Villiaumit: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Bibliografia: drobne techniczne |
m drobne techniczne |
||
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 10 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Szablon:Czy wiesz do artykułu|5}} |
|||
{{Minerał infobox |
{{Minerał infobox |
||
|nazwa = Villiaumit |
|||
| pusty wiersz = |
|||
⚫ | |||
| Nazwa = Villiaumit |
|||
| |
|opis grafiki = Villiaumit. Lokalizacja: Mont Saint-Hilaire, Rouville RCM, Montérégie, [[Quebec|Québec]], [[Kanada]]. |
||
|alt grafiki = |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
| grafika5 = Villiaumite-mrz283a.jpg |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
|przełam = |
|||
| grafika6_opis = Villiaumit. Lokalizacja: Mont Saint-Hilaire, Rouville RCM, Montérégie, [[Québec]], [[Kanada]]. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
|topliwość = |
|||
| Przełam = |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
|gęstość minerału = 2,79{{odn|Sobczak|Sobczak|1998|s=394}} g/cm³{{r|webmineral.com}} |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
| Topliwość = |
|||
|połysk = szklisty |
|||
⚫ | |||
|współczynnik załamania = 1,327 |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
| Połysk = szklisty |
|||
|klasyfikacja Strunza = |
|||
| Współczynnik załamania = 1,327 |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
|wikisłownik = |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
}} |
}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
'''Villiaumit''' |
'''Villiaumit''' – [[minerał]] z gromady [[Halogenki#Halogenki w mineralogii|halogenków]] będący krystalicznym [[fluorek sodu|fluorkiem sodu]] (NaF). Należy do minerałów bardzo rzadkich. Nazwa pochodzi od nazwiska [[Maxime Villiaume|Maxime'a Villiaume'a]] – francuskiego podróżnika i kolekcjonera minerałów, głównie z [[Gwinea|Gwinei]] i [[Madagaskar]]u, który jako pierwszy w 1908 roku opisał minerał pochodzący z [[Wyspy Los|Wysp Los]] w Gwinei{{r|mindat.org}}{{odn|Sobczak|Sobczak|1998|s=394}}. |
||
== Właściwości == |
== Właściwości == |
||
Villiaumit bardzo rzadko tworzy kryształy, które przybierają postać słabo wykształconych sześcianów. Zwykle występuje w [[Skupienia minerałów|skupieniu]] ziarnistym. Ma barwę czerwoną, karminową, ciemnowiśniową, szkarłatnoczerwoną, brązową |
Villiaumit bardzo rzadko tworzy kryształy, które przybierają postać słabo wykształconych sześcianów. Zwykle występuje w [[Skupienia minerałów|skupieniu]] ziarnistym. Ma barwę czerwoną, karminową, ciemnowiśniową, szkarłatnoczerwoną, brązową{{r|webmineral.com}}, różową{{r|webmineral.com}}. Kryształy syntetycznego fluorku sodu są bezbarwne{{r|Lide|Patnaik}}, natomiast zabarwienie villiaumitu jest spowodowane [[Defekty sieci krystalicznej|defektami sieci krystalicznej]] w minerale, będących efektem oddziaływania zewnętrznego [[promieniowanie jonizujące|promieniowania jonizującego]]{{r|minerals.gps.caltech.edu}}. Ogrzewany do temperatury 300 °C staje się bezbarwny{{odn|Sobczak|Sobczak|1998|s=394}}{{r|mindat.org}}. Minerał odznacza się wyjątkowo silnym [[pleochroizm]]em, obserwowane barwy oscylują od jaskrawożółtej do ciemnoczerwonej{{odn|Sobczak|Sobczak|1998|s=394}}. Minerał jest przezroczysty do nieprzeświecającego, o szklistym połysku. Jest rozpuszczalny w wodzie{{r|mindat.org}}. |
||
== |
== Toksyczność == |
||
Jak wszystkie rozpuszczalne [[fluorki]], jest bardzo toksyczny dla człowieka. [[dawka śmiertelna|LD<sub>Lo</sub>]] wynosi ok. 70 mg/kg (doustnie){{r|ChemIDplus}}. W przypadku spożycia odpowiednio dużej dawki niemal natychmiast pojawiają się [[ból brzucha|bóle brzucha]], [[nudności]], [[wymioty]], wzmożone wydzielanie [[ślina|śliny]], czasem [[ból głowy|bóle głowy]], [[pot|nadmierne pocenie się]] i uczucie osłabienia. W dawce zbliżonej do śmiertelnej występują zaburzenia sercowo-naczyniowe i funkcji [[mięsień|mięśni]] w wyniku zaburzeń elektrolitowych, głównie [[hipokalcemia|hipokalcemii]] i [[hiperkaliemia|hiperkaliemii]]; przejawia się to [[Mialgia|bólami mięśniowymi]], bolesnymi skurczami, [[drgawki|drgawkami]], [[hipotensja|spadkiem ciśnienia tętniczego]], [[Zaburzenia rytmu serca|zaburzeniem rytmu serca]]. Rozwija się również mieszana [[kwasica|kwasica oddechowo-metaboliczna]] w wyniku zaburzeń układu oddechowego i funkcji nerek{{r|http www czytelniamedyczna}}. |
|||
== Występowanie == |
== Występowanie == |
||
Villiaumit jest minerałem bardzo rzadkim. Zwykle jest składnikiem [[sjenit |
Villiaumit jest minerałem bardzo rzadkim. Zwykle jest składnikiem [[sjenit]]ów nefelinowych. Występuje{{odn|Żaba|2003|s=472}} w [[Gwinea|Gwinei]] (Wyspy Los, gdzie został odkryty), [[Rosja|Rosji]] – [[Chibiny]] ([[Półwysep Kolski]]), [[Kanada|Kanadzie]] – Mon Saint Hilaire w [[Quebec]], [[Kenia|Kenii]] – złoże Magadii i na [[Grenlandia|Grenlandii]] – [[Ilimaussak]]{{odn|Sobczak|Sobczak|1998|s=394}}. |
||
== Zastosowanie == |
== Zastosowanie == |
||
Minerał cieszy się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów. Nie ma zastosowania w jubilerstwie{{odn|Sobczak|1998|s=394}}{{odn|Żaba|2003|s=472}}. |
Minerał cieszy się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów. Nie ma zastosowania w jubilerstwie{{odn|Sobczak|Sobczak|1998|s=394}}{{odn|Żaba|2003|s=472}}. |
||
== |
== Przypisy == |
||
⚫ | |||
* [[Fluorek sodu]] |
|||
<ref name="ChemIDplus">{{ChemIDplus|CAS=7681-49-4|nazwa=Sodium fluoride|data dostępu=}}</ref> |
|||
<ref name="http www czytelniamedyczna">{{cytuj pismo | autor = Ewa Dąbrowska, Maria Balunowska, Rafał Letko | url = http://www.czytelniamedyczna.pl/1993,zagrozenia-wynikajace-z-nadmiernej-podazy-fluoru.html | tytuł = Zagrożenia wynikające z nadmiernej podaży fluoru | czasopismo = Nowa Stomatologia | data dostępu = 2014-06-24|wolumin=4/2001|strony= 22-27}}</ref> |
|||
* [[Halogenki#Halogenki w mineralogii|Halogenki]] |
|||
<ref name="Lide">{{cytuj książkę | nazwisko = Lide (red.) | imię = David R. | tytuł = CRC Handbook of Chemistry and Physics | wydanie = 90 | wydawca = CRC Press | miejsce = Boca Raton | rok = 2010}}</ref> |
|||
⚫ | |||
<ref name="mindat.org">{{cytuj stronę | url = http://www.mindat.org/min-4181.html | tytuł = Villiaumite | data dostępu = 2014-06-19 | opublikowany= mindat.org}}</ref> |
|||
<ref name="minerals.gps.caltech.edu">{{cytuj stronę | tytuł = Villiaumite | url = http://minerals.gps.caltech.edu/files/visible/villiaumite/index.htm | opublikowany = minerals.gps.caltech.edu | data dostępu = 2014-06-24 | archiwum = https://web.archive.org/web/20131203033233/http://minerals.gps.caltech.edu/FILES/Visible/villiaumite/index.htm | zarchiwizowano = 2013-12-03 }}</ref> |
|||
<ref name="Patnaik">{{cytuj książkę | nazwisko = Patnaik | imię = Pradyot | tytuł = Handbook of Inorganic Chemicals | wydawca = McGraw-Hill | rok = 2003 | isbn = 0-07-049-439-8}}</ref> |
|||
⚫ | |||
}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{Cytuj książkę |nazwisko = Żaba | imię = Jerzy | tytuł = Ilustrowany słownik skał i minerałów | wydawca = Videograf II| miejsce = Katowice | rok = 2003 | strony = 472| isbn = 83-7183-174-9 | odn = tak |
* {{Cytuj książkę |nazwisko = Żaba | imię = Jerzy | tytuł = Ilustrowany słownik skał i minerałów | wydawca = Videograf II| miejsce = Katowice | rok = 2003 | strony = 472| isbn = 83-7183-174-9 | odn = tak}} |
||
* {{Cytuj książkę | |
* {{Cytuj książkę | imię = Nikodem|nazwisko= Sobczak|imię2= Tomasz|nazwisko2= Sobczak | tytuł = Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | rok = 1998 | strony = 394 | isbn = 83-01-12493-8|odn=tak}} |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [http://webmineral.com/data/Villiaumite.shtml#.U6Nl_NFGT2s artykuł o minerale na stronie Webmineral.com] {{lang|en}} |
* [http://webmineral.com/data/Villiaumite.shtml#.U6Nl_NFGT2s artykuł o minerale na stronie Webmineral.com] {{lang|en}} |
||
* [http://www.mindat.org/min-4181.html artykuł o minerale na stronie Mindat.org] {{lang|en}} |
* [http://www.mindat.org/min-4181.html artykuł o minerale na stronie Mindat.org] {{lang|en}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Halogenki (minerały)]] |
[[Kategoria:Halogenki (minerały)]] |
||
[[Kategoria:Fluor]] |
Aktualna wersja na dzień 15:28, 17 mar 2024
Villiaumit. Lokalizacja: Mont Saint-Hilaire, Rouville RCM, Montérégie, Québec, Kanada. | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
Wiliomit |
---|---|
Skład chemiczny |
NaF |
Twardość w skali Mohsa |
2,0-2,0 |
Łupliwość |
doskonała w jednym kierunku[1] |
Układ krystalograficzny | |
Gęstość | |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
czerwona, karminowoczerwona, ciemnowiśniowa[3] |
Rysa |
biała, różowata[3] |
Połysk |
szklisty |
Współczynnik załamania |
1,327 |
Inne |
silny pleochroizm |
Dodatkowe dane | |
Szczególne własności |
toksyczny, |
Villiaumit – minerał z gromady halogenków będący krystalicznym fluorkiem sodu (NaF). Należy do minerałów bardzo rzadkich. Nazwa pochodzi od nazwiska Maxime'a Villiaume'a – francuskiego podróżnika i kolekcjonera minerałów, głównie z Gwinei i Madagaskaru, który jako pierwszy w 1908 roku opisał minerał pochodzący z Wysp Los w Gwinei[4][1].
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Villiaumit bardzo rzadko tworzy kryształy, które przybierają postać słabo wykształconych sześcianów. Zwykle występuje w skupieniu ziarnistym. Ma barwę czerwoną, karminową, ciemnowiśniową, szkarłatnoczerwoną, brązową[2], różową[2]. Kryształy syntetycznego fluorku sodu są bezbarwne[5][6], natomiast zabarwienie villiaumitu jest spowodowane defektami sieci krystalicznej w minerale, będących efektem oddziaływania zewnętrznego promieniowania jonizującego[7]. Ogrzewany do temperatury 300 °C staje się bezbarwny[1][4]. Minerał odznacza się wyjątkowo silnym pleochroizmem, obserwowane barwy oscylują od jaskrawożółtej do ciemnoczerwonej[1]. Minerał jest przezroczysty do nieprzeświecającego, o szklistym połysku. Jest rozpuszczalny w wodzie[4].
Toksyczność
[edytuj | edytuj kod]Jak wszystkie rozpuszczalne fluorki, jest bardzo toksyczny dla człowieka. LDLo wynosi ok. 70 mg/kg (doustnie)[8]. W przypadku spożycia odpowiednio dużej dawki niemal natychmiast pojawiają się bóle brzucha, nudności, wymioty, wzmożone wydzielanie śliny, czasem bóle głowy, nadmierne pocenie się i uczucie osłabienia. W dawce zbliżonej do śmiertelnej występują zaburzenia sercowo-naczyniowe i funkcji mięśni w wyniku zaburzeń elektrolitowych, głównie hipokalcemii i hiperkaliemii; przejawia się to bólami mięśniowymi, bolesnymi skurczami, drgawkami, spadkiem ciśnienia tętniczego, zaburzeniem rytmu serca. Rozwija się również mieszana kwasica oddechowo-metaboliczna w wyniku zaburzeń układu oddechowego i funkcji nerek[9].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Villiaumit jest minerałem bardzo rzadkim. Zwykle jest składnikiem sjenitów nefelinowych. Występuje[3] w Gwinei (Wyspy Los, gdzie został odkryty), Rosji – Chibiny (Półwysep Kolski), Kanadzie – Mon Saint Hilaire w Quebec, Kenii – złoże Magadii i na Grenlandii – Ilimaussak[1].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Minerał cieszy się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów. Nie ma zastosowania w jubilerstwie[1][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Sobczak i Sobczak 1998 ↓, s. 394.
- ↑ a b c Villiaumite. webmineral.com. [dostęp 2014-06-20].
- ↑ a b c d Żaba 2003 ↓, s. 472.
- ↑ a b c Villiaumite. mindat.org. [dostęp 2014-06-19].
- ↑ David R. Lide (red.): CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 90. Boca Raton: CRC Press, 2010.
- ↑ Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2003. ISBN 0-07-049-439-8.
- ↑ Villiaumite. minerals.gps.caltech.edu. [dostęp 2014-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].
- ↑ Sodium fluoride, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine (ang.).
- ↑ Ewa Dąbrowska, Maria Balunowska, Rafał Letko. Zagrożenia wynikające z nadmiernej podaży fluoru. „Nowa Stomatologia”. 4/2001. s. 22-27. [dostęp 2014-06-24].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Katowice: Videograf II, 2003, s. 472. ISBN 83-7183-174-9.
- Nikodem Sobczak, Tomasz Sobczak: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 394. ISBN 83-01-12493-8.