Naar inhoud springen

Eurovisiesongfestival 1998

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1998
Eurovision Song Contest Birmingham '98
Gastland Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Locatie National Indoor Arena, Birmingham
Omroep BBC
Datum 9 mei 1998
Presentator Ulrika Jonsson
Terry Wogan
Winnaar
Land Vlag van Israël Israël
Lied Diva
Artiest Dana International
Tekst Yoav Ginai
Componist Svika Pick
Andere gegevens
Stem­gegevens Elk land verdeelt 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 punten
Aantal landen 25
Debuterend Vlag van Macedonië Macedonië
Terugkerend Vlag van België België
Vlag van Israël Israël
Vlag van Finland Finland
Vlag van Slowakije Slowakije
Vlag van Roemenië Roemenië
Terugtrekkend Vlag van Bosnië en Herzegovina (1992-1998) Bosnië en Herzegovina
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Italië Italië
Nul punten Vlag van Zwitserland Zwitserland
Intervalact Jupiter, the Bringer of Jollity
Chronologie
◄ 1997 – 1999 ►

Het Eurovisiesongfestival van 1998 werd georganiseerd door het Verenigd Koninkrijk, en uitgezonden vanuit Birmingham op 9 mei van dat jaar. De vaste BBC-commentator Terry Wogan zorgde samen met Ulrika Johnson voor de presentatie dat jaar. 1998 zal om meerdere redenen herinnerd worden. Het was het laatste jaar met een orkest dat toen al niet meer verplicht was en tevens het laatste jaar van de beperking van de taalvrijheid. Voor het eerst werd er ook in bijna alle landen met televoting gewerkt. Ook de wedstrijd zelf was opvallend. De winnaar was pas bij de laatste puntentoekenning bekend en ook de winnaar was een van de opvallendste in het rijtje winnaars van het festival.

De newagetrend na de overwinning van Secret Garden in 1995 was voorbij. Enkel de groep Edea uit Finland hoorde nog in dit genre thuis met een nummer waarbij de Finse taalhandicap zo veel mogelijk vermeden werd. Een opvallende kandidate was Dana International uit Israël, een transgender vrouw. Al even opvallend was de verschijning van Guildo Horn uit Duitsland. Hij bracht een nummer met vooral veel show en humor waarbij hij het volledige podium, inclusief een stelling, in gebruik nam en zelfs in het publiek dook.

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Werd het festival geopend door twee presentatoren, de puntentelling werd door Johnson in haar eentje gedaan. Het oproepen van de landen ging op volgorde van deelname. Het geven van de punten gebeurde op volgorde van laag naar hoog. De presentatrice herhaalde het land en de punten in de taal (Frans of Engels) waarin ze gegeven werden om daarna beide gegevens in de andere taal te herhalen.

De punten werden zichtbaar gemaakt door de gegeven punten achter de landnaam te laten verschijnen op het scorebord. Af en toe werd een andere weergave gebruikt: op een landkaart met deelnemende landen werd het land dat punten ontving omhoog getild. Hoe meer punten, hoe hoger het land. In die weergave was de totaalstand van de landen niet te zien. Tussen de jury's door werd de tussenstand zichtbaar door het scorebord in volgorde van punten neer te zetten. Bij het geven van de punten stonden de landen echter weer in volgorde van optreden.

Na enkele stemrondes werd duidelijk dat publiekslieveling Israël - vertegenwoordigd door Dana International met haar nummer Diva - zijn favorietenrol waar zou kunnen maken. Op de voet volgden echter ook Malta, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Kroatië en België. Het zou uiteindelijk een nek-aan-nekrace worden tussen Malta en Israël, waarbij Nederland en het Verenigd Koninkrijk af en toe ook eens aan de koppositie mochten ruiken. Na 24 stemrondes en met nog enkel de stemmen uit Macedonië te gaan, lagen Israël en Malta beide op 166 punten. Met elke puntenbekendmaking uit Skopje en zolang nog geen van beide landen genoemd werden, steeg de spanning tot aan de 8 punten voor Israël. Het VK kreeg de 10, waarmee het net 167 punten had en de 12 punten gingen uiteindelijk naar Kroatië, en niet naar Malta, waardoor Israël won en de Maltese Chiara slechts de derde plaats toebedeeld kreeg. Dat was wel een evenaring van de hoogste score die het land tot dan haalde (eerder al in 1992).

Op de 50e verjaardag van de staat Israël had Dana International voor de derde overwinning gezorgd. Het was een omstreden overwinning daar Dana International de eerste openlijke transseksuele kandidaat op het festival was. In eigen land was er fel protest van de orthodoxe joden. Dana International had duidelijk op de overwinning gerekend. Haar geplande festivaljurk, een creatie met papegaaienveren van Jean-Paul Gaultier werd wel op de repetities gebruikt, maar niet op het festival zelf. Nadat duidelijk was dat Israël het festival won, wisselde Dana International nog snel van outfit en werd het winnende nummer in de bonte jurk herhaald.

Voor Nederland had Edsilia Rombley voor het beste resultaat gezorgd sinds de laatste overwinning in 1975: de vierde plaats met 150 punten. België deed het ook heel goed in de kopgroep op dit festival en werd zesde. Het nummer Dis oui van de 16-jarige Mélanie Cohl werd zo de beste score voor het land sinds zijn overwinning in 1986.

De puntentelling moest na het festival nog enigszins aangepast worden. Bij de Spaanse puntentoekenning was Duitsland uit het rijtje gevallen terwijl het land 12 punten had moeten krijgen. Die punten werden later nog toegekend.

Terugkerende artiesten

[bewerken | brontekst bewerken]
Land Artiest Plaats Eerdere deelname Plaats toen
Vlag van Kroatië Kroatië Danijela 5 Vlag van Kroatië Kroatië 1995 met Magazin & Lidija Horvath 6

Nationale voorselecties

[bewerken | brontekst bewerken]

In Kroatië deden Novi Fosili en Zorica Kondza mee, Kondza won de nationale finale in 1985 maar het land trok zich uiteindelijk terug van het festival. In Griekenland strandden Robert Williams (ESF '77) en Mariana Efstratiou (ESF '89, '96) in de halve finale, Hara Konstantinou die vorig jaar nog voor Cyprus op het podium stond werd laatste in de finale. In Duitsland was de groep Wind er opnieuw bij, al was de bezetting helemaal anders dan in de jaren 80. Miriam Christine stond 2 jaar geleden voor Malta op het podium, Georgina in '91 en als backing in '96 bij Miriam Christine. In Slovenië waagden Darja Svajger (ESF '95) en Regina (ESF '96) opnieuw hun kans. Monica Anghel werd 2de in Roemenië, 2 jaar geleden won ze de selectie maar raakte toen niet door de Europese voorselectie. In Cyprus deden Alexandros Panayi (ESF '95) en Kyriakos Zymboulakis (ESF '93) mee. Nanne Grönvall werd 4de in Zweden, 2 jaar geleden stond ze nog op het songfestival met de groep One More Time. In Finland werd Kaija Kärkinen (ESF '91) 7de. Voor 4-voudig deelneemster Elisabeth Andreassen was geen 5de deelname weggelegd, ze werd 2de in Noorwegen. In Estland waren Ivo Linna (ESF '96) en Janika Sillamaa van de partij, Sillamaa won in '93 maar raakte niet door de Oost-Europese voorselectie. Şebnem Paker zong de vorige 2 jaar voor Turkije en haalde vorig jaar zelfs een 3de plaats, nu werd ze 4de.

Uitslag

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Land Artiest Titel Punten
1 Vlag van Israël Israël Dana International Diva 172
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Imaani Where are you 166
3 Vlag van Malta Malta Chiara The one that I love 165
4 Vlag van Nederland Nederland Edsilia Rombley Hemel en aarde 150
5 Vlag van Kroatië Kroatië Danijela Neka mi ne svane 131
6 Vlag van België België Mélanie Cohl Dis oui 122
7 Vlag van Duitsland Duitsland Guildo Horn Guildo hat euch lieb! 86
8 Vlag van Noorwegen Noorwegen Lars Fredriksen Alltid sommer 79
9 Vlag van Ierland Ierland Dawn Martin Is always over now 64
10 Vlag van Zweden Zweden Jill Johnson Kärleken är 53
11 Vlag van Cyprus Cyprus Michalis Hatzigiannis Genesis 37
12 Vlag van Estland Estland Koit Toome Mere lapsed 36
Vlag van Portugal Portugal Alma Lusa Se eu te pudesse abraçar 36
14 Vlag van Turkije Turkije Tüzmen Unutamazsin 25
15 Vlag van Finland Finland Edea Aava 22
16 Vlag van Spanje Spanje Mikel Herzog ¿Qué voy a hacer sin ti? 21
17 Vlag van Polen Polen Sixteen To takie proste 19
18 Vlag van Slovenië Slovenië Vili Resnik Naj bogovi slišijo 17
19 Vlag van Macedonië Macedonië Vlado Janevski Ne zori, zoro 16
20 Vlag van Griekenland Griekenland Thalassa Mia krifi evaisthisia 12
21 Vlag van Slowakije Slowakije Katarina Hasprová Modlitba 8
22 Vlag van Roemenië Roemenië Mălina Olinescu Eu cred 6
23 Vlag van Hongarije Hongarije Charlie A holnap már nem lesz szomorú 4
24 Vlag van Frankrijk Frankrijk Marie Line Où aller 3
25 Vlag van Zwitserland Zwitserland Gunvor Lass ihn 0

Debuterende landen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Vlag van Macedonië Macedonië: het land wilde in 1996 al deelnemen, maar raakte niet door de preselecties en nam dus niet deel aan het officiële festival. Hierdoor maakte het zijn officiële debuut na een jaar verplichte terugtrekking pas in 1998.

Landen die met nul punten zijn gestrand

[bewerken | brontekst bewerken]

Terugkerende landen

[bewerken | brontekst bewerken]

Verplicht terugtrekkende landen

[bewerken | brontekst bewerken]

Bosnië en Herzegovina, Denemarken, IJsland, Oostenrijk en Rusland hadden over de afgelopen 5 jaar het meest slecht gepresteerd van alle landen die zich aanmeldden voor het songfestival van 1998, hierdoor moesten deze landen zich verplicht terugtrekken

Terugtrekkende landen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Vlag van Italië Italië: Italië trekt zich terug omdat het Eurovisiesongfestival haast niet meer werd bekeken. Het land had meer aandacht voor het Festival van San Remo.

Kaart

[bewerken | brontekst bewerken]
■ Deelnemende landen
■ Landen die al deelnamen voor 1998, maar er dat jaar niet bij waren

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurovisiesongfestival_1998&oldid=67460758"