Bovista nigrescens
| Bovista nigrescens | |
|---|---|
| Научна класификација |
| Bovista nigrescens | |
|---|---|
| Научна класификација | |
| Царство: | |
| Колено: | |
| Класа: | |
| Ред: | |
| Семејство: | |
| Род: | |
| Вид: | B. nigrescens
|
| Биномен назив | |
| Bovista nigrescens (Pers.) (1794)
| |
| Bovista nigrescens </img>
| |
|---|---|
| </img> | глобален химениум |
| </img> | нема посебна капа |
| </img> | прицврстувањето на химениумот е неправилно или не е применливо |
| </img> | нема стипендија |
</img>
|
отпечатокот на спори е кафеав |
| </img> | екологијата е сапротрофна |
| </img> | јадливост: за јадење |
Bovista nigrescens, вообичаено познат како кафеав пуфбол или црн бовис, бил крем бела или кафеава пуфка за јадење. Филогенетските врски помеѓу Bovista nigrescens и видовите Lycoperdaceae биле воспоставени врз основа на податоците за секвенцата на ITS и LSU од северноевропските таксони.[1]
Опис
[уреди | уреди извор]Овошното тело на Bovista nigrescens било 3–6 см во ширина. Грубо сферичното овошно тело било малку зашилено на дното. Иако немало стерилна основа, овошното тело било прицврстено за подлогата со една мицелијална врвка која често се раскинувала, оставајќи го овошното тело слободно да се тркала на ветрот. Надворешниот ѕид на почетокот бил бел, но набрзо се лушпел во големи размери при зрелоста за да се откриел темно виолетово-кафеавиот до црновен внатрешен ѕид што ја опфаќал масата на спорите.[2] Овие спори заминувале преку апикална пора, која била предизвикана од екстензивно расцепување и пукање. Глеба често била темно виолетово-кафеава. Капилицијата била многу разгранета со кафеави дендроидни елементи. Спорите биле кафеави и јајцевидни, со пречник од 4,5–6 µm. Тие биле со дебели ѕидови и речиси мазни, со централна капка масло и долг, брадавиран педицел.[3]
Живеалиште и дистрибуција
[уреди | уреди извор]Bovista nigrescens puffballs често се наоѓале во тревата и пасиштата. Иако најзастапени биле кон крајот на летото до есента, тие опстојувале во стара сушена состојба многу месеци. Тие биле невообичаени во повеќето области, но чести во Северна и Западна Европа. Тие се јаделе кога се млади.[4] Покрај тоа, тие се наоѓале на земја, полиња, тревници или на патиштата. Обично, тие можело да се најдат на надморска височина до 2.500 метри (8.202 стапки).[5]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Larsson E, Jeppson M (2008). „Phylogenetic relationships among species and genera of Lycoperdaceae based on ITS and LSU sequence data from north European taxa“. Mycological Research. 112 (Pt 1): 4–22. doi:10.1016/j.mycres.2007.10.018. PMID 18207380.
- ↑ Calonge, F.D. (1998). Flora Mycologica Iberica. Vol. 3. Gasteromycetes, I. Lycoperdales, Nidulariales, Phallales, Sclerodermatales, Tulostomatales. J. Cramer: Berlin, Germany. 271 p.
- ↑ A plain and easy account of the British fungi, with descriptions of the esculent and poisonous species, details of the principles of scientific classification, and a tabular arrangement of orders and genera. London, Hardwicke, 1871. pg 107, pg 95.
- ↑ Hoffmann-Dennert botanischer Bilderatlas, nach dem naturlichen Pflanzensystem. Suttgart, Schweizerbart, 1911. p. 57.
- ↑ Synopsis of the British Basidiomycetes; a descriptive catalogue of the drawings and specimens in the Department of Botany, British Museum / by Worthington George Smith, F.L.S. London: Printed by order of the Trustees of the British Museum, 1908, og. 476.
|