Magnetische veldsterkte

Elektromagnetisme
elektriciteit · magnetisme
Elektrostatica elektrische lading · elektrisch veld elektrische potentiaal · wet van Coulomb elektrische flux · wet van Gauss
Magnetostatica magnetisch veld · elektrische stroom wet van Ampère · lorentzkracht magnetische flux · dipoolmoment
Elektrodynamica inductie · wetten van Maxwell elektromagnetische golf wet van Faraday
Elektriciteitsleer spanning · stroom · weerstand condensator · spoel · impedantie wet van Ohm
Wetenschappers Ampère · Coulomb · Faraday · Gauss Lorentz · Maxwell · Ohm · Tesla Volta · Weber · Ørsted

De magnetische veldsterkte, meestal aangeduid met het symbool ${\vec {H}}$, is een vectorgrootheid die de sterkte van een magnetisch veld uitdrukt. In het SI-stelsel wordt de magnetische veldsterkte uitgedrukt in ampère per meter (A/m). Een oudere eenheid in het cgs-stelsel is de oersted (1 Oe ≈ 79,5775 A/m).

De magnetische veldsterkte hangt volgens de wet van Ampère samen met een elektrische stroom $I$ die door een gesloten lus $C$ met lengte $\ell$ omsloten wordt:

$I=\oint \limits _{C}{\vec {H}}\cdot \mathrm {d} {\vec {\ell }}$

De magnetische veldsterkte ${\vec {H}}$ is in de wetten van Maxwell de tegenhanger van de magnetische fluxdichtheid ${\vec {B}}$, ook magnetische inductie genoemd. De relatie tussen beide is:

${\vec {B}}=\mu _{0}({\vec {H}}+{\vec {M}})$

waarin $\mu _{0}$ de magnetische veldconstante is en ${\vec {M}}$ het magnetische dipoolmoment per volume-eenheid.

In veel gevallen is de magnetisatie ${\vec {M}}$ evenredig met het aangelegde magnetische veld, zodat:

${\vec {B}}=\mu {\vec {H}}$,

met $\mu$ de magnetische permeabiliteit van het medium.