Cotunniet

Cotunniet
Mineraal
Chemische formule	PbCl2
Kleur	Kleurloos, wit, lichtgeel of lichtgroen
Streepkleur	Wit
Hardheid	1,5 - 2
Gemiddelde dichtheid	5,55 g/cm³
Glans	Parel- tot diamantachtig
Opaciteit	Transparant tot doorschijnend
Breuk	Conchoïdaal - subconchoïdaal
Splijting	[010] perfect; [001] perfect
Habitus	Aciculair, massief of granulair
Kristaloptiek
Kristalstelsel	Orthorombisch
Ruimtegroep	Pnam
Eenheidscel	a = 7,62 Å ; b = 9,04 Å ; c = 4,53 Å
Dubbele breking	δ = 0,061
Overige eigenschappen
Radioactiviteit	geen
Magnetisme	geen
Bijzondere kenmerken	Toxisch
Lijst van mineralen
Portaal	Aardwetenschappen

Het mineraal cotunniet is een lood-chloride met de chemische formule PbCl₂.

Naamgeving en ontdekking

Cotunniet is genoemd naar een Italiaanse professor in anatomie, Domenico Cotugno (1736-1822) van de Universiteit van Napels. Het mineraal werd in 1825 ontdekt op de Vesuvius in de provincie Napoli (Italië).

Eigenschappen

Het kleurloze, witte, lichtgele of lichtgroene cotunniet heeft een orthorombisch kristalstelsel. De kristallen zijn ofwel naaldvormig (aciculair), massief of granulair. Het breukvlak is conchoïdaal (schelpvormig) tot subconchoïdaal en heeft een perfecte splijting volgens de breukvlakken [010] en [001]. De hardheid is 1,5 tot 2 op de schaal van Mohs en de relatieve dichtheid bedraagt 5,55 g/cm³.

Het mineraal is noch magnetisch, noch radioactief.

Vindplaatsen

Het mineraal wordt op enkele plaatsen ter wereld gevonden:

Grand Gulch Mine in Grand Gulch, Mohave County (Arizona, VS)
Op verschillende plaatsen in Engeland:
- Hopes Nose (Torbay-baai, Devon)
- Cranmore (Somerset)
- Abersoch (Wales)
- High Pirn Mine (Wanlockhead, Schotland)
In Duitsland:
- Christian-Levin Bergwerk nabij Essen (Ruhrgebied)
- Auguste-Victoria Bergwerk in Recklinghausen (Ruhrgebied)
Op de typelocatie: de Vesuvius in Italië
Nabij de Tolbatsjik-vulkaan op het Russisch schiereiland Kamtsjatka

Zie ook

Externe links

(en) Mindat.org
(en) Webmineral.com