Det andre slaget ved Kapp Finisterre i 1747

Det andre slaget ved Kapp Finisterre
Del av den austerrikske arvefølgjekrigen
Dato 25. oktober 1747 Stad Utanfor Kapp Finisterre Resultat Avgjerande britisk siger
Partar
Storbritannia	Frankrike
Kommandantar
Admiral Sir Edward Hawke	Admiral Desherbiers de l'Etenduère
Styrkar
14 linjeskip	8 linjeskip, forskjellige handelsskip
Tap
Ingen tapte skip	6 kapra linjeskip

Felttog i den austerrikske arvefølgjekrigen

Mollwitz – Chotusitz – Dettingen – Toulon – Pfaffenhofen – Fontenoy – Hohenfriedberg – Soor – Hennersdorf – Kesselsdorf – Roucoux – 1. Finisterre – Lauffeld – 2. Finisterre – Havanna

Det andre slaget ved Finisterre var eit sjøslag som fann stad 25. oktober 1747 under den austerrikske arvefølgjekrigen i Biscayabukta utanfor Kapp Finisterre nordvest i Spania mellom ein britisk flåte på fjorten linjeskip kommandert av admiral Sir Edward Hawke og ein fransk konvoi, verna av ein skvadron på åtte franske linjeskip kommandert admiral Desherbiers de l'Etenduère. Det vart ein avgjerande britisk siger som sette Frankrike ute av spel på sjøen så lenge krigen varte.

Sjøslaget var mykje likt det første slaget ved Kapp Finisterre den 14. mai 1747.

Franskmennene gjorde heiderleg motstand, og dei gode skipa deira gjorde at dei til ein viss grad klarte å svare mot britane. Britane segla gradvis forbi dei franske skipa og kapra dei. Comte de Vaudreuil på «Intrépide», det første skipet i den franske linja, vendte tilbake for å hjelpe admiralen sin, slik at begge skipa klarte å kome seg unna, men alle dei andre skipa vart kapra.

Medan krigsskipa var opptekne segla dei franske handelsskipa, verna av Castor (26 kanonar) og «Content» (64 kanonar), som Desherbiers kunne spare, og dei segla vidare til Vestindia. Dei fleste av dei vart derimot avskorne og kapra i dei farvatna.

Nederlaget gjorde dei franske styresmaktene overbevist om at dei var hjelpelause til sjøs, og gjorde ingen fleire forsøk på å kjempe seg gjennom den britiske blokkaden. Dette gjorde at dei fleste franske koloniane i Vestindia raskt vart utsett for svolt, og fredsforhandlingane gjekk derfor raskt unna. Kong Ludvig lovde å gje tilbake Nederlanda, som franskmennene hadde erobra, mot at dei koloniane fekk vende tilbake til normale tilstandar. Finisterre-slaga hadde òg ein effekt i den komande sjuårskrigen, då Kong Ludvig ikkje klarte å sende nok forsyningar og menn til Ny-Frankrike og resten av dei sårbare koloniane.

Involverte skip

Britiske (Edward Hawke)

«Devonshire» 64/66 (flaggskip)
«Kent» 74
«Edinburgh» 70
«Yarmouth» 64
«Monmouth» 64
«Princess Louisa» 60
«Windsor» 60
«Lion» 60
«Tilbury» 60
«Nottingham» 60
«Defiance» 60
«Eagle» 60
«Gloucester» 50
«Portland» 50
nokre fregattar
«Weazel» (kanskje ein korvett)

Franske (des Herbieres de l Etenduère)

«Intrépide» 74 (Comte de Vaudreuil)
«Trident» 64 (Marquis d Amblimont) - Kapra
«Terrible» 74 (Comte du Guay) - Kapra
«Tonnant» 80 (flaggskip )
«Monarque» 74 (de la Bédoyère) - Kapra
«Severn» 50/56 (du Rouret de Saint-Estève) - Kapra
«Fougueux» 64 (du Vignau) - Kapra
«Neptune» 70/74 - Kapra
«Castor» 26
«Content» 64
konvoi på 252 skip

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Second battle of Cape Finisterre (1747)» frå Wikipedia på engelsk, den 1. januar 2009.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
    • A History of the French Navy (1973)