Naar inhoud springen

Systeemtest

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een systeemtest is een test van een systeem, vaak een computersysteem, bestaande uit software en hardware.

Een systeemtest is een test van het volledig geïntegreerde systeem, waarbij gekeken wordt of het voldoet aan de requirements. Een systeemtest is een zogenaamde blackboxtest, er is dus geen kennis vereist van de interne structuur van het te testen systeem.

De input van een systeemtest zijn al de componenten die door de integratietest gekomen zijn, inclusief de daarbij horende hardware.

Het doel van integratietests is om de onderdelen gezamenlijk te testen die daarvoor al in een unittest getest zijn. In een systeemtest wordt met name gekeken naar de onderlinge verbindingen van de software en de hardware, zaken die nog niet bij vorige tests aan de orde gekomen zijn.

Testen van het gehele systeem

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij een systeemtest wordt het gehele systeem getest aan de hand van de functionele specificaties en/of aan de hand van de specificaties van de informatieanalyse. Bij een systeemtest wordt "onderzoekend" getest, met als doel om het systeem onderuit te krijgen. Niet alleen het ontwerp wordt getest, maar ook de veronderstelde verwachtingen. Het doel is ook om iets meer te testen dan wat exact allemaal in de requirements staat.

De volgende testsoorten kunnen in een systeemtest gebruikt worden:

Alhoewel verschillende organisatie verschillende tests adviseren, is het bovenstaande een goede start.

  • Black, Rex; (2002). Managing the Testing Process (2nd ed.). Wiley Publishing. ISBN 0-471-22398-0 (non-vidi)