Przejdź do zawartości

Feliks Gawdzicki: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Aw58 (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
65 114 edycji
 
(Nie pokazano 44 wersji utworzonych przez 25 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Feliks Gawdzicki''' (ur. ok. [[1750]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[1836]] w [[Dobrut|Dobrucie]]) – polski poeta, dramatopisarz i publicysta oświeceniowy; pułkownik i polityk; [[masoneria|wolnomularz]]. Brat [[Maria z Gawdzickich Radziwiłłowa|Marii Radziwiłłowej]].
'''Feliks Gawdzicki''' inne formy nazwiska: ''Gaudzicki'', krypt. i pseud.: ''F.G., Obywatel powiatu radomskiego'' (ur. ok. [[1755]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. 7 marca [[1836]] w [[Dobrut|Dobrucie]]) – polski poeta, dramatopisarz i publicysta oświeceniowy, pułkownik i polityk, [[masoneria|wolnomularz]].


== Życiorys ==
⚫
Feliks Gawdzicki urodził się w rodzinie warszawskiego kuchmistrza ok. [[1750]]. Wychował się on w pałacu [[August Aleksander Czartoryski|Augusta Aleksandra Czartoryskiego]] na [[Pałac Potockich w Warszawie|Krakowskim Przedmieściu w Warszawie]], gdzie pracował jego ojciec. Tam też zapewne pobierał pierwsze nauki stykając sie z kręgiem artystów i uczonych dworskich. Swój debiut poetycki publikował w l. [[1774]]-[[1776|'76]] na łamach ''[[Zabawy Przyjemne i Pożyteczne|Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych]]''. W [[1776]] r. wstąpił do reorganizujacego się wojska polsko-litewskiego zaciagajac się do regimentu [[Gwardia Konna Litewska|Gwardii Konnej Litweskiewj]] jako chorąży. Prawdopodobnie już po odbyciu służby wojskowej wstąpił do [[masoneria|masonerii]]. Poza działalnością literacką brał czynny udział w oświeceniowych ruchach republikańskich. Już od początku swej działalności politycznej związał się ze środowiskiem przygotowującym [[insurekcja kościuszkowska|powsytanie kościuszkowskie]] będąc kurierem zagranicznym. W tym okresie był [[Łącznik (osoba)|łącznikiem]] [[Drezno|Drezna]] z warszawską dywizją gen. [[Józef Wodzicki|Józefa Wodzickiego]]. W [[1787]] r. zakupił [[Szydłowiec|podszydłowiecki]] majątek [[Dobrut]]. W tym też roku podróżującemu do [[Kaniów (Ukraina)|Kaniowa]] [[Stanisław August Poniatowski|Stanisławowi II Augustowi]] ofiarował w imieniu obywateli [[powiat radomski|powiatu radomskiego]] swoje wiersze. W czasie obradowania [[Sejm Wielki|Sejmu Wielkiego]] przebywał w [[Warszawa|Warszawie]] pilnie obserwując sytuację polityczną. [[14 kwietnia]] [[1794]] r. znalazł się w kręgu powstańców kościuszkowskich dowodząc [[Milicja Sandomierska|Milicją Sandomierską]] jako pułkownik. Podjął się organizacji [[Radomski Korpus Ochotników|Radomskiego Korpusu Ochotników]], dzięki czemu został dostrzeżony w centralnej administracji powstańczej zostając członkiem [[Sąd Kryminalny Wojskowy|Sądu Kryminalnego Wojskowego]]. Po upadku insurekcji i klęsce [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|państwa polskiego]] w [[1795]] r. próbował udać się na emigrację do [[Saksonia|Saksonii]]. Po nieudanej próbie pozostał w kraju podejmując się aktywnej działalności wolnomularskiej. W późniejszym okresie opublikował swoje poematy w zbiorze ''Pieśni Wolnomularskie'' ([[1820]]). Do późnej starości pozostał aktywnym literatem. Zmarł w swoim majatku w [[1836]] r.
Urodził się w rodzinie warszawskiego kuchmistrza wojewody ruskiego (Augusta Czartoryskiego) około roku [[1755]]. Syn Franciszka Gawdzickiego (Gaudzickiego) i Brygidy z domu Salamonowicz. Brat Franciszki (późniejszej żony Pawła Barssa, zamożnego mieszczanina warszawskiego) i [[Maria z Gawdzickich Radziwiłłowa|Marii]] (późniejszej żony Mikołaja Radziwiłła, starosty radoszkowskiego)<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko r = | imię r = | autor link = | rozdział = T. 4: Oświecenie | tytuł = Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | rok = 1966 | strony = 465| isbn =}}</ref>. Wychował się on w pałacu [[August Aleksander Czartoryski|Augusta Aleksandra Czartoryskiego]] na [[Pałac Potockich w Warszawie|Krakowskim Przedmieściu w Warszawie]], gdzie pracował jego ojciec. Tam też zapewne pobierał pierwsze nauki stykając się z kręgiem artystów i uczonych dworskich. W roku [[1776]] wstąpił do reorganizującego się wojska polsko-litewskiego zaciągając się do regimentu [[Gwardia Konna Litewska|Gwardii Konnej Litewskiej]] jako chorąży. Prawdopodobnie już po odbyciu służby wojskowej wstąpił do [[masoneria|masonerii]].


⚫
Poza działalnością literacką brał czynny udział w oświeceniowych ruchach republikańskich. Już od początku swej działalności politycznej związał się ze środowiskiem przygotowującym [[insurekcja kościuszkowska|powstanie kościuszkowskie]] będąc kurierem zagranicznym. W tym okresie był [[Łącznik (osoba)|łącznikiem]] [[Drezno|Drezna]] z warszawską dywizją gen. [[Józef Wodzicki|Józefa Wodzickiego]]. W roku [[1787]] zakupił [[Szydłowiec|podszydłowiecki]] majątek [[Dobrut]], na którym gospodarował. W tym też roku podróżującemu przez [[Radom]] do [[Kaniów (Ukraina)|Kaniowa]] [[Stanisław August Poniatowski|Stanisławowi II Augustowi]] ofiarował w imieniu ''obywatelstwa [[powiat radomski|powiatu radomskiego]]'' swoje wiersze. W czasie obradowania [[Sejm Czteroletni|Sejmu Czteroletniego]] przebywał w [[Warszawa|Warszawie]], pilnie obserwował sytuację polityczną, uczestnicząc w sejmowej dyskusji publicystycznej. W roku 1792 (29 lipca) został obdarowany przez króla 20 dukatami. [[14 kwietnia]] [[1794]] znalazł się w kręgu powstańców kościuszkowskich dowodząc [[Milicja Sandomierska|Milicją Sandomierską]] jako pułkownik i trafił tym samym na listę podejrzanych gen. Igelströma. Dzień później (15 kwietnia) podjął się organizacji [[Radomski Korpus Ochotników|Radomskiego Korpusu Ochotników]], dzięki czemu został dostrzeżony w centralnej administracji powstańczej zostając (23 sierpnia 1794) członkiem [[Sąd Kryminalny Wojskowy|Sądu Kryminalnego Wojskowego]]. Po upadku insurekcji i klęsce [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|państwa polskiego]] w [[1795]] r. próbował udać się na emigrację do [[Saksonia|Saksonii]]. Po nieudanej próbie pozostał w kraju podejmując się aktywnej działalności wolnomularskiej – kawaler różanego krzyża (VII stopnia), członek kapitularnej loży [[Rycerze Gwiazdy]] (w Warszawie) z loży Jutrzenka Wschodząca na Wschodzie Radomia.
==Źródła==

* {{Cytuj pismo|nazwisko=Kurzępa|imię=Włodzimierz|autor link=|tytuł=''Nasi niepokonani. Feliks Gawdzicki''|url = |czasopismo = Głos Szydłowiecki|adres czasopisma =|oznaczenie = |wolumin =|wydanie =|strony = |data = |rok = |miesiąc = |odpowiedzialność = |wydawca = |miejsce = |issn = |doi = |doietykieta = |pmid = |oclc = |bibcode = |id = |cytat = |język = |data dostępu = }}
Do późnej starości pozostał aktywnym literatem. Ślub z Franciszką Ciokowską 2.3.1810 w Dobrut. Zmarł w swoim majątku Dobrut w roku [[1836]], 7 marca w wieku 81 lat. Pogrzeb w Parafii Kowala Stępocina.

== Twórczość ==
Swój debiut poetycki publikował w latach [[1774]]–[[1776]] na łamach ''[[Zabawy Przyjemne i Pożyteczne|Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych]]''. W późniejszym okresie opublikował swoje poematy w zbiorze ''Pieśni Wolnomularskie'' ([[1820]]).

=== Ważniejsze utwory ===
# Wiersze z lat 1774–1776 ogł. w: ''Zabawy Przyjemne i Pożyteczne'' 1774, t. 10, cz. 2, s. 286-290; 1775, t. 12: cz. 1, s. 33-41, 156-160, cz. 2, s. 297-300; 1776, t. 13, cz. 1, s. 23-29
# ''Najjaśniejszemu Stanisławowi Augustowi, Królowi Polskiemu, W. Ks. Lit. etc. etc., panu swojemu miłościwemu od obywatelstwa powiatu radomskiego wiersz ofiarowany w Radomiu r. 1787'', brak miejsca i roku wydania. Druk anonimowy. Egz. pierwodruku w kodeksie rękopiśmiennym Biblioteki Kórnickiej, sygn. 1016; wyd. następne: z błędnym przypisaniem autorstwa S. Trembeckiemu w ''Pamiętniku Warszawskim'', t. 8 (1817), s. 322 (sprostowanie błędu i wskazanie właściwego autora w ''Pamiętniku Warszawskim'' 1822, t. 4, s. 485); S. Trembecki: ''Poezje'', wyd. 3, t. 2, Wilno 1822, s. 231 pt. ''Do Stanisława Augusta od ziemian sandomierskich w Radomiu'' – i dalsze wydania poezji Trembeckiego. Błąd ten sprostował A. Jednrysik
# ''Do J. Oświeconego Kscia Jmci Mikołaja Radziwiłła, starosty radoszkowskiego, ord. Ś. Huberta kawalera, dnia 7 miesiąca grudnia 1788 r.'', Warszawa brak roku wydania
# ''[https://polona.pl/item/do-dyzmy-t,ODA4MzIwMzA/0/#info:metadata Do Dyzmy T. (Tomaszewskiego)]'', Warszawa : Piotr Dufour (koniec 1791)
# ''Do JWImci Księdza Hugona Sztumberg Kołłątaja, podkanclerzego koronnego, orderów polskich kawalera, dnia 1 kwietnia 1792 r.'', brak miejsca i roku wydania
# ''Tryumwirat. Komedia(!) z Woltera wytłumaczona przez...'', miała być wyst. Warszawa 17 grudnia 1792, zakazana przez cenzurę w styczniu 1793 (informacja: ''Tajna korespondencja z Warszawy do Ignacego Potockiego...'', s. 100)
# ''Składnia o despotycznych czynnościach Igielströma w Polszcze z pobudką do wojny, przez F. G. po prostu zebrana'' (odezwa krążąca po Warszawie w przededniu powstania kościuszkowskiego; krypt. rozwiązuje hipotetycznie B. Leśnodorski)
# ''[https://polona.pl/item/baieczki,ODA1NzkyNTY/0/#info:metadata Bajeczki]'', nr 1, Kraków 1797, zawartość: „Do Pana Joachima”; „Bajki”: Dwa zające i wąż; Zdrój i kał (druk anonimowy, autorstwo według Estreichera)
# ''List do s. (stolicy) Krakowa'' (utwór manipejski o charakterze politycznym), powst. na początku XIX wieku, rękopis: Ossolineum, sygn. 692/I, k. 38
# Wiersze ogł. w ''Pamiętniku Warszawskim'', t. 10 (1818), s. 515; t. 12, s. 430-431
# ''Pieśni wolnomularskie'', brak miejsca wydania (około 1820)
# Wiersze ogł. w ''Tygodniku Polskim'' 1819, t. 4, nr 51, s. 284-286<ref>{{Cytuj |autor = Feliks Gawdzicki |tytuł = Wieniec i korona; Bajka |data = |data dostępu = 2019-07-22 |opublikowany = polona.pl |typ nośnika = wersja cyfrowa publikacji |url = https://polona.pl/item/tygodnik-r-2-t-4-nr-51-18-grudnia-1819,NzQ2NTMxMDc/21/#info:metadata}}</ref>; 1820, t. 1, s. 21<ref>{{Cytuj |autor = Feliks Gawdzicki |tytuł = Skowronek, : bajka |data = |data dostępu = 2019-07-22 |opublikowany = polona.pl |typ nośnika = wersja cyfrowa utworu |url = https://polona.pl/item/tygodnik-polski-r-3-t-1-styczen-marzec-1820-dod,NzQ2NTM0NDE/20/#item}}</ref>, 311-312
# Wiersze ogł. w ''Wandzie'' 1821, t. 2, s. 49-50<ref>{{Cytuj |autor = Feliks Gawdzicki |tytuł = Chatka |data = |data dostępu = 2019-07-22 |opublikowany = polona.pl |typ nośnika = wersja cyfrowa utworu |url = https://polona.pl/item/wanda-tygodnik-polski-plci-pieknej-i-literaturze-poswiecony-r-4-t-2-1821-dod,NzQ2NTQ4MzA/50/#item}}</ref>
# Wiersze ogł. w ''Rozmaitościach'', dodatku do ''Gazety Warszawskiej'' 1833, nr 49, s.193<ref>{{Cytuj |autor = Feliks Gawdzicki |tytuł = Do Klimci J...j, pokąsanej od os |data = |data dostępu = 2019-07-22 |opublikowany = polona.pl |typ nośnika = wersja cyfrowa utworu |url = https://polona.pl/item/rozmaitosci-pismo-dodatkowe-do-gazety-warszawskiey-1833-nr-49-30-grudnia,NzY1NzYwMTI/3/#item}}</ref>; 1834, nr 50, s.197<ref>{{Cytuj |autor = Feliks Gawdzicki |tytuł = Bajka : świeca |data = |data dostępu = 2019-07-22 |opublikowany = polona.pl |typ nośnika = wersja cyfrowa utworu |url = https://polona.pl/item/rozmaitosci-pismo-dodatkowe-do-gazety-warszawskiey-1834-nr-50-3-stycznia,NzY1NzYwMTQ/3/#info:metadata}}</ref>.
Zapewne był również autorem anonimowych pism jakobińskich oraz (według hipotezy J. W. Gomulickiego, wysuniętej na odczycie w Instytucie Badań Literackich 28 kwietnia 1959) autorem niektórych pamfletów politycznych z okresu Sejmu Czteroletniego, przypisywanych tradycyjnie F. Zabłockiemu.

Rękopis Biblioteki Kórnickiej, sygn. 1619, s. 207-209 jako utwory Gawdzickiego zapisuje 3 anakreontyki uchodzące tradycyjnie za utwory S. Trembeckiego: ''Kupido pokorny, Kupido anakreontyk, Kupido''.

=== Przekłady ===
* Voltaire: ''Tryumwirat'', zobacz: Twórczość poz. 6
*[https://polona.pl/item/wanda-tygodnik-polski-plci-pieknej-i-literaturze-poswiecony-r-3-t-1-1820,NzQ2NTQ4MjY/313/#item Ch. F. Gellert: „Osły. Bajka naśladowana”, ''Wanda'' 1820, t. 1, s. 310]
* Pierry: „Pudel i konie od fiakra”, ''Wanda'' 1820, t. 1, s. 311-312
*[https://polona.pl/item/rozmaitosci-warszawskie-pismo-dodatkowe-do-gazety-korrespondenta-warszawskiego-1828,NjgyMDA1MjM/5/#item J. Racine: ''Atalia'', akt 2 scena 5, wyjątki z nowego tłumaczenia, ''Rozmaitości Warszawskie'' 1828, nr 47.]

=== Listy ===
* Do S. Wodzickiego z roku 1823, rękopis: [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Ossolineum]], sygn. 11654/II
* Do K. Koźmiana z roku 1825, rękopis: Biblioteka [[Polska Akademia Nauk|PAN]] Kraków, sygn. 2031, t. 2, k. 135-136.

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
* {{Cytuj pismo|nazwisko=Kurzępa|imię=Włodzimierz|tytuł=Nasi niepokonani. Feliks Gawdzicki|czasopismo = Głos Szydłowiecki}}
* {{Cytuj książkę | rozdział = T. 4: Oświecenie | tytuł = Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut | wydawca = [[Państwowy Instytut Wydawniczy]] | miejsce = Warszawa | rok = 1966 | strony = 465-467}}
* {{Cytuj|autor=Katarzyna Zechenter|tytuł= Feliks Gawdzicki, [w:] Pisarze regionu świętokrzyskiego. Seria 2, tom 1. Red. Jan Pacławski | wydawca = Kieleckie Towarzystwo Naukowe | miejsce = Kielce| data = 1990 | s = 7-15}}

== Linki zewnętrzne ==
* [https://polona.pl/search/?filters=public:1,creator:%22Gawdzicki,_Feliks_(1755--1836)%22 Dzieła Feliksa Gawdzickiego] w bibliotece [[Polona]]


{{Sąd Kryminalny Wojskowy 1794}}
{{Sąd Kryminalny Wojskowy 1794}}


{{Kontrola autorytatywna}}
⚫
{{DEFAULTSORT:Gawdzicki, Feliks}}

⚫
[[Kategoria:Polscy poeci]]
⚫
{{SORTUJ:Gawdzicki, Feliks}}
⚫
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]]
[[Kategoria:Polscy wolnomularze]]
[[Kategoria:Chorążowie I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Politycy Polski przedrozbiorowej]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Warszawie]]
[[Kategoria:Politycy okresu zaborów]]
[[Kategoria:Oficerowie gwardii konnej armii Wielkiego Księstwa Litewskiego]]
⚫
[[Kategoria:Oficerowie powstania kościuszkowskiego]]
[[Kategoria:Sędziowie Sądu Kryminalnego Wojskowego]]
[[Kategoria:Polscy poeci XVIII wieku]]
⚫
[[Kategoria:Polscy poeci XIX wieku]]
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy XVIII wieku]]
⚫
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy XIX wieku]]
[[Kategoria:Polscy wolnomularze (Królestwo Kongresowe)]]
[[Kategoria:Pułkownicy powstania kościuszkowskiego]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Szydłowcem]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Szydłowcem]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Warszawą]]
[[Kategoria:Urodzeni w XVIII wieku]]
[[Kategoria:Urodzeni w XVIII wieku]]
[[Kategoria:Zmarli w 1836]]
[[Kategoria:Zmarli w 1836]]
⚫
[[Kategoria:Pułkownicy powstania kościuszkowskiego]]

Aktualna wersja na dzień 20:18, 25 lis 2024

Feliks Gawdzicki inne formy nazwiska: Gaudzicki, krypt. i pseud.: F.G., Obywatel powiatu radomskiego (ur. ok. 1755 w Warszawie, zm. 7 marca 1836 w Dobrucie) – polski poeta, dramatopisarz i publicysta oświeceniowy, pułkownik i polityk, wolnomularz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie warszawskiego kuchmistrza wojewody ruskiego (Augusta Czartoryskiego) około roku 1755. Syn Franciszka Gawdzickiego (Gaudzickiego) i Brygidy z domu Salamonowicz. Brat Franciszki (późniejszej żony Pawła Barssa, zamożnego mieszczanina warszawskiego) i Marii (późniejszej żony Mikołaja Radziwiłła, starosty radoszkowskiego)[1]. Wychował się on w pałacu Augusta Aleksandra Czartoryskiego na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, gdzie pracował jego ojciec. Tam też zapewne pobierał pierwsze nauki stykając się z kręgiem artystów i uczonych dworskich. W roku 1776 wstąpił do reorganizującego się wojska polsko-litewskiego zaciągając się do regimentu Gwardii Konnej Litewskiej jako chorąży. Prawdopodobnie już po odbyciu służby wojskowej wstąpił do masonerii.

Poza działalnością literacką brał czynny udział w oświeceniowych ruchach republikańskich. Już od początku swej działalności politycznej związał się ze środowiskiem przygotowującym powstanie kościuszkowskie będąc kurierem zagranicznym. W tym okresie był łącznikiem Drezna z warszawską dywizją gen. Józefa Wodzickiego. W roku 1787 zakupił podszydłowiecki majątek Dobrut, na którym gospodarował. W tym też roku podróżującemu przez Radom do Kaniowa Stanisławowi II Augustowi ofiarował w imieniu obywatelstwa powiatu radomskiego swoje wiersze. W czasie obradowania Sejmu Czteroletniego przebywał w Warszawie, pilnie obserwował sytuację polityczną, uczestnicząc w sejmowej dyskusji publicystycznej. W roku 1792 (29 lipca) został obdarowany przez króla 20 dukatami. 14 kwietnia 1794 znalazł się w kręgu powstańców kościuszkowskich dowodząc Milicją Sandomierską jako pułkownik i trafił tym samym na listę podejrzanych gen. Igelströma. Dzień później (15 kwietnia) podjął się organizacji Radomskiego Korpusu Ochotników, dzięki czemu został dostrzeżony w centralnej administracji powstańczej zostając (23 sierpnia 1794) członkiem Sądu Kryminalnego Wojskowego. Po upadku insurekcji i klęsce państwa polskiego w 1795 r. próbował udać się na emigrację do Saksonii. Po nieudanej próbie pozostał w kraju podejmując się aktywnej działalności wolnomularskiej – kawaler różanego krzyża (VII stopnia), członek kapitularnej loży Rycerze Gwiazdy (w Warszawie) z loży Jutrzenka Wschodząca na Wschodzie Radomia.

Do późnej starości pozostał aktywnym literatem. Ślub z Franciszką Ciokowską 2.3.1810 w Dobrut. Zmarł w swoim majątku Dobrut w roku 1836, 7 marca w wieku 81 lat. Pogrzeb w Parafii Kowala Stępocina.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Swój debiut poetycki publikował w latach 1774–1776 na łamach Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych. W późniejszym okresie opublikował swoje poematy w zbiorze Pieśni Wolnomularskie (1820).

Ważniejsze utwory

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wiersze z lat 1774–1776 ogł. w: Zabawy Przyjemne i Pożyteczne 1774, t. 10, cz. 2, s. 286-290; 1775, t. 12: cz. 1, s. 33-41, 156-160, cz. 2, s. 297-300; 1776, t. 13, cz. 1, s. 23-29
  2. Najjaśniejszemu Stanisławowi Augustowi, Królowi Polskiemu, W. Ks. Lit. etc. etc., panu swojemu miłościwemu od obywatelstwa powiatu radomskiego wiersz ofiarowany w Radomiu r. 1787, brak miejsca i roku wydania. Druk anonimowy. Egz. pierwodruku w kodeksie rękopiśmiennym Biblioteki Kórnickiej, sygn. 1016; wyd. następne: z błędnym przypisaniem autorstwa S. Trembeckiemu w Pamiętniku Warszawskim, t. 8 (1817), s. 322 (sprostowanie błędu i wskazanie właściwego autora w Pamiętniku Warszawskim 1822, t. 4, s. 485); S. Trembecki: Poezje, wyd. 3, t. 2, Wilno 1822, s. 231 pt. Do Stanisława Augusta od ziemian sandomierskich w Radomiu – i dalsze wydania poezji Trembeckiego. Błąd ten sprostował A. Jednrysik
  3. Do J. Oświeconego Kscia Jmci Mikołaja Radziwiłła, starosty radoszkowskiego, ord. Ś. Huberta kawalera, dnia 7 miesiąca grudnia 1788 r., Warszawa brak roku wydania
  4. Do Dyzmy T. (Tomaszewskiego), Warszawa : Piotr Dufour (koniec 1791)
  5. Do JWImci Księdza Hugona Sztumberg Kołłątaja, podkanclerzego koronnego, orderów polskich kawalera, dnia 1 kwietnia 1792 r., brak miejsca i roku wydania
  6. Tryumwirat. Komedia(!) z Woltera wytłumaczona przez..., miała być wyst. Warszawa 17 grudnia 1792, zakazana przez cenzurę w styczniu 1793 (informacja: Tajna korespondencja z Warszawy do Ignacego Potockiego..., s. 100)
  7. Składnia o despotycznych czynnościach Igielströma w Polszcze z pobudką do wojny, przez F. G. po prostu zebrana (odezwa krążąca po Warszawie w przededniu powstania kościuszkowskiego; krypt. rozwiązuje hipotetycznie B. Leśnodorski)
  8. Bajeczki, nr 1, Kraków 1797, zawartość: „Do Pana Joachima”; „Bajki”: Dwa zające i wąż; Zdrój i kał (druk anonimowy, autorstwo według Estreichera)
  9. List do s. (stolicy) Krakowa (utwór manipejski o charakterze politycznym), powst. na początku XIX wieku, rękopis: Ossolineum, sygn. 692/I, k. 38
  10. Wiersze ogł. w Pamiętniku Warszawskim, t. 10 (1818), s. 515; t. 12, s. 430-431
  11. Pieśni wolnomularskie, brak miejsca wydania (około 1820)
  12. Wiersze ogł. w Tygodniku Polskim 1819, t. 4, nr 51, s. 284-286[2]; 1820, t. 1, s. 21[3], 311-312
  13. Wiersze ogł. w Wandzie 1821, t. 2, s. 49-50[4]
  14. Wiersze ogł. w Rozmaitościach, dodatku do Gazety Warszawskiej 1833, nr 49, s.193[5]; 1834, nr 50, s.197[6].

Zapewne był również autorem anonimowych pism jakobińskich oraz (według hipotezy J. W. Gomulickiego, wysuniętej na odczycie w Instytucie Badań Literackich 28 kwietnia 1959) autorem niektórych pamfletów politycznych z okresu Sejmu Czteroletniego, przypisywanych tradycyjnie F. Zabłockiemu.

Rękopis Biblioteki Kórnickiej, sygn. 1619, s. 207-209 jako utwory Gawdzickiego zapisuje 3 anakreontyki uchodzące tradycyjnie za utwory S. Trembeckiego: Kupido pokorny, Kupido anakreontyk, Kupido.

Przekłady

[edytuj | edytuj kod]

Listy

[edytuj | edytuj kod]
  • Do S. Wodzickiego z roku 1823, rękopis: Ossolineum, sygn. 11654/II
  • Do K. Koźmiana z roku 1825, rękopis: Biblioteka PAN Kraków, sygn. 2031, t. 2, k. 135-136.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ T. 4: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966, s. 465.
  2. ↑ Feliks Gawdzicki, Wieniec i korona; Bajka [wersja cyfrowa publikacji], polona.pl [dostęp 2019-07-22].
  3. ↑ Feliks Gawdzicki, Skowronek, : bajka [wersja cyfrowa utworu], polona.pl [dostęp 2019-07-22].
  4. ↑ Feliks Gawdzicki, Chatka [wersja cyfrowa utworu], polona.pl [dostęp 2019-07-22].
  5. ↑ Feliks Gawdzicki, Do Klimci J...j, pokąsanej od os [wersja cyfrowa utworu], polona.pl [dostęp 2019-07-22].
  6. ↑ Feliks Gawdzicki, Bajka : świeca [wersja cyfrowa utworu], polona.pl [dostęp 2019-07-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Włodzimierz Kurzępa. Nasi niepokonani. Feliks Gawdzicki. „Głos Szydłowiecki”. 
  • T. 4: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966, s. 465-467.
  • Katarzyna Zechenter, Feliks Gawdzicki, [w:] Pisarze regionu świętokrzyskiego. Seria 2, tom 1. Red. Jan Pacławski, Kielce: Kieleckie Towarzystwo Naukowe, 1990, s. 7-15.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Sędziowie Sądu Kryminalnego Wojskowego 1794

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Feliks_Gawdzicki&oldid=75353534”