Naar inhoud springen

Rode ogen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Een subconjunctivale bloeding

Rode ogen[1] (of hyperemie van de ogen) is en term die in de oogheelkundige gebruikt om symptomen en klachten van dit verschijnsel te omschrijven. Meestal ontstaat een rood oog door uitzetting van bloedvaten (vasodilatatie), een bloeding in een van de delen van het oog, bijvoorbeeld in de conjunctiva.

Verschijnselen bij rode ogen bestaan vaak uit:

  • Visusverlies van de gezichtsscherpte.
  • Oculaire hyperemie.
  • Abnormaliteiten in de cornea zoals cornea-erosie, cornea-oedeem, ulcus corneae of keratitis.
  • Verhoogde intraoculaire druk.

Oorzaken en differentiaaldiagnose

[bewerken | brontekst bewerken]

De meestvoorkomende oorzaken van het verschijnsel rode ogen zijn bloedingen of uitzetting van het slijmvlies.

Aandoeningen van de oogleden

[bewerken | brontekst bewerken]

Veelvoorkomende aandoeningen met als gevolg rode ogen zijn:

  • Blefaritis
  • Hordeolum
  • Chalazion

Aandoeningen van de conjunctiva en het oogwit (sclera)

[bewerken | brontekst bewerken]

Aandoenigen van de cornea

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Keratitis met bijvoorbeeld een herpes-simplexdendriet in de cornea als oorzaak.

Aandoeningen van de iris

[bewerken | brontekst bewerken]

Aandoeningen van de oogkas

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Orbitale aandoeningen zoals een preseptale of orbitale cellulitis: een zwelling van de oogleden.
  • Uitpuiling van de oogleden (proptose), bijvoorbeeld door de ziekte van Graves.

Verder kan er sprake zijn van inwendige infecties, zoals een endoftalmitis.