TO-3
.svg)
.jpg){kind=spacer}
TO-3 een aanduiding voor een gestandaardiseerde metalen halfgeleiderbehuizing die wordt gebruikt voor vermogenshalfgeleiders, waaronder transistors, siliciumgestuurde gelijkrichters en geïntegreerde schakelingen . TO staat voor "Transistor Outline" en heeft betrekking op een reeks technische tekeningen geproduceerd door JEDEC .
De TO-3-behuizing heeft een plat oppervlak dat kan worden bevestigd aan een koellichaam, normaal gesproken via een thermisch geleidende maar elektrisch isolerende ring. De TO-3-behuizing is rond 1955 door Motorola ontworpen.[1] De afstand tussen de pinnen was oorspronkelijk bedoeld om het component in een toen gebruikelijke buisvoet te kunnen steken. [1]
De metalen behuizing kan aan een koellichaam worden bevestigd, waardoor het geschikt is voor apparaten die meerdere watt aan warmte afvoeren. Koelpasta wordt gebruikt om de warmteoverdracht tussen de behuizing en het koellichaam te verbeteren. Aangezien de behuizing een van de elektrische aansluitingen is, kan een isolator nodig zijn om het onderdeel elektrisch te isoleren van het koellichaam. Isolerende ringen kunnen gemaakt zijn van mica of andere materialen met een goede thermische geleiding .
De behuizing wordt gebruikt met apparaten met een hoog vermogen en een hoge stroomsterkte, in de orde van enkele tientallen ampères stroom en tot honderd watt warmteafvoer. De behuizingsoppervlakken zijn van metaal voor een goede warmtegeleiding en duurzaamheid. De metaal-op-metaal en metaal-op-glas verbindingen zorgen voor hermetische afdichtingen die de halfgeleider beschermen tegen vloeistoffen en gassen.
In vergelijking met vergelijkbare plastic behuizingen is de TO-3 duurder. De afstand en afmetingen van de pinnen van de behuizing maken het ongeschikt voor apparaten met een hogere frequentie (radiofrequentie).
Bouw
[bewerken | brontekst bewerken]
De component van de halfgeleiderchip is op een verhoogd platform op een metalen plaat gemonteerd hierop is een metalen blik gelast. hierdoor is er een goede warmtegeleiding en is de behuizing duurzaam. De pinnen gaan door de metalen grondplaat en zijn geïsoleerd met glas. De metalen behuizing is verbonden met het interne chip en de draden zijn verbonden met de matrijs met verbindingsdraden.
De TO-3-behuizing bestaat uit een ruitvormige grondplaat met diagonalen van 40,13 mm (1.580 inch) en 27,17 mm (1.070 inch). De plaat heeft twee montagegaten op de lange diagonaal, met de middelpunten op een afstand van 30,15 mm (1.187 inch) uit elkaar.[2] Een kapje dat aan één kant van de plaat is bevestigd en waaronder de halfgeleiderchip zich bevindt, brengt de totale hoogte op 12,19 mm (0,480 inch). Twee pinnen aan de andere kant van de plaat zijn geïsoleerd van de behuizing door individuele glas-metaal afdichtingen. De metalen behuizing vormt de derde aansluiting (in het geval van een bipolaire junctietransistor is dit meestal de collector).
Er zijn varianten van de TO-3-behuizing met meer dan twee pinnen. De hoogte van de dop en de dikte van de pinnen verschilt tussen varianten van de TO-3-behuizing.
Afmetingen
[bewerken | brontekst bewerken]
Voor overige opmerkingen en notities zie [3]
Normen
[bewerken | brontekst bewerken]| Normenorganisatie | Standaard | Benaming voor TO-3 |
|---|---|---|
| IEC | IEC 60191 [4] | C14A/B18, C14B/B18 |
| EIAJ / JEITA | ED-7500A[5] | TC-3/TB-3, TC-3A/TB-3 |
| Britse normen | BS 3934[6] [7] | SO-5A/SB2-2, SO-5B/SB2-2 |
| Rosstandaard | GOST- R 57439[8] | KT-9, KT-9B, KT-9C |
| Combinatie Microelektronik Erfurt | TGL 11811 [9] | Eea, Eeb |
| TGL 26713/11 | L2A1, L2A2 |
Voorbeelden van componenten in een TO-3-behuizing
[bewerken | brontekst bewerken]Spanningsregelaars
[bewerken | brontekst bewerken]- LM317, spanningsregelaar
- LM78xx, spanningsregelaar
- LM340, spanningsregelaar
Transistoren
[bewerken | brontekst bewerken]- 2N3055, NPN-vermogenstransistor
- MJ2955, PNP-vermogenstransistor
- KD503, NPN-vermogenstransistor
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- TO-66, kleinere behuizing van vergelijkbare vorm
- TO-220 plastic behuizing gebruikt voor vermogenshalfgeleiders met vergelijkbare classificaties als TO-3-behuizingen
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- TO-3 behuizing op EESemi.com
- Hermetische behuizingen van National Semiconductor
- ↑ a b (en) Transistor Museum Oral History Ralph Greenburg Page 5. http://www.semiconductormuseum.com. Gearchiveerd op 14 juli 2021. Geraadpleegd op 14 juli 2021.
- ↑ (en) Biagi, Hubert, MOUNTING CONSIDERATIONS FOR TO-3 PACKAGES (pdf) p. 3. Texas Instruments (maart 1992). Gearchiveerd op 12 augustus 2021. Geraadpleegd op 14 juli 2021.
- ↑ a b (en) TO-3 Standaard (pdf). Jedec (14-7-2021). Gearchiveerd op 4 maart 2016. Geraadpleegd op 14-7-2021.
- ↑ (en) Semiconductors sixth edition (pdf) p. 215. Pro Electron (1978). Gearchiveerd op 17 juni 2021. Geraadpleegd op 17 juni 2021.
- ↑ (en) EIAJ ED-7500A Standards for the Dimensions of Semiconductor Devices (pdf). JEITA (1996). Gearchiveerd op 15 juni 2021. Geraadpleegd op 14 juni 2021.
- ↑ (en) Semiconductor and Photoelectric Devices (pdf). https://the-eye.eu/public/Books/Electronic%20Archive/ p. 539. Mullard (1968). Gearchiveerd op 15 juni 2021. Geraadpleegd op 14 juni 2021.
- ↑ (en) Mullard Technical Handbook Book 1 Part 1 (pdf). https://the-eye.eu/public/Books/Electronic%20Archive/ p. 516. Mullard (1974). Gearchiveerd op 1 juli 2021. Geraadpleegd op 14 juni 2021.
- ↑ (ru) ПРИБОРЫ ПОЛУПРОВОДНИКОВЫЕ - Основные размеры (pdf) pp. 50-52. Rosstandart (2017). Gearchiveerd op 17 juni 2021. Geraadpleegd op 17 juni 2021.
- ↑ (de) TGL 26713/11: Gehäuse für Halbleiterbauelemente - Bauform L (pdf). Verlag für Standardisierung (June 1988). Gearchiveerd op 24 juni 2021. Geraadpleegd op 15 juni 2021.
