Oxindool
| Oxindool | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van oxindool
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C8H7NO | |||
| IUPAC-naam | 2,3-dihydroindol-2-on | |||
| Andere namen | oxindool, 2-indolinon | |||
| Molmassa | 133,15 g/mol | |||
| CAS-nummer | 59-48-3 | |||
| EG-nummer | 200-429-5 | |||
| Wikidata | Q2018788 | |||
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
| ||||
| H-zinnen | H302 | |||
| EUH-zinnen | geen | |||
| P-zinnen | geen | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vast | |||
| Smeltpunt | 123-128 °C | |||
| Onoplosbaar in | water | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Oxindool of 2-indolinon is een heterocyclische verbinding. Het is een bicyclische verbinding en de molecuulstructuur is die van indoline met een extra carbonylgroep op de vijfring (positie 2).
Oxindool is het lactam van 2-aminofenylazijnzuur.
Net zoals bij indoolverbindingen, zijn verbindingen met de oxindoolstructuur vaak biologisch actieve stoffen, die in geneesmiddelen of landbouwchemicaliën zijn te gebruiken. Het zijn ook intermediaire stoffen bij de bereiding van indoolalkaloïden.
Synthese
[bewerken | brontekst bewerken]Adolf von Baeyer isoleerde in 1866 de verbindingen oxindool (C8H7NO) en dioxindool (C8H7NO2) tijdens zijn onderzoek van de afbraakproducten van indigo. Hij bekwam dioxindool en oxindool door de reductie van isatine. Dit resulteert eerst in dioxindool. De reductie met tin en zoutzuur zet dit om in oxindool. Oxindool kan verder gereduceerd worden tot indool door het te destilleren met zinkstof.[1]
Oxindoolderivaten kan men nog bereiden op verschillende andere wijzen, waaronder:
- de Hinsbergsynthese,[2] vertrekkende van een secundair aromatisch amine dat reageert met de verbinding (adduct) van glyoxaal met natriumbisulfiet.[3] Met een primair arylamide verkrijgt men een glycine- of glycinamidederivaat:
- de Brunnersynthese,[4][5][6] dit is de cyclisatie van aromatische amines via de hydrazine; bijvoorbeeld 3-methyloxindool door de cyclisatie van β-propionfenylhydrazine.[7]
- de Stollésynthese,[8] dit is de cyclisatie van aromatische amines via een amide. Het amine reageert met α-halozuurchloride of oxalylchloride tot een amide, dat gecycliseerd wordt met aluminiumchloride.[9][10]
- De Gassmansynthese,[11][12] dit is een vierstapsprocedé vertrekkende van de reactie van een N-haloaniline met een β-thio-ester of -amide van een carbonzuur.
- ↑ Adolf Baeyer, C. A. Knop. "Mittheilungen aus dem organischen Laboratorium der Gewerbe-Academie in Berlin. I. Untersuchungen über die Gruppe des Indigblau's." Annalen der Chemie und Pharmacie, 1866, 140, 1. DOI:10.1002/jlac.18661400102
- ↑ Hinsberg Oxindole and Oxiquinoline Synthesis
- ↑ O. Hinsberg, 'Ueber die Einwirkung der Natriumbisulfitverbindung des Glyoxals auf aromatische Monamine." Ber. 21, 110 (1888)
- ↑ Karl Brunner, "Ueber Indolinone I." Monatsh. 17, 479 (1896) DOI:10.1007/BF01519228
- ↑ Karl Brunner, "Ueber Indolinone II." Monatsh. 18, 95 (1897) DOI:10.1007/BF01518237
- ↑ Karl Brunner, "Ueber Indolinone III." Monatsh., 18, 527 (1897) DOI:10.1007/BF01518262
- ↑ Abraham S. Endler en Ernest I. Becker, Organic Syntheses Coll. Vol. 4, 657 (1963)
- ↑ Stollé Synthesis
- ↑ R. Stollé. "Ueber eine neue Methode zur Darstellung N-substituierter Isatine." Ber, 46, 3915 (1913). DOI:10.1002/cber.191304603186
- ↑ R. Stollé, "Ueber Phenyl-oxindol." Ber., 47, 2120 (1914). DOI:10.1002/cber.191404702112
- ↑ Paul G. Gassman et al., J. Am. Chem. Soc., 95, 2718 (1973)
- ↑ U.S. Patent 3972894, "Synthesis of oxindoles from anilines and intermediates therein" van 3 augustus 1976 aan Paul G. Gassman