Naar inhoud springen

Cybernetica

Zoek dit woord op in WikiWoordenboek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Cybernetica (van Grieks κυβερνήτης (kybernētēs, stuurman)) is de wetenschap die zich bezighoudt met besturing van biologische en mechanische systemen met behulp van terugkoppeling (feedback).

De Amerikaanse wiskundige Norbert Wiener.

De cybernetica werd als vakgebied ingevoerd door de Amerikaanse wiskundige Norbert Wiener, die in 1948 zijn boek Cybernetics: Or the Control and Communication in the Animal and the Machine publiceerde. Cybernetica is verwant met de systeemtheorie, en is van toepassing op alle stelsels met inbegrip van biologische systemen, maar bijvoorbeeld ook een eenvoudig stelsel als een thermostaat die de temperatuur in een ruimte regelt.

Het begrip terugkoppeling of regelsysteem was al bekend ver voor de tijd dat Norbert Wiener het begrip cybernetica ten doop hield. Het terugkoppelmechanisme, of regelsysteem, werd al in de 19e eeuw bij stoomlocomotieven en stoommachines toegepast bij het beheersen van de snelheid of toerental (centrifugaalregelaar of regulateur, in het Engels governor, een woord dat net als cybernetica zijn wortels heeft in het Oud-Griekse woord κυβερνήτης). Norbert Wiener was echter de eerste die het begrip informatie betrok op de werking van een teruggekoppelde lus.

De meer bekende (maar andere) betekenis van cybernetica is de fysieke samensmelting tussen mens en machine. Het menselijke lichaam wordt verrijkt met, of vervangen door elektronica of mechanische onderdelen. Andere (veelal uit sciencefiction afkomstige) gerelateerde termen zijn cyborg, bionisch of humanoïde. Het woord cyberspace, en daarvan afgeleid woorden als cybercriminaliteit enzovoorts, is aan deze populaire betekenis ontleend.

De tweede golf van cybernetica kwam vanaf de jaren 1960 op de voorgrond, waarbij de focus verschoof van technologie naar sociale, ecologische en filosofische overwegingen. Het was nog steeds gebaseerd op biologie, met name Maturana en Varela's autopoiesis, en bouwde voort op eerder werk over zelforganiserende systemen en de aanwezigheid van antropologen Mead en Bateson in de Macy-bijeenkomsten. Het Biological Computer Laboratory, opgericht in 1958 en actief tot het midden van de jaren 1970 onder leiding van Heinz von Foerster aan de Universiteit van Illinois in Urbana-Champaign, was een belangrijke incubator van deze trend in cybernetisch onderzoek.

Aandachtspunten van de tweede cybernetica-golf waren onder andere managementcybernetica, zoals Stafford Beer's werk; werk in de gezinstherapie gebaseerd op Bateson; sociale systemen, zoals in het werk van Niklas Luhmann; epistemologie en pedagogie, zoals in de ontwikkeling van radicaal constructivisme. Cybernetica's kernthema van circulaire causaliteit werd ontwikkeld voorbij doelgerichte processen met aandacht voor reflexiviteit en recursie. Dit was vooral zo in de ontwikkeling van tweede-orde cybernetica (of de cybernetica van cybernetica), ontwikkeld en gepromoot door Heinz von Foerster, die zich richtte op vragen van observatie, cognitie, epistemologie en ethiek.

Vanaf de jaren 1960 begon cybernetica ook uitwisselingen te ontwikkelen met de creatieve kunsten, design en architectuur, met name met de Cybernetic Serendipity tentoonstelling (ICA, Londen, 1968), samengesteld door Jasia Reichardt, en het niet-gerealiseerde Fun Palace project (Londen, niet-gerealiseerd, vanaf 1964), waar Gordon Pask adviseur was van architect Cedric Price en theaterregisseur Joan Littlewood.

Vanaf de jaren negentig is er een hernieuwde belangstelling voor cybernetica vanuit een aantal richtingen. Naar het vroege cybernetische werk aan kunstmatige neurale netwerken is teruggekeerd als paradigma in machinaal leren en kunstmatige intelligentie. Praktische ontwerpdisciplines hebben zich gebaseerd op cybernetica voor theoretische onderbouwing en transdisciplinaire verbindingen.

Cybernetica heeft vele toepassingen in regeltechniek, lucht- en ruimtevaart, elektronica, robotica, kunstmatige intelligentie, biologie en biomedische wetenschappen enzovoorts, zelfs in beleid[1], didactiek[2], bedrijfsleer[3] en psychologie.[4]

Nederlandstalig

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Bok, S.T.: Cybernetica, Het Spectrum, Utrecht/Antwerpen, 1972
  • Lars Bluma, (2005), Norbert Wiener und die Entstehung der Kybernetik im Zweiten Weltkrieg, Münster.
  • Hans Joachim Ilgauds (1980), Norbert Wiener, Leipzig.
Zie de categorie Cybernetics van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.