Grote bruine valk
| Grote bruine valk IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Grote bruine valk in Victoria, Australië | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Falco berigora Vigors & Horsfield, 1827 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| verspreiding
jaarvogel
kerngebieden
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Grote bruine valk op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De grote bruine valk (Falco berigora), ook bekend onder de naam haviksvalk, is een middelgrote valk uit het Australaziatisch gebied. De soortaanduiding berigora is afgeleid van de naam die de Aborigines aan de vogel gaven.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De grote bruine valk heeft een lengte van 41 tot 51 cm en een spanwijdte van 88 tot 115 cm. Net zoals bij veel andere valkensoorten is het vrouwtje groter dan het mannetje (seksueel dimorfisme). Het verenkleed komt in een aantal vormen voor tussen roodbruin en donkerbruin, waarbij echter geen onderscheid naar geslacht valt te maken. De snavel en de poten zijn bij alle vogels blauwgrijs. De soort maakt opvallend veel geluid. Hun luide en schorre kreten doen denken aan het geluid van papegaaien.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De soort wordt vaak waargenomen terwijl hij op de uitkijk zit op hekken, elektriciteitsmasten of dode bomen. Van daaruit jaagt hij op een veelheid aan prooien, zoals kleine zoogdieren, vogels, reptielen en insecten, die hij op de grond vangt. De grote bruine valk heeft echter een uitgebreider jachtrepertoire. Zo vangt hij ook voedsel door snel en laag over de grond te vliegen, of door reptielen en insecten te voet op te jagen. De soort staat er ook om bekend prooi van andere roofvogels af te pakken (kleptoparasitisme) en nesten leeg te roven. Ten slotte volgt de vogel natuurbranden en landbouwwerktuigen om vluchtende dieren te grijpen. De soort komt meestal alleen of in paren voor, maar als er veel voedsel voorhanden is, bijvoorbeeld een sprinkhanenzwerm, worden groepen van wel 50 vogels gevormd.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]Zijn eieren legt de grote bruine valk in een oude nest van een andere roofvogel of kraaiachtige. Het legsel bestaat uit 2 tot 3 eieren, die in 33 dagen worden uitgebroed. Na 36 tot 42 dagen vliegen de jongen uit.
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]De grote bruine valk komt voor in heel Australië, waar hij samen met de Australische torenvalk de meest voorkomende roofvogel is. De soort is daarnaast te vinden op Nieuw-Guinea. De habitat van de grote bruine valk bestaat uit open terrein, zoals grasland, landbouwgrond en savanne.
Er worden twee ondersoorten onderscheiden:[2]
- F. b. novaeguineae (AB Meyer, 1849): Nieuw-Guinea.
- F. b. berigora Vigors & Horsfield, 1827: Australië (incl. Tasmanië).
Afbeeldingen
[bewerken | brontekst bewerken]-
Illustratie van John Gould -
close-up van de kop -
tijdens de vlucht
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Brown Falcon op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Habichtfalke op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- BirdLife international.
- Global Raptor Information Network. Gearchiveerd op 19 februari 2022.