Vejatz lo contengut

Areta

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Areta
Arette
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Carrèra d'Areta.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 05′ 46″ N, 0° 42′ 56″ O
Superfícia 92,23 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
2 315 m
320 m
292 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Parçan Vath de Varetons
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
642
Auloron
Canton
6402
Canton d'Auloron-1 (Aràmits abans 2015)
Intercom
246401459
CC deu Haut Bearn
Cònsol Pierre Casabonne
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
1 074 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 107 ab.
Densitat 11,33 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 64570
Còde INSEE 64040
Estacion de La Pèira Sant Martin

Areta[1] (Ereta en basco, Arette en francés) qu'ei ua comuna bearnesa de la vath de Varetons administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics de la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Que posseideish l'estacion d'esquí de La Pèira Sant Martin

Dens la nueit deu 13 d'agost de 1967 que ho segotida per un terratrem (qui he un mort) e destrusida aus 80 per cent.

Comunas a l'entorn.

Era prononciacion qu'ei [a'retɔ]. Totun, Jacques Boisgontier, dens era soa recension deu Dictionnaire toponymique des communes du Béarn qu'escriu era prononciacion ei [a'rɛtɔ] locaument[2].

Eth nom basco qu'ei Ereta. Eras fòrmas ancianas que son Areta en 1186, Rete, en 1383, Arete en 1385, Erete en 1440, Aretha e Eretha en 1444, Hereta en 1538, Arette en 1674, Arrete (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIIIau) [3].

Segon Miquèu Grosclaude, a despieit dera barradura de a- iniciau en e- en basco, era origina qu'ei eth basco ar, « pèira », reduccion de harri qui's tròba sovent en toponimia. Eth sufixe locatiu collectiu -eta que completa eth nom e eth sens generau qu'ei « lòc peirós ». Dens eths noms deras montanhas près deth vilatges, que i a l'Arre de bas, l'Arre planère, les Arres d'Anie (noms en francés), çò qui confirma era explicacion. Aqueth mot Arre(s) enqüèra viu en gascon qu'ei definit per Palay com « emplaçaments calcaris cavats de potz e d'excavacions ». Grosclaude qu'ajusta era arrasic harr/ar ei era varianta basca deth tèma oronimic preindoeuropèu *kar/*gar [3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2026 Pierre Casabonne divèrs dreta o MoDem professor de las escòlas, conselhèr generau (2004-2011)
març de 1989 2001 Joseph Arrègle    
1952 1989 Jean-Marie Lonne-Peyret    
1942 1952 Michel Lagrave    
1919 1942 Pierre Casabonne    
  1919      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1045, totala: 1081

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2 245 2 245 2 218

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 982 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 761 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 189



Cercar
1 094
1 092
1 092
1 091
1 134
2009 2010
1 121
1 165
1 114
1 158
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. https://www.persee.fr/doc/onoma_0755-7752_1992_num_19_1_1146_t1_0264_0000_2
  3. 3,0 et 3,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 52