Jo Durie

Jo Durie
Wimbledon 2004
Persoonlijke informatie
Nationaliteit	Britse
Geboorteplaats	Bristol, Engeland
Geboortedatum	27 juli 1960
Woonplaats	Londen, Engeland
Lengte	1,83 m
Gewicht	68 kg
Profdebuut	1977
Met pensioen	1995
Slaghand	rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld	1.224.016 US dollar
Coach	Alan Jones
Profiel	(en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans	321–305
Titels	2
Hoogste positie	5e (9 juli 1984)
Grandslamresultaten
Australian Open	kwartfinale (1983)
Roland Garros	halve finale (1983)
Wimbledon	kwartfinale (1984)
US Open	halve finale (1983)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	274–199
Titels	6
Hoogste positie	9e (december 1983)
Grandslamresultaten
Australian Open	halve finale (1985)
Roland Garros	halve finale (1983)
Wimbledon	halve finale (1983, 1984)
US Open	kwartfinale (1987, 1991)
Gemengd dubbelspel
Titels	2
Grandslamresultaten
Australian Open	winst (1991)
Wimbledon	winst (1987)
US Open	halve finale (1991)
Laatst bijgewerkt op: 24 mei 2015
Portaal    Tennis

Joanna Mary (Jo) Durie (Bristol, 27 juli 1960) is een voormalig tennisspeelster uit Engeland. Zij speelt rechtshandig en heeft een enkelhandige backhand. Zij was actief in het proftennis van 1977 tot en met 1995.

Loopbaan

Bron:

Enkelspel

Na een succesvolle juniorenloopbaan, waarin Durie in 1976 enkele Britse juniortitels won op alle drie onder­gronden (gras, hardcourt en overdekt), werd zij professional in 1977. Dat jaar speelde zij op Wimbledon haar eerste grandslampartij tegen de latere winnares Virginia Wade. In 1980 leed Durie aan een rugblessure die haar acht maanden lang van de baan hield. In 1981 keerde zij terug op de WTA-tour met een vierde ronde op Wimbledon en het US Open, waarmee zij opklom tot haar hoogste enkelspelranking tot dan toe: de 31e plaats.

1983 bleek haar meest succesvolle jaar in het enkelspel te zijn – zij eindigde dat tennisseizoen als nummer acht op de wereldranglijst. Als ongeplaatste speelster bereikte Durie de halve finale van Roland Garros, door onder meer Pam Shriver en Tracy Austin te verslaan. Later dat jaar bereikte zij ook op de US Open de halve finale, die zij in twee sets verloor van Chris Evert. In december eindigde zij het grandslam-seizoen met een kwartfinaleplaats op het Australian Open. Haar enkelspelsucces gedurende 1983 bezorgde haar een felbegeerde plek op de Virginia Slims Championships (het toen­malige equivalent van de eindejaars­kampioenschappen) van februari 1984, als het vijfde reekshoofd.

1984 was haar meest succesvolle jaar op Wimbledon – daar bereikte Durie de kwartfinale, door de vijftien­jarige Steffi Graf in een memorabele vierderondepartij te verslaan. De dag na Wimbledon (9 juli 1984) bereikte zij de hoogste enkelspelranking van haar loopbaan: de vijfde plaats.

Durie won twee WTA-titels (allebei in 1983): in augustus in Mahwah en in november in Sydney. Zij boekte overwinningen over Steffi Graf, Zina Garrison, Pam Shriver, Hana Mandlíková en Tracy Austin. Zij speelde nog vier keer in een WTA-finale, de laatste keer in 1990 in Newport. Een herhaling van haar rugblessure in 1989 noopte haar tot verandering in haar opslagstijl. In 1991, op dertigjarige leef­tijd en als een van de oudste deelneemsters van dat jaar, bereikte zij nogmaals de vierde ronde op het US Open.

Durie was gedurende het grootste deel van haar loopbaan de nationale nummer één van het Britse vrouwentennis. Zij won de nationale enkelspeltitel zeven keer, een record. Na Virginia Wade was zij de tweede Britse speelster die een miljoen dollar aan prijzengeld vergaarde. Gedurende meer dan 32 jaar (1983–januari 2016) was zij de laatste Britse speelster die tot de halve finale van een grandslamtoernooi was doorgedrongen – op het Australian Open 2016 werd zij op deze positie afgelost door Johanna Konta.

Dubbelspel

Samen met landgenoot Jeremy Bates won Durie de titel in het gemengd dubbelspel op Wimbledon in 1987 – zij waren het eerste Britse team sinds 51 jaar dat deze titel veroverde. In 1991 werden zij het eerste Britse dubbelspelteam ooit dat op het Australian Open de titel won. Het team Durie/Bates bereikte op Wimbledon nog driemaal de kwartfinale in het gemengd dubbelspel: in 1986, 1990 en 1993. Als titelverdedigers op het Australian Open in 1992 bereikten zij eveneens de kwartfinale.

Voorts won Durie zes WTA-vrouwendubbelspeltitels, uit een totaal van achttien finales. Haar meest succesvolle vrouwendubbelspeljaar was 1983, toen zij zesmaal in een WTA-finale stond waarvan zij er drie won. In dat jaar bereikte zij ook de halve finale op Roland Garros en op Wimbledon (beide met landgenote Anne Hobbs). Door dit succes kon zij deelnemen aan de Virginia Slims Championships (het toen­malige equivalent van de eindejaarskampioenschappen) van februari 1984 – samen met de Amerikaanse Ann Kiyomura bereikte zij de finale, die zij verloren van Martina Navrátilová en Pam Shriver (een koppel dat haar gedurende 1983 en 1984 nog vijfmaal een toernooiwinst onthield).

Durie won het nationale Britse dubbelspelkampioenschap negen keer, een record.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de negende plaats, die zij bereikte in december 1983.

Tennis in teamverband

Durie was een fundamenteel lid van het Britse Wightman Cup-team (1979, 1981–1989), het Britse Fed Cup-team (1981–1995) en het Britse European Cup-team (1989–1992). In 1981 was zij de jongste deelneemster van het Britse Fed Cup-team, naast Virginia Wade en Sue Barker – dit team bereikte de finale van de Wereldgroep, waarin zij verloren van de Verenigde Staten. Durie leidde het Britse team naar winst op het European Championship in Praag in 1992.

Na de actieve loopbaan

Durie trok zich terug uit het competitietennis tijdens Wimbledon 1995 (haar achttiende optreden op The Championships). Ondanks drie operaties aan haar linkerknie, en met een ranking van slechts 325, wist ze toch haar eersterondepartij zonder setverlies te winnen van Française Alexia Dechaume-Balleret, die op dat moment nummer 85 op de wereldranglijst was. In de tweederondepartij (haar laatste in het enkelspel op Wimbledon) moest zij in Jana Novotná haar meerdere erkennen. Na afloop van de wedstrijd kreeg Jo Durie een staande ovatie van het publiek in het 'oude' Court number 1. Haar laatste wedstrijd op Wimbledon was een gemengddubbelspelpartij op Centre Court, met aan haar zijde landgenoot Jeremy Bates waarmee zij al sinds 1981 samenspeelde.

Zij is een van de weinige speelsters die een positieve winstbalans hebben tegen Steffi Graf – Durie leidt met 4–3. Merk evenwel op dat deze overwinningen op Graf plaatsvonden in 1985 en eerder, toen Graf nog niet haar volle wasdom had bereikt.

Na haar afscheid van het professionele circuit werkte Durie als tenniscommentator op tv, zowel voor de BBC als voor de Britse Eurosport. Zij was co-coach van de nieuwe Britse nummer één, Elena Baltacha, samen met haar eigen voormalige coach Alan Jones. Ten slotte won zij de Wimbledon Ladies Senior Invitation dubbelspeltitels in 1996 en 1997.

Durie werkt momenteel als coach aan de FC** Academy in Middlesex.

Posities op de WTA-ranglijst

Positie per einde seizoen:

jaar	rang enkelspel	rang dubbelspel
1995	282	186
1994	343	215
1993	191	51
1992	59	84
1991	60	70
1990	65	39
1989	117	36
1988	60	43
1987	73	43
1986	24	42
1985	26	–
1984	24	–
1983	13	–

Palmares

WTA-finaleplaatsen enkelspel

nr.	finale	toernooi	ondergrond	tegenstandster	score
gewonnen finales
1.	1983-08-28	WTA Mahwah	hardcourt	Hana Mandlíková	2-6, 7-5, 6-4
2.	1983-11-27	WTA Sydney	gras	Kathy Jordan	6-3, 7-5
verloren finales
1.	1980-06-07	WTA Beckenham	gras	Andrea Jaeger	4-6, 1-6
2.	1982-02-28	WTA Greenville	hardcourt (i)	Cláudia Monteiro	4-6, 6-3, 4-6
3.	1983-10-23	WTA Brighton	tapijt (i)	Chris Evert	1-6, 1-6
4.	1990-07-22	WTA Newport (VS)	gras	Arantxa Sánchez	6-7, 6-4, 5-7

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

nr.	finale	toernooi	ondergrond	partner	tegenstandsters	score
gewonnen finales
1.	1979-06-09	WTA Beckenham	gras	Deborah Jevans	Elizabeth Little Keryn Pratt	6-1, 6-4
2.	1982-06-13	WTA Birmingham	gras	Anne Hobbs	Rosie Casals Wendy Turnbull	6-3, 6-2
3.	1983-03-20	WTA Boston	tapijt (i)	Ann Kiyomura	Kathy Jordan Anne Smith	6-3, 6-1
4.	1983-05-22	WTA Berlijn	gravel	Anne Hobbs	Claudia Kohde-Kilsch Eva Pfaff	6-4, 7-6
5.	1983-08-28	WTA Mahwah	hardcourt	Sharon Walsh	Rosalyn Fairbank Candy Reynolds	4-6, 7-5, 6-3
6.	1990-04-28	WTA Singapore	hardcourt	Jill Hetherington	Pascale Paradis Catherine Suire	6-4, 6-1
verloren finales
1.	1983-01-16	WTA Houston	tapijt (i)	Barbara Potter	Martina Navrátilová Pam Shriver	4-6, 3-6
2.	1983-06-19	WTA Eastbourne	gras	Anne Hobbs	Martina Navrátilová Pam Shriver	1-6, 0-6
3.	1983-10-23	WTA Brighton	tapijt (i)	Ann Kiyomura	Chris Evert Pam Shriver	5-7, 4-6
4.	1984-02-25	WTA East Hanover	tapijt (i)	Ann Kiyomura	Martina Navrátilová Pam Shriver	4-6, 3-6
5.	1984-03-04	WTA Championships	tapijt (i)	Ann Kiyomura	Martina Navrátilová Pam Shriver	3-6, 1-6
6.	1984-06-23	WTA Eastbourne	gras	Ann Kiyomura	Martina Navrátilová Pam Shriver	4-6, 2-6
7.	1984-08-19	WTA Mahwah	hardcourt	Ann Kiyomura	Martina Navrátilová Pam Shriver	6-7, 6-3, 2-6
8.	1989-03-19	WTA Boca Raton	hardcourt	Mary Joe Fernandez	Jana Novotná Helena Suková	4-6, 2-6
9.	1990-09-30	WTA Leipzig	tapijt (i)	Manon Bollegraf	Lise Gregory Gretchen Magers	2-6, 6-4, 3-6
10.	1990-10-28	WTA Brighton	tapijt (i)	Natallja Zverava	Helena Suková Nathalie Tauziat	1-6, 4-6
11.	1991-09-29	WTA Sint-Petersburg	tapijt (i)	Isabelle Demongeot	Olena Brjoechovets Natalia Medvedeva	5-7, 3-6
12.	1993-02-21	WTA Parijs	tapijt (i)	Catherine Suire	Jana Novotná Andrea Strnadová	6-7, 2-6

WTA-finaleplaatsen gemengd dubbelspel

nr.	finale	toernooi	ondergrond	partner	tegenstanders	score
gewonnen finales
1.	1987-07-05	Wimbledon	gras	Jeremy Bates	Nicole Provis Darren Cahill	7-6, 6-3	details
2.	1991-01-27	Australian Open	hardcourt	Jeremy Bates	Robin White Scott Davis	2-6, 6-4, 6-4	details
verloren finales
geen

Resultaten grandslamtoernooien

Legenda
g.t.	geen toernooi gehouden
l.c.	lagere categorie
–	niet deelgenomen
G	uitgeschakeld in de groepsfase
1R	uitgeschakeld in de eerste ronde
2R	uitgeschakeld in de tweede ronde
3R	uitgeschakeld in de derde ronde
4R	uitgeschakeld in de vierde ronde
KF	uitgeschakeld in de kwartfinale
HF	uitgeschakeld in de halve finale
F	de finale verloren
W	het toernooi gewonnen
w-v	winst/verlies-balans

Enkelspel

Toernooi	1977		1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995
Australian Open	–	–	–	–	–	3R	3R	KF	2R	3R	g.t.	4R	2R	3R	2R	2R	2R	–	–	–
Roland Garros	–		–	–	1R	1R	2R	HF	2R	1R	1R	1R	2R	1R	–	1R	3R	–	–	–
Wimbledon	1R		1R	2R	1R	4R	1R	3R	KF	4R	3R	3R	2R	–	1R	2R	1R	1R	1R	2R
US Open	–		–	–	–	4R	3R	HF	1R	1R	3R	2R	1R	1R	1R	4R	1R	1R	–	–

Vrouwendubbelspel

Toernooi	1977			1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995
Australian Open	–	–		–	–	2R	2R	KF	2R	HF	g.t.	KF	1R	KF	1R	1R	2R	–	–	–
Roland Garros	–			–	1R	3R	3R	HF	3R	–	2R	–	–	2R	–	–	–	–	–	–
Wimbledon	1R			3R	1R	1R	2R	HF	HF	KF	1R	1R	3R	–	2R	1R	2R	2R	1R	2R
US Open	–			2R	–	3R	2R	2R	3R	2R	1R	KF	2R	2R	1R	KF	2R	2R	–	–

Gemengd dubbelspel

Toernooi	1978		1980	1981	1982	1983		1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995
Australian Open	–		–	–	–	–		–	g.t.	–	–	–	HF	W	KF	–	–	–
Roland Garros	–		–	–	–	–		–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
Wimbledon	1R		2R	3R	2R	3R		KF	KF	W	2R	–	KF	3R	3R	KF	2R	2R
US Open	–		–	–	–	–		–	–	–	–	1R	–	HF	1R	–	–	–

Externe links

Mediabestanden

• (en) Profiel van Jo Durie op de website van de WTA
• (en) Profiel van Jo Durie op de website van de ITF
• (en) Profiel van Jo Durie op de website van de Billie Jean King Cup

Bronnen

· ·

Historische top 10 van tennisspeelsters uit het Verenigd Koninkrijk

1. Angela Mortimer     1e (1961)	2= Kitty McKane Godfree     2e (1923)	2= Shirley Bloomer     2e (1957)	2= Christine Truman     2e (1959)	2= Ann Haydon-Jones     2e (1967)
2= Virginia Wade     2e (1975-11-03)	7= Eileen Bennett     3e (1931)	7= Sue Barker     3e (1977-03-20)	9. Betty Nuthall     4e (1929)	10. Jo Durie     5e (1984-07-09)

Laatst bijgewerkt op: 30 april 2015