Ostal de Savòia

L’Ostal de Savòia (var. ostau, casa, maison de Savòia) es una dinastia europèa que portèt los títols de comte de Savòia (1033), puis de duc de Savòia (1416), prince de Piemont, rei de Sicília (1713), rei de Sardenha (1720) e rei d'Itàlia (1861). Es l’eiretièra de la dinastia dels Umbèrts, nom donat als primièrs sobeirans, comtes en Moriana eissits del comte Umbèrt.

L’origina de l’ostal de Savòia remonta cap a 1032 quora lo territòri que correspond uèi a Savòia foguèt integrat amb lo Reialme d'Arle al Sant Empèri Roman Germanic. Luenh de l’emperaire, las senhoriás se creèron a l’azard de las guèrras, dels maridatges e donacions.