Josephine Baker
|
Josephine Baker
Freda Josephine McDonald | |
|---|---|
 | |
| Josephine Baker, la "Vènus negra", 1927 | |
| Naissença | 3 de junh de 1906 |
| Decès | 12 d'abril de 1975 |
| Nacionalitat |  Estats Units
|
| Profession(s) | Actritz de cinèma |
| Sit web | http://www.cmgww.com/stars/baker/ |
| Ficha IMDb | |
Josephine Baker (n. Freda Josephine McDonald en Saint Louis, Missorí, lo 3 de junh de 1906 - m. en París, lo 12 d'abriu de 1975), cantaira e dançaira afroamericana e, arron, francesa qui he ua grana carrièra en França. Que ho tanben resistenta de la Segonda Guèrra Mondiau, activista deus drets deus afroamericans. Que viscó ua grana partida de la soa vita en Occitània dens lo castèth de Las Milandas en Lemosin on, dab los sons hilhs adoptats de pertot autorn deu monde, en ensaiat atau de realizar los sons ideaus de patz e de frairèra.
Temps de mainatge
[modificar | Modificar lo còdi]Josephine Baker qu'èra descendenta d'esclaus de Carolina deu sud e d'indians de las Apalaches. Que creishó dens lo praubèr e, aus seis ans, qu'avó de huéger un pogròm antinegres dab los sons dus canhòts en los sons braç. Mainatge que comencè a dançar en bèth desplegar un gran talent au quau e horní lo son jòc comic (ua de las soas especialitats qu'èra de har virar los sons uelhs com se hossin bilhas).
Carrièra artistica
[modificar | Modificar lo còdi]Aus quinze ans que comencè a aver ròtles deus importants e que se'n anè de cap a New York deu temps de la Harlem Renaissance. Acerà, que joguè au Plantation Club e dens lo chorus de las revistas Shuffle Along (1921) e The Chocolate Dandies (1924). Ja plan escaduda que s'aviè de cap a París en 1925. A maugrat deu colonialisme e deu racisme francés d'aqueth temps, la descoberta de París que ho ua experiéncia agradiva per Baker qui, en mei de rescontrar d'autes afroamericans com èra (enter los quaus lo musician Sidney Bechet), peu purmèr còp, que podèva anar pertot sens estar horabandida per'mor de la color de la soa peth. De tira que s'escadè en çò deu "Folies bergères" on dançava quasi nuda dens la Revista Negra. Hèra viste que ho ua de las personalitats las mei famosa de l'espectacle en França e durant aquesta tempora que bastí la soa iconografia (la cinta de babananas, lo son leopar qui acabère fin finala au zoo e las fotografias deus sens nus) e que conegó lo son impresàrio italian Giuseppe Pepito Abatino. D'aqueth temps tanben (en 1931) qu'interpretè la soa famosa cançon: Qu'èi duas amors, lo men país e París.
Que virè dus filmes : Zouzou (1934) e Princesse Tamtam (1935), aqueth darrèr dab Jean Gabin.
Hòrta d'aquesta fama que's decidè (dab lo conselh d'Abatino) d'anar har ua camada aus Estats Units mes aquò que virè mau. Que ho umiliada raciaument (n'avèva pas quitament lo dret de botar pe dens lo Hall de de la grana otalaria on demorava per'mor d'estar negra) e artisticament (lo public american que la shiulè). Esmalida que tornè entà França e en desseparà's d'Abatino. La soa popularitat aciu qu'èra tau qui l'ocupant nazi non la gausè pas tocar de tròp. Era qu'avó de huèger en entrar dens la Resisténcia e en bèth juntar las armadas aliadas. Au despart de la soa activitat artistica de sustien de las òst aliadas (en essaiar, de mei, de lutar contra la segregacion raciau qui's practicava au dehens de l'armada americana e qui èra moraument e estrategicament desastrosa) que prengó risques deus seriós. Après la guèrra França que li balhère lo grad de Chivalier de la Legion d'Aunor. Deu punt de vista personau, durant la guèrra que conegó lo son marit, lo cap d'orquèstra jazz francés Joe Bouillon. Un càncer que he péder tot esper de anc mainadar.
Las temporas de l'idealisme
[modificar | Modificar lo còdi]
Après la guèrra, en 1947 que crompè lo son casteth en Occitània Las Milandas. Que tornè aus Estats Units, aqueth còp dab mei de vam entà pelejà's contra la discriminacion. A Miami qu'obliguè lo teatre a deishar que lo public negre e podosse crompà's plaças autant bonas que non pas los blancs. A New York, que s'esmalí en un restaurant on la volèvan pas servir e, après aver interpelat un famós jornalista de ràdio present, que seguí ua peleja mediatica on los dus perdén (au maugrat qui non se pòsca denegar que Baker avosse har avançar las causas). En 1963, qu'hore au costat de reverent Martin Luther King per la grana Marcha de Wasington.
En Argentina, Juan Domingo Perón que conprengó las similaritats de personalitat enter Baker e Evita (duas mainadas umiliadas creishudas dens lo prauber qui, adultas, e s'èran escadudas dens l'espectacle en emplegar l'admiracion d'òmis poderós e qui avèvan virat la loa set de revancha en combat contra las injustícias sociaus) qu'ensaiè de la har préner la plaça de la defunta "Mair deus tribalhadors". Josephine Baker qu'acceptè e que viscó ua tempora a Buenos Aires mes fin finala, que de comprengó de qu'èra manipulada per un regim populista sus la soa fin e que tornè entà França on adoptè mainatges de tot lo monde sancer entà muishar, que los òmis, d'on que sian, be vaden entà víver amassas. Qu'aperè aquesta familha la "Rainbow tribe" (la tribú de l'arcolin). Aqueth saunei que virè mau quan, escanada per l'idealisme demesurat e peus deutes, que's desseparè de Bouillon, e que perdó la garda deu mainatges e Las Milandas.
Grace Kelly que l'arcuèlhè a Monegue on podó víver. En 1975 que tornè sus l'empont a Bobinò. Qu'èra impressionant de la véder dab un còs e ua agilitat qui semblavan estar los d'ua dançaira joena. Totun, per'mor deu pes deus ans, que's morí quasi si l'empont.
