип на (2023-04-05). „След изборите: Борисов призова за коалиция и правителство“. Dnevnik (бугарски). Посетено на 2023-04-05.
  66. ↑ „ПП няма да подкрепи правителство на ГЕРБ – DW – 5.04.2023“. dw.com (бугарски). Посетено на 2023-04-05.
  67. ↑ Capital.bg (4 April 2023). „Корнелия Нинова пази опциите си за участие в кабинет“. www.capital.bg (бугарски). Посетено на 2023-04-05.
  68. ↑ Христова, Анна (2023-04-13). „Парламентът ще пробва да заработи с три закона и преговори за председател, но в мълчание за кабинет“. Dnevnik (бугарски). Посетено на 2023-04-13.
  69. ↑ Христова, Анна (2023-04-13). „102-ото правителство академично до февруари - Денков пръв, после 9 месеца Габриел премиер (Обзор)“. 24chasa.com (бугарски). Посетено на 2023-05-22.
  70. ↑ 70,0 70,1 „WCC-DB's Petkov: This format is not a coalition with GERB“. The Sofia Globe (англиски). 2023-05-23. Посетено на 2023-05-24.
  71. ↑ „Bulgaria: The MP who Leaked the Recordings Fears for his Life - Novinite.com - Sofia News Agency“. www.novinite.com. Посетено на 2023-06-04.
  72. ↑ Георгиев, Андриян (2023-05-26). „Радостин Василев пусна запис с анонсираните от Кирил Петков компромати и го обвини в предателство (допълнена)“. Dnevnik (бугарски). Посетено на 2023-06-04.
  73. ↑ „Bulgaria: Denkov and Mariya Gabriel presented the Project for a Regular Government - Novinite.com - Sofia News Agency“. www.novinite.com. Посетено на 2023-06-04.
  74. ↑ „DPS will not Prevent the Formation of a Cabinet - Novinite.com - Sofia News Agency“. www.novinite.com. Посетено на 2023-06-04.
  75. ↑ „Bulgaria's National Assembly elects Denkov government“. 6 June 2023.
  76. ↑ staff, The Sofia Globe (2023-06-06). „Bulgaria's National Assembly elects Denkov government“. The Sofia Globe (англиски). Посетено на 2024-03-28.
  77. ↑ Todorov, Svetoslav (6 June 2023). „Bulgaria's New PM Prioritises Schengen and Eurozone Entrance“. BalkanInsight. Посетено на 28 March 2024.
  78. ↑ „Denkov Cabinet Survives its First No-Confidence Vote“. www.bta.bg (англиски). Посетено на 2024-03-28.
  79. ↑ staff, The Sofia Globe (2023-11-16). „Bulgaria: Vote of no confidence in government in disarray after GERB, MRF walkout“. The Sofia Globe (англиски). Посетено на 2024-03-28.
  80. ↑ Nikolov, Krassen (23 November 2023). „Bulgarian government survives second no-confidence vote“. Euractiv. Посетено на 28 March 2024.
  81. ↑ „Bulgaria's prime minister resigns as planned, part of a power-sharing agreement“. AP News (англиски). 2024-03-06. Посетено на 2024-03-28.
  82. ↑ „Bulgaria thrown into new political crisis, snap general election likely“. www.intellinews.com (англиски). 2024-03-20. Посетено на 2024-03-28.
  83. ↑ „Mariya Gabriel's Proposed Cabinet Sparks Controversy: WCC-DB Disagrees with Composition - Novinite.com - Sofia News Agency“. www.novinite.com. Посетено на 2024-03-28.
  84. ↑ „GERB Turns Down CC-DB Last Offer for Government“. www.bta.bg (англиски). Посетено на 2024-03-28.
  85. ↑ „Bulgaria's populists reject mandate to form government, set stage for snap vote“. Reuters. 28 March 2024. Посетено на 28 March 2024.
  86. ↑ Янев, Симеон (2024-03-28). „Румен Радев ускорява служебния кабинет“. News.bg (бугарски). Посетено на 2024-03-28.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=2021–сегашна_бугарска_политичка_криза&oldid=5280363“