Naar inhoud springen

José Manuel Fuente

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
José Manuel Fuente
José Manuel Fuente
Persoonlijke informatie
Volledige naam José Manuel Fuente Lavandera
Bijnaam El Tarangu
Geboortedatum 30 september 1945
Geboorteplaats Limanes, Vlag van Spanje Spanje
Overlijdensdatum 18 juli 1996
Overlijdensplaats Oviedo, Vlag van Spanje Spanje
Sportieve informatie
Discipline(s) Weg
Ploegen
1970
1971-1975
1976
Karpy-Licor
KAS-Kaskol
Bianchi-Campagnolo
Beste prestaties
Ronde van Italië 2e (1972)
9 etappezeges
Ronde van Frankrijk 3e (1973)
2 etappezeges
Ronde van Spanje 1e (1972, 1974)
3 etappezeges
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

José Manuel Fuente Lavandera (Limanes, 30 september 1945Oviedo, 18 juli 1996) was een Spaanse wielrenner. Hij gold als een uitzonderlijk sterk klimmer, in de traditie van zijn landgenoten Loroño, Bahamontes en Jiménez. De excentrieke Spanjaard had bergop een vlijmscherpe demarrage in de benen en volgens generatiegenoot Giovanni Battaglin was Fuente de beste klimmer van zijn tijd.

Zijn beste Ronde van Frankrijk was die van 1973, waar hij niettemin werd overtroffen door Luis Ocaña. In de etappe naar Les Orres, over vijf Alpencols, demarreerde Fuente dertig maal op de Télégraphe en Galibier, maar op de Izoard nam hij niet meer over van Ocaña. Deze kon wegrijden na een lekke band van Fuente en won de rit. Ook verloor Fuente op het laatste moment de strijd om het bergklassement van Pedro Torres. Bij Fuentes debuut in de Ronde van Frankrijk in 1971 had hij al indruk gemaakt met twee ritzeges. Hij had het geluk aan zijn zijde, want in de etappe naar Marseille werd Fuente met elf andere renners buiten tijd gereden door Eddy Merckx, maar mocht nadien toch weer vertrekken.

Na de Ronde van Frankrijk van 1975 moest hij stoppen met fietsen als gevolg van een nieraandoening, maar hij keerde in 1976 voor korte tijd terug in het peloton. Begin 1977 kwam hij definitief niet door de medische keuring. De belangrijkste overwinningen van Fuente zijn twee etappes in de Tour, drie etappes en twee eindzeges in de Vuelta, en negen etappes in de Giro.

Na zijn korte profcarrière werd Fuente in 1979 ploegleider bij de CLAS, toen nog een amateurploeg. Hij leidde deze formatie ook in 1988, gedurende het eerste jaar in het profpeloton. In zijn geboortestreek werd hij geëerd door de herbenoeming van de Alto del Naranco. De berg in Asturië kreeg de naam Cima Fuente. Na zijn overlijden in 1996 werd er een juniorencompetitie ingesteld die zijn naam en bijnaam draagt: El Trofeo José Manuel Fuente "Tarangu".

Belangrijkste overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

1970

1971

1972

1973

1974

1976

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1970 16e  
1971 39e (1)  72e (2)  54e  
1972 Zilver ↑ (2)   ↑ (1)  
1973 8e (1)  Brons ↑  
1974 5e (5)   ↑ (2) 
1975 buiten tijd   opgave  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
Jaar Milaan-San Remo Wereld­ranglijsten
1970
1971
1972 36e 6e (SPP)
1973 15e (SPP)
1974 13e (SPP)
1975
Voorganger:
Vlag van België Martin Van Den Bossche
1970
Winnaar groene trui in de Ronde van Italië
Vlag van Spanje José Manuel Fuente
1971, 1972, 1973, 1974
Opvolger:
Vlag van Spanje Francisco Galdós
Vlag van Spanje Andrés Oliva
1975
Voorganger:
Ferdinand Bracke
Vlag van België
1971
Winnaar van de Ronde van Spanje
José Manuel Fuente
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
1972
Opvolger:
Eddy Merckx
Vlag van België
1973
Voorganger:
Eddy Merckx
Vlag van België
1973
Winnaar van de Ronde van Spanje
José Manuel Fuente
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
1974
Opvolger:
Agustin Tamames
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
1975