Naar inhoud springen

Graeme Sharp

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Graeme Sharp
Graeme Sharp
Persoonlijke informatie
Volledige naam Graeme Marshall Sharp
Geboortedatum 16 oktober 1960
Geboorteplaats Glasgow, Vlag van Schotland Schotland
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1997
Senioren
Seizoen Club W (G)
1978–1980
1980–1991
1991–1997
1997
Totaal
Vlag van Schotland Dumbarton
Vlag van Engeland Everton
Vlag van Engeland Oldham Athletic
Vlag van Wales Bangor City
40(17)
322(111)
107(30)
0(0)
469 (158)
Interlands
1985–1988 Vlag van Schotland Schotland 12(1)
Getrainde teams
1994–1997
1997–1998
Vlag van Engeland Oldham Athletic (speler-coach)
Vlag van Wales Bangor City
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Graeme Marshall Sharp (Glasgow, 16 oktober 1960) is een Schots voormalig voetballer die als aanvaller speelde. Sharp wordt als een clublegende van het Engelse Everton beschouwd.[1] Hij scoorde er meer dan 100 doelpunten en speelde bijna 400 officiële wedstrijden. Sharp speelde 12 interlands in het Schots voetbalelftal.[2]

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Sharp debuteerde in 1978 in het betaald voetbal als speler van het Schotse Dumbarton. In 1980 verhuisde hij naar Everton voor een som van £ 120.000.[2][3]

Sharp en Gary Lineker vormden in 1985/86 allicht het meest productieve spitsenduo in de geschiedenis van Everton en een van de gevaarlijkste Engelse duo's ooit. Daarnaast speelde hij aan de zijde van Adrian Heath, net als hijzelf een vlot scorende aanvaller.[4]

Sharp won tussen 1980 en 1991 een keer de FA Cup, twee Engelse landstitels en de UEFA Beker voor Bekerwinnaars. In de jaren tachtig beleefde Everton de meest succesvolle periode uit de clubgeschiedenis onder trainer Howard Kendall.[5] Sharp maakte deel uit van dit elftal van begin tot eind, net als aanvoerder Kevin Ratcliffe en de Ierse flankspeler Kevin Sheedy. In 1984 werd de eerste steen aan het succes gelegd, met de winst van de FA Cup tegen Watford. Sharp scoorde het eerste doelpunt, zijn spitsbroeder Andy Gray maakte de tweede goal. Everton won met 2–0.[6] Een jaar later volgde de eerste landstitel voor Sharp. Datzelfde seizoen versloeg men het Oostenrijkse Rapid Wien met 3–1 in de finale van de UEFA Beker voor Bekerwinnaars. Twee jaar later, in 1987, werd Sharp nogmaals kampioen van Engeland.[7]

In 1991 verliet hij Everton, waarna de club ongeveer tezelfdertijd wegzakte naar de middenmoot. Sharp scoorde uiteindelijk 111 competitiedoelpunten voor The Toffees in elf seizoenen bij de club. Na zijn vertrek kwam Sharp nog zes jaar uit voor Oldham Athletic.[4] Van 1992 tot 1994 was hij met die club actief in de kakelverse Premier League. Hij scoorde 30 doelpunten voor Oldham Athletic in competitieverband. Zijn carrière beëindigde de spits evenwel in Wales, waar hij voor Bangor City uitkwam.[8]

Van 1994 tot 1997 fungeerde Sharp als speler-coach bij Oldham Athletic. In het seizoen 1997/98 coachte hij Bangor City, zijn laatste club als speler.

In 2007 verscheen zijn autobiografie Sharpy: My Story.[9] Op 20 januari 2020 kreeg hij een eerbetoon van Everton en werd 'Life President'.[3]

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Sharp maakte zijn debuut voor het Schots voetbalelftal tegen IJsland op 28 mei 1985, in de strijd om kwalificatie voor het WK 1986 in Mexico. Hij vertegenwoordigde Schotland op dat WK.[10]

Sharp scoorde zijn enige doelpunt tegen Malta op 22 maart 1988.[11]

Vlag van Engeland Everton FC

1985, 1987
1984
1985
1987
[bewerken | brontekst bewerken]