Ni lyriske poetar

Dei ni musene: Erato, Evterpe, Kalliope, Kleio, Melpomene, Polyhymnia, Terpsikhore, Thalia, og Urania.

Ni lyriske poetar var ei gruppe poetar frå Hellas i antikken som blei rekna som ein litterær kanon av lærde i Alexandria under hellenismen. Det fanst også ei tilsvarande liste over ti oratorar.^[1]^[2] Talet 9 spegler dei ni musene som ein rekna som inspirasjon for kulturen.

Liste

Dei ni lyriske poetane var:

Alkma (600-talet f.Kr.) frå Sparta, korlyrikk
Sapfo (500-talet f.Kr.) frå Lesbos, monodisk lyrikk
Alkaios (500-talet f.Kr.) frå Lesbos, monodisk lyrikk
Anakreon (500-talet f.Kr.) frå Teos, monodisk lyrikk
Stesikhoros (500-talet f.Kr.) frå Himera, korlyrikk
Ibykos (500-talet f.Kr.) frå Rhegion, korlyrikk
Simonides (500-talet f.Kr.) frå Kea, korlyrikk
Bakkhylides (400-talet f.Kr.) frå Kea, korlyrikk
Pindaros (400-talet f.Kr.) frå Theben, korlyrikk

Sapfo er den einaste kvinna på lista. Ho er også blitt omtalt som den tiande musa.^[3]

Korinna vert iblant rekna med som den viktigaste kvinnelege lyrikaren etter Sapfo.^{[treng kjelde]}

Antipatros frå Thessalonike la fram ein alternativ kanon av ni kvinnelege diktarar.^[4]

Lyrikken til dei ni lyriske poetane

I dei fleste greske kjeldene vert ordet melikos brukt frå melos «song»), medan nokre brukar lyrikos, som seinare vart det vanlege ordet på latin (lyricus) og i moderne språk. Sjangeren vart definert på grunnlag av metrisk form, ikkje innhald. Såleis vil nokre typar diktning som vert rekna som lyrikk i moderne litteraturkritikk ekskluderast, som elegien og iambus.^{[treng kjelde]}

Diktinga til dei ni har tradisjonelt vorte kategorisert anten som korlyrikk eller som monodisk lyrikk. Dette skiljet er stilt spørsmal ved av ein del nyare forskarar.^[5]

Kjelder

↑ Levin, Harry (1981). «Core, Canon, Curriculum». College English 43 (4): 352–362. ISSN 0010-0994. doi:10.2307/377120.
↑ Kuipers, Christopher M. (2003). «The Anthology/Corpus Dynamic: A Field Theory of the Canon». College Literature 30 (2): 51–71. ISSN 0093-3139.
↑ GOSETTI-MURRAYJOHN, ANGELA (2006). «SAPPHO AS THE TENTH MUSE IN HELLENISTIC EPIGRAM». Arethusa 39 (1): 21–45. ISSN 0004-0975.
↑ Fernandez Robbio, Matías S. (2014) «Musas y escritoras: el primer canon de la literatura femenina de la Grecia antigua (AP IX 26)». Praesentia, v. 15, 2014, pp. 1-9. ISSN (en línea): 1316-1857. (online)
↑ Cf. esp. M. Davies's "Monody, Choral Lyric, and the Tyranny of the Hand-Book" in Classical Quarterly, NS 38 (1988), pp. 52–64.

Denne artikkelen bygger på «Ni lyriske poeter» frå Wikipedia på bokmål, den 18. november 2018.

Bakgrunnsstoff

J. M. Edmonds: Lyra Graeca Wildside Press LLC, 2007 ISBN 1434491307

[1] Levin, Harry (1981). «Core, Canon, Curriculum». College English 43 (4): 352–362. ISSN 0010-0994. doi:10.2307/377120.

[2] Kuipers, Christopher M. (2003). «The Anthology/Corpus Dynamic: A Field Theory of the Canon». College Literature 30 (2): 51–71. ISSN 0093-3139.

[3] GOSETTI-MURRAYJOHN, ANGELA (2006). «SAPPHO AS THE TENTH MUSE IN HELLENISTIC EPIGRAM». Arethusa 39 (1): 21–45. ISSN 0004-0975.

[4] Fernandez Robbio, Matías S. (2014) «Musas y escritoras: el primer canon de la literatura femenina de la Grecia antigua (AP IX 26)». Praesentia, v. 15, 2014, pp. 1-9. ISSN (en línea): 1316-1857. (online)

[5] Cf. esp. M. Davies's "Monody, Choral Lyric, and the Tyranny of the Hand-Book" in Classical Quarterly, NS 38 (1988), pp. 52–64.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]