Fairey III
Fairey III | ||||
---|---|---|---|---|
Fabrikant | Fairey Aviation | |||
Lengte | 10,46 m | |||
Spanwijdte | 13,94 m | |||
Hoogte (vanaf de grond) | 3,78 m | |||
Stoelen voor passagiers | 1 piloot + 1/2 bemanningsleden | |||
Leeggewicht | 1749 kg | |||
Vleugeloppervlak | 40,8 m² | |||
Max. startgewicht | 2740 kg | |||
Motoren | 1 × Napier Lion XI watergekoelde W-12 motor, 570 pk (430 kW) | |||
Kruissnelheid | 190 km/u (max.) | |||
Kruishoogte | 6100 m (plafond) | |||
Max. reikwijdte | 2450 km | |||
Eerste vlucht | 14 september 1917 | |||
Status | Uit productie, museumvliegtuig | |||
Aantal gebouwd | 964 | |||
|
De Fairey III is een Brits eenmotorig tweedekker verkenningsvliegtuig en lichte bommenwerper. Ontwikkeld en geproduceerd door vliegtuigfabriek Fairey Aviation. De eerste vlucht vond plaats op 14 september 1917. Er zijn totaal 964 exemplaren geproduceerd. De Fairey III heeft zeer lang dienst gedaan, tot in de Tweede Wereldoorlog waren er nog toestellen actief. Het vliegtuig kon worden uitgerust in zowel een uitvoering met een wielonderstel als in een watervliegtuig-uitvoering met drijvers.[1]
Ontwerp en historie
[bewerken | brontekst bewerken]De Fairy III was een militair vliegtuig voor verschillende doeleinden zoals verkenner of lichte bommenwerper. De eerste Fairy tweedekkers waren gemaakt van een mix van hout en metaal. Latere versies waren volledig geconstrueerd van metaal. De vleugels waren opklapbaar zodat ze ook aan boord van een marinefregat konden worden meegenomen. Ze konden met een trolley onder de drijvers vanaf het dek starten, en vervolgens als watervliegtuig landen. Ze werden in de loop der tijd uitgerust met verschillende merken en typen motoren van 260-570 pk. De bemanning bestond uit 2-3 personen. In dienst van de marine ging er, naast de piloot en een waarnemer, als derde bemanningslid vaak nog een schutter mee.
De Fairey III heeft een opmerkelijk lange staat van dienst die begon in 1918. Het toestel heeft gediend in de legers van meer dan 12 landen. Zelfs in de Tweede Wereldoorlog waren er, hoewel technisch behoorlijk verouderd, nog een aantal actief als sleepvliegtuig voor luchtdoelen.
Civiel gebruik
[bewerken | brontekst bewerken]De Fairy III vond ook zijn weg naar de civiele markt. Een aantal werden uitgerust met een passagierscabine. Sommigen deden mee aan lange-afstand prestatietochten, bijvoorbeeld de Daily News Round the World Flight in 1922. En ook aan luchtraces zoals de Schneider Trophy en de Londen – Melbourne race
Varianten
[bewerken | brontekst bewerken]- Fairy N10
- Eerste Fairy III Prototype.
- Fairy III A, B en C
- Verkenner en lichte bommenwerpe voor 2/3 bemanningsleden met een Sunbeam Maori II V-12 motor
- Fairy III D en E
- Multifunctionele tweezitter uitgerust met een 375 pk (280 kW) Rolls-Royce Eagle V-12 motor of een 450 pk (336 kW) Napier Lion W-12 motor. De Fairey IIIE was uitgerust met een stermotor.
- Fairy IIIF
- Diverse uitvoeringen voor 2/3 bemanningsleden. Uitgerust met een Napier Lion watergekoelde W-12 motor.
- Fairey IIIF Mk.V
- Originele aanduiding van de ‘Gordon’.
- Fairey IIIF Mk.VI
- Originele aanduiding van de ‘Seal’.
- Fairy IIIM
- Civiele uitvoering.
- Queen IIIF
- Radio-bestuurd luchtdoel trainingsvliegtuig.
- Fairey F.400
- Lange-afstands versie voor de Portugese Marine.
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Fairey_III op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ (en) Taylor, H.A. - Fairey Aircraft since 1915. London:Putnam, 1988. ISBN 0-370-00065-X.