Naar inhoud springen

Florimond de Quarré

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Florimond De Quarré (Namen, 1 augustus 1765 - Brussel, 2 oktober 1852) was lid van het Belgisch Nationaal Congres en senator.

Hij was de zoon van graaf Jean-Pierre-Fran­çois-Joseph de Quarré (l721-1806), baron van Sint-Pieters-Molenbeek (Bekkevoort) en van Dorothée-Caroline-Antoinette, gravin de Ryckel (1738-1766). Zijn vader had de titels in 1766 verkregen van keizerin Maria-Theresia en die waren uiteraard in 1794 afgeschaft.

Hij werd doctor in de rechten in Leuven (1783). Zoals zijn vader, was hij officier bij de 'Gardes Wallonnes'. Tijdens de Brabantse Omwenteling in 1790 was hij vleugeladjudant van generaal Schoenfeld.

Na het leger te hebben verlaten werd hij gemeenteraadslid en bestuurder van de Burgerlijke Godshuizen in Brussel. In 1815 organiseerde hij, na Waterloo, de evacuatie van gekwetste Duitse soldaten. In 1816 werd zijn adellijke status, verdwenen door de Franse Revolutie, terug bevestigd door benoeming in de Ridderschap van Namen met de titel van graaf, bij Koninklijk Besluit van 20 februari 1816/N° 65, maar vervallen verklaard door eedsweigering en later nooit meer bevestigd. Niettemin werd hij vaak (ook in de notitie over hem in de 'Biographie nationale de Belgique) als 'graaf' vermeld.

In oktober 1830 werd hij verkozen tot lid van het Nationaal Congres voor het arrondissement Namen. Hij deed er een twintigtal tussenkomsten in de openbare zittingen. Hij stemde steeds met de meerderheid: voor de onafhankelijkheidsverklaring, voor de eeuwigdurende uitsluiting van de Nassaus, voor kandidaat-koning hertog de Nemours, voor regent Surlet de Chokier, voor Leopold van Saksen Coburg en voor de aanvaarding van het Verdrag der XXIV Artikelen.

In 1831 werd hij verkozen tot katholiek senator voor het arrondissement Luxemburg (1831-1839) en vervolgens Namen. Hij bleef lid van de Hoge Vergadering tot in 1847.

Van 1815 tot 1847 was hij de tweede voorzitter van de Fondation d'Harscamp.

  • Frédéric BERNAERT, Florimond de Quarré, in: Biographie nationale de Belgique, t. XVIII, 1905, col. 403.
  • Luc DUERLOO & Paul JANSSENS, Het wapenboek van de Belgische adel, Brussel, 1992.
  • J.L. DE PAEPE & Ch. RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge 1831-1894. Données biographiques, Brussel, Commission de la biographie nationale, 1996, pp. 206–207.