Jòc de ròtle (léser)

Un jòc de ròtle es un jòc que se basa dins la descripcion d'una situacion fictiva e que los jogaires i pòdon cambiar los eveniments del raconte en contrarotlent cadun las paraulas e las accions conscientas d'un personatge del jòc. Las accions realisadas pels personatges pòden capitar o abocar segon un sistèma de règlas preestablidas.

Existisson doas modalitats principalas de jòc. La primièra e mai anciana, de còps nomenada jòc de ròtle sus taula, se joga per la descripcion de l'environament, de las accions dels personatges e de lors consequéncias, mentre que dins lo jòc de ròtle en viu los jogaires complisson fisicament lors accions. En aquestes dos cas, en mai dels jogaires que jògon un personatge cadun, es necessària la preséncia d'un organizator nomenat Mèstre de Jòc (MJ) que son ròtle es de causir e descriure l'environament del raconte, lo sistème de règlas seguit e de faire l'arbitre de la partida.

Categorias de jòc de ròtle

Existisson doas modalitats principalas de jòc: partida sus taula e partida de ròtle en viu.

Partida de jòc de ròtle de taula, lo mèstre de jòc es a l'extrèma esquèrra de la fotografia.

Jòc de ròtle sus taula

Los jòcs de ròtle sus taula demandan pas gaire de material per los jogar. L'objectiu del jòc, simplament, es imaginar una situacion, encarnar coma pensariá lo personatge e jogar mentalament coma tal. Pasmens las partidas pòdon s'acompanhar de fòrça materials de supòrt: paper e gredons, libres amb de règlas preestablidas, dats de divèrsas fàcias, libres, fichas del personatge a interpretar e mapas, figuras a escala dels personatges e tot çò que pòsca ajudar per una partida, incluent l'ambiança (coma de sons o musica). Lo desvolupament del ròtle se compausa per tres accions: dialogar, imaginar e interpretar. Los personatges desvolupan lors accions fictivas en funcion de çò que decidisson lo jogaire e lo mèstre de jòc. Es possible que, pendent la partida, lo personatge morisca, mas res empacha lo jogaire de crear un personatge nòu per la seguent partida. Dins los jòcs de ròtle i a pas necessàriament de ganhaires o perdaires, sonque los jogaires son mai o mens bons dins l'interpretacion d'un personatge. Pòt tanben existir diferents sistèmas per premiar l'accion dels jogaires, coma per exemple l'acumulacion de punts d'experiéncia administrats pel mèstre de jòc.

Lo ròtle del mèstre de jòc

Lo Mèstre de Jòc (sovent dit MJ) se limita a descriure çò que percebon los personatges, normalament de paraula o en situacions concrètas mejans de dessenhs o mapas. Tanben es el que decidís la partida e las situacions preestablidas que se passarán, siá d'esperel o amb supòrt de libres destinats al respècte. Lo Mèstre de Jòc pòt pas agir coma los autres, perque es l'arbitre e narrator de la partida. Sovent es encarregat de decidir de las accions de totes aqueles personatges que son pas contrarotlats pels autres jogaires, de biais que la seuna tasca es pas obligatòriament fastigós. En boticas especializadas se pòt comprar practicament tots lo material, coma figurinas de plomb, idealas per visualizar melhor un personatge o determinar exactament la localizacion de cadun dins un combat o situacion dificila.

Règlas dels jòcs de ròtle

dats per jòcs de ròtles

Las règlas cambian completament segon lo sistèma de jòc. Normalament los personatges qu'interprètan los jogaires son pas invulnerables nimai omnipotents. Es per aquò que los seus limits fisicas e psiquicas son definidas numericament sus un fuèlh de papièr. S'indican las capacitats, coma la Fòrça e nivèl cultural del personatge, las seunas abilitats e possessions e traches de la seuna personalitat. La psicologia del personatge, normalament, serà fòrça diferenta d'aquela del jogaire. Lo tòca d'aquel es d'ensejar de pensar coma reaccionariá lo seu personatge dins una situacion determinada, e non coma reaccionariá d'esperel. Las situacions sovent se resòlvon mejans l'usatge de dats: se jòga amb de dats de 4, 6, 8, 10, 12, 20, 30 o 100 fàcias.

Jòc de ròtle en viu

Jogaires en Lituania

Lo jòc de ròtle en viu se diferencia del jòc de taula per lo biais d'exprimar las accions del personatge. Lo jòc de ròtle en viu es fòrça pròche del teatre d'improvisacion, perque es lo quita jogaire que representa lo personatge dins l'entorn fisic. Dins un jòc de ròtle en viu se delimita un espaci e un temps de jòc. Dins aquelas limitas espaciotemporalas totes los jogaires interprètan los seus personatges dins lo sens dramaticoteatral. Se vòl que lo seu personatge salte se deu de saltar, si vòl que lo seu personatge sedusca a un autre lo personatge deu seduire (l'interpretant) l'autre (que se daissarà seduir o no segon las especificitat del seu personatge). Los límits d'interpretacion teatrala devon èsser plan de marcats, evidentament, per la volontat e l'integritat dels jogaires, personas non jugairas e l'environament fisic.

Finalitat

Los jòcs de ròtle son de jòcs qu'insistan sus l'interaccion sociala e la collaboracion, a la diferéncia d'autres jòcs qu'insistan sus la competicion.

Coma las novèlas o filmes, los jòcs de ròtle desvolopan l'imaginacion. L'interactivitat es la diferéncia entre los jòcs de ròtle e la ficcion tradicionala. Alara qu'un telespectator es un observaire passiu, un jogaire de ròtle causís çò qu'afectan a l'istòria. De tals jòcs de ròtle venon de la tradicion antica de la narracion dels contes qu'un un pichon grop d'amics collaboran per crear una istòria.

Los participants dels jòcs de ròtle crean de caràcters especifics e una trama. Un sistèma consistent de règles e un scenario mai o mens realista que menaja lo suspens. Lo nivèl de realisme varia entre una consisténcia basica creant una istòria realizable fins a de monds parallels al real.

Istòria dels jòcs de ròtle

Se definissem lo ròtle coma un jòc d'interpretacion, aisidament podèm observar que venon dels temps ancians, e mai d'espècias non umanas interpretan las bregas en diversion, entraïnament o simulacion. Una estapa importanta es marcada per aquel tipe de jòc amb l'apareison de la trilogia Lo Senhor dels Anèls, que de lectors requèron mai d'istòrias dins l'univèrs fantastic creat per Tolkien. Lèu sorgiguèron los primièrs libres de règlas e istòrias basades sus aquel univèrs, e dins d'autres monds de fantasia. Un dels sistèmes de jòc mai conegut foguèt lo primièr a èsser publicat e comercializat, Dungeons & Dragons («Donjons e Dragons» en anglés), que fotguè publicat pel primièr còp als Estats Units d'America en 1974.

Diversitat dels jòcs de ròtle

I a una larga varietat de jòcs. D'en primièr cadun pòt se fabregar las seunas pròpias règles en funcion de las seunas peculiaritats. Pasmens actualament la tendéncia, promocionat per l'estrategia comerciala, es d'unificar los nòus jòcs e les reedicions dels ancians jos un meteis sistèma de jòc, nomenat sistèma D20. Vaquí una lista de qualques jòcs classics:

• Dungeons & Dragons
• Lo Senhor dels Anèls, lo jòc de ròtle de la Tèrra Mejana,
• Vampire: The Masquerade
• La Crida de Cthulhu
• Lo Libre dei Cinc Anèus.
• Rolemaster
• RuneQuest
• Star Wars
• Regnum Online

Ligams extèrnes

• (ca)(es)Diccionari catalan - espanhòl per jòcs de ròtle.