Прејди на содржината

NGC 2

Од Википедија — слободната енциклопедија
NGC 2

Соѕвездие Пегаз
Епоха Ј2000.0
Положба
Ректасцензија 0 ч 7 м 17,1 с
Деклинација + 27° 40' 43"
Положбен агол 112°
Податоци од набљудување
Вид на тело спирална галаксија
Морфолошки вид Sab
Привиден сјај
(видлив)
14,2
Привиден сјај
(во честот. појас.)
15
Површински сјај 13,6 m/лм2
Физички податоци
Привидни димензии 1' х 0,6'
Историја
Откривач Лоренс Парсонс
Откриена 20 август 1873
Други ознаки UGC 59, MCG 4-1-26, CGCG 477-55, CGCG 478-27, KCPG 2B

NGC 2спирална галаксија во соѕвездието Пегаз, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 2 се споменува и како UGC 59, MCG 4-1-26, CGCG 477-55, CGCG 478-27, KCPG 2B.

Откривање

[уреди | уреди извор]

Објектот е откриен на 20 август 1873 година од страна на Лоренс Парсонс, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 72 см.

Податоци

[уреди | уреди извор]

Податоци од набљудување

[уреди | уреди извор]

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 2 е од видот Sab.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 14,2 m, оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 15 m, додека површинскиот сјај изнесува 13,6 m/лм2.[2] NGC 2 има привидни димензии од 1' х 0,6'.[2]

Астрономски податоци

[уреди | уреди извор]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 0 ч 7 м 17,1 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, + 27° 40' 43".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 112°.[2]

Други поделби

[уреди | уреди извор]

Проучување на NGC 2 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 567. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 125; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 1735. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 779.

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Користена литература

[уреди | уреди извор]
  • Hirshfeld, Alan, and Roger W. Sinnott, eds., Sky Catalogue 2000.0, Vol.2, Cambridge, Massachusetts: Sky Publishing Corp. and Cambridge University Press, 1985. (3098,238)

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]