Eurofest
Eurofest (Russisch en Wit-Russisch: Еурофест) is een programma waarin de bijdrage van Wit-Rusland aan het Eurovisiesongfestival wordt geselecteerd. Het wordt door de BTRC uitgezonden op Wit-Rusland 1.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Wit-Rusland had al een nationale finale vanaf zijn debuut in 2004, maar pas vanaf 2007 wordt de naam Eurofest gebruikt. Ook had Eurofest een andere manier van selecteren dan de eerste nationale finales die werden gehouden in Wit-Rusland. Eurofest had namelijk twee avonden in plaats van één; een eerste ronde in december en een finale in januari. Dit werd later echter weer veranderd naar één avond. In 2010 en 2011 werd Eurofest niet gehouden, vanwege de slechte resultaten van de twee jaren ervoor werd er een interne selectie gemaakt uit de ingezonden liedjes.
Format
[bewerken | brontekst bewerken]2007 en 2008
[bewerken | brontekst bewerken]In 2007 en 2008 werd de selectieprocedure verdeeld in twee avonden: de eerste avond in december en de tweede avond een maand later. Tijdens de eerste avond worden de liedjes voor het eerst aan het publiek thuis vertoont. De winnaar van de televoting die avond ging door naar de finale samen met twee (in 2008 drie) andere liedjes gekozen door de jury. In de finale koos uiteindelijk een vakjury de winnaar van Eurofest.
2009 en 2012
[bewerken | brontekst bewerken]Een jaar later kwam er een iets andere opzet. De twee avonden bleven behouden, alleen konden de mensen tijdens de eerste avond geen stem uitbrengen. De vijf finalisten voor de finale op 19 januari 2009. De uitslag werd in de finale wel helemaal bepaald door televoting.
Na twee jaar afwezigheid keerde Eurofest in 2012 met hetzelfde format terug, alleen nu werd de tweede avond in februari gehouden.
2013 en 2014
[bewerken | brontekst bewerken]In 2013 werd het format van Eurofest drastisch aangepast. Van de twee avonden werd één avond gemaakt, waarin voor het eerst de jury én televoting resultaten werden gecombineerd. Er werd tijdens het stemmen gebruikgemaakt van dezelfde manier als bij het Eurovisiesongfestival; de jury en het publiek thuis gaven, elk apart, hun favoriete liedje twaalf punten, de nummer twee tien punten, de nummer drie acht en de liedjes die daarop volgden zeven tot één punt. De uitslag van de jury werd als eerste gegeven en daarop volgde de uitslag van de televoting. Bij een gelijke stand, zoals gebeurde bij Eurofest-2014, ging men over tot de jury voor een extra stemronde tussen de liedjes die gelijk stonden op de eerste plaats.
2015
[bewerken | brontekst bewerken]In 2015 werd het format weer aangepast. Door dit nieuwe format kreeg de jury 87,5% van het stemmen in handen, wat weer onderverdeeld werd in zeven personen die elk hun punten apart gaven. Als eerste werd dit keer echter de televoting getoond. Daarna werden de uitslagen van de juryleden, een voor één, getoond op het scorebord.
Controverses
[bewerken | brontekst bewerken]De winnaar van Eurofest hoeft niet volgens het reglement het liedje dat hij in de nationale finale heeft gezongen te zingen op het Eurovisiesongfestival, iets wat vaak voor kritiek zorgde. Ook mocht men tussen de eerste avond en de tweede avond van liedje wisselen.
Nadat Pjotr Elfimov tijdens het Eurovisiesongfestival 2009 de finale niet had gehaald ontsloeg president Aleksandr Loekasjenko het hele team dat achter Eurofest en de Wit-Russische bijdrage voor het Eurovisiesongfestival zat. De twee jaren die daarop volgden werd Eurofest niet gehouden.[1]
Toen in 2012 de selectiemethode weer terugkwam won Aljona Lanskaja de nationale finale met het liedje All my life. Een week nadat Eurofest-2012 de winnaar had aangewezen maakte president Loekasjenko bekend dat Lanskaja de televoting had gefraudeerd, iets waar echter nooit bewijzen voor zijn gevonden. Daardoor ging de nummer twee van de nationale finale van 2012, Litesound met het liedje We are the heroes naar het Eurovisiesongfestival.[2] Een jaar later kwam Lanskaja terug met een nieuw liedje en won opnieuw Eurofest en mocht zo Wit-Rusland vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival 2013 in Malmö, Zweden.
Drie jaar later, in 2015, was er een opstootje tussen jurylid Andy Michejev en componist Alexander Rybak over de uitslag van de nationale finale. Rybak vond dat Michejev het liedje dat hij had geschreven voor Eurofest-2015 te weinig punten had gegeven en dat hij zich niet realiseerde dat het soms ook goed is om nieuwe artiesten naar het Eurovisiesongfestival te sturen in plaats van artiesten die al eerdere keren hadden meegedaan aan het selectieproces.[3] Later zei Rybak ook in een interview dat de jury zijn droom om een liedje te schrijven voor Wit-Rusland op het Eurovisiesongfestival had kapotgemaakt.[4]
Naast al deze gebeurtenissen zijn er ook elk jaar verscheidene petities gaande tegen de winnaar van Eurofest en de deelname van Wit-Rusland aan het Eurovisiesongfestival.
Winnaars
[bewerken | brontekst bewerken]| Jaar | Artiest | Lied |
|---|---|---|
| 2007 | Dmitri Koldoen | Work your magic |
| 2008 | Roeslan Alechno | Hasta la vista |
| 2009 | Pjotr Elfimov | Eyes that never lie |
| 2012 | Litesound | We are the heroes |
| 2013 | Aljona Lanskaja | Rhythm of love |
| 2014 | Teo | Cheesecake |
| 2015 | Uzari & Maimuna | Time |
| 2020 | VAL | Da vidna |
Voor de uitslagen van Wit-Rusland op het Eurovisiesongfestival, zie Wit-Rusland op het Eurovisiesongfestival.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ http://www.data.minsk.by/belarusnews/052009/153.html. Gearchiveerd op 7 maart 2016.
- ↑ http://www.eurosong.be/39519/wit-rusland-diskwalificeert-kandidaat-na-fraude. Gearchiveerd op 24 september 2015.
- ↑ http://wiwibloggs.com/2014/12/27/alexander-rybak-eurofest-facebook/70561/
- ↑ http://www.kp.by/daily/26329.4/3212581/[dode link]
· 
· 