forteller

Noors

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / fɔɾˈteləɾ /

Woordafbreking

• for·tel·ler

Woordherkomst en -opbouw

• Naamwoord van handeling van het Noorse woord fortelle met het voorvoegsel for- met het achtervoegsel -er

Naar frequentie	664

Werkwoord

forteller

1. zwakke verbuiging tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van fortelle

   «En rundspørring blant bedriftsledere i Kragerø forteller om vanskelige tider, men en del lyspunkter er det likevel.»

   Een enquête onder bedrijfsleiders in Kragerø vertelt over moeilijke tijden, maar er zijn nog enkele lichtpuntjes.

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	forteller	fortelleren	fortellere	fortellerne
genitief	fortellers	fortellerens	fortelleres	fortellernes

Zelfstandig naamwoord

forteller, m

1. verteller

Afgeleide begrippen

•  eventyrforteller zn