Naar inhoud springen

Max (2002)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Max
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Tagline Art + Politics = Power
Regie Menno Meyjes
Producent Andras Hamori
Scenario Menno Meyjes
Hoofdrollen John Cusack
Noah Taylor
Leelee Sobieski
Molly Parker
Muziek Dan Jones
Montage Chris Wyatt
Cinema­tografie Lajos Koltai
Production design Ben van Os
Distributie Pathé Distribution
Alliance Atlantis
A-Film (dvd, NL)
Première 20 september 2002
Genre Historisch drama, oorlog
Speelduur 106 minuten
Taal Engels, Duits
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Canada Canada
Opname­locaties Boedapest, Amsterdam
Gewonnen prijzen 3
Overige nominaties 5
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Max is een Britse-Hongaarse-Canadese historische dramafilm uit 2002, die een vriendschap verbeeldt tussen een joodse kunsthandelaar, Max Rothman, en een jonge Oostenrijkse schilder, Adolf Hitler. De film onderzoekt Hitlers opvattingen die onder de nazi-ideologie vorm begonnen te krijgen; terwijl ze ook de artistieke en ontwerpimplicaties van het Derde Rijk bestuderen en hoe hun visuele aantrekkingskracht het Duitse volk hielp hypnotiseren. De film gaat verder met het bestuderen van de vraag wat er had kunnen gebeuren als Hitler als kunstenaar was geaccepteerd. De film was het regiedebuut van de Nederlandse regisseur Menno Meyjes, die ook het script schreef.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

In de Eerste Wereldoorlog verliest voormalig artiest Max Rothman zijn rechterarm, maar zijn oog en enthousiasme voor kunst is nog even levend. Hij wordt een succesvol kunsthandelaar, gespecialiseerd in moderne kunst. Max's succes heeft hem geluk gebracht, een fijn huis, een mooie vrouw, Nina, en een maîtresse, Liselore, zelf een talentvolle jonge vrouw. Op de opening van zijn nieuwe show ontmoet Max Adolf Hitler, een emotionele en bittere oorlogsveteraan zonder familie, vrienden en een cent op zak. Adolf ziet zichzelf als artiest, en hoewel Max niet speciaal onder de indruk is van zijn techniek, ziet hij in hem wel een passie en een verlangen om te communiceren. Hij moedigt hem aan zich te uiten in zijn kunst. Ze bouwen een vriendschap op. Steeds meer verdiept Adolf zich echter ook in het antisemitisme en een andere vorm van kunst: die van de politieke arena.