Komórki Rewolucyjne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Terroryści przeprowadzili około 200 zamachów (w większości bombowych). Ataki przynosiły duże straty materialne, lecz rzadko ginęli w nich ludzie – zabijanie nie było celem terrorystów<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>, którzy akcje kierowali tylko przeciw rzeczom. Ich dziełem był szereg zamachów bombowych i podpaleń pomieszczeń wojsk [[Stany Zjednoczone Ameryki|amerykańskich]], siedzib [[izrael]]skich firm i przedstawicielstw, gmachów sądów, a także akcje niszczenia automatów biletowych{{odn|Tomasiewicz|2000|s=110-111}}. Komórki Rewolucyjne przyjęły taktykę „strzału w kolano“ spopularyzowaną przez [[Czerwone Brygady]]<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>, członkowie grupy ranili między innymi sędziego Sądu Administracyjnego i kierownika Urzędu do spraw Cudzoziemców w [[Berlin]]ie<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. 11 maja 1981 roku z rąk aktywisty Komórek zginął [[Hesja|heski]] minister gospodarki [[Heinz-Herbert Karry]]. Atak według założeń miał być jedynie próbą „ukarania“ polityka, a nie zabójstwem. Morderstwo doprowadziło do spadku poparcia dla formacji, a w konsekwencji jej zaniku<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. |
Terroryści przeprowadzili około 200 zamachów (w większości bombowych). Ataki przynosiły duże straty materialne, lecz rzadko ginęli w nich ludzie – zabijanie nie było celem terrorystów<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>, którzy akcje kierowali tylko przeciw rzeczom. Ich dziełem był szereg zamachów bombowych i podpaleń pomieszczeń wojsk [[Stany Zjednoczone Ameryki|amerykańskich]], siedzib [[izrael]]skich firm i przedstawicielstw, gmachów sądów, a także akcje niszczenia automatów biletowych{{odn|Tomasiewicz|2000|s=110-111}}. Komórki Rewolucyjne przyjęły taktykę „strzału w kolano“ spopularyzowaną przez [[Czerwone Brygady]]<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>, członkowie grupy ranili między innymi sędziego Sądu Administracyjnego i kierownika Urzędu do spraw Cudzoziemców w [[Berlin]]ie<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. 11 maja 1981 roku z rąk aktywisty Komórek zginął [[Hesja|heski]] minister gospodarki [[Heinz-Herbert Karry]]. Atak według założeń miał być jedynie próbą „ukarania“ polityka, a nie zabójstwem. Morderstwo doprowadziło do spadku poparcia dla formacji, a w konsekwencji jej zaniku<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. |
||
Aktywiści Komórek Rewolucyjnych byli również zaangażowani w terroryzm międzynarodowy. W 1975 roku [[Hans-Joachim Klein]] z RZ uczestniczył w ataku na szczyt [[OPEC]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]. Operację zorganizował [[Wenezuela|wenezuelski]] terrorysta [[Ilich Ramírez Sánchez|„Carlos“]]<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. W 1976 roku dwóch działaczy RZ wzięła udział w porwaniu [[Francja|francuskiego]] samolotu do [[Entebbe]]. Zakładników uwolnili |
Aktywiści Komórek Rewolucyjnych byli również zaangażowani w terroryzm międzynarodowy. W 1975 roku [[Hans-Joachim Klein]] z RZ uczestniczył w ataku na szczyt [[OPEC]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]. Operację zorganizował [[Wenezuela|wenezuelski]] terrorysta [[Ilich Ramírez Sánchez|„Carlos“]]<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. W 1976 roku dwóch działaczy RZ wzięła udział w porwaniu [[Francja|francuskiego]] samolotu do [[Entebbe]]. Zakładników uwolnili izraelscy komandosi ([[operacja Entebbe]])<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. Kontakty z [[Palestyńczycy|palestyńskimi]] fedainami i [[Organizacja na rzecz Arabskiej Walki Zbrojnej|grupą „Carlosa"]] zaowocowały podziałem na „część europejską" i „część niemiecką". Skrzydło „europejskie" biorące udział w różnych akcjach terrorystycznych na terenie całej Europy rychło wyzbyło się zasad cechujących pierwotnie Komórki Rewolucyjne (np. unikanie ofiar śmiertelnych), wierne pozostawało im natomiast skrzydło „niemieckie"{{odn|Tomasiewicz|2000|s=113}}. |
||
Tubą [[propaganda|propagandową]] Komórek Rewolucyjnych było podziemne pismo „Gniew Rewolucyjny“<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. |
Tubą [[propaganda|propagandową]] Komórek Rewolucyjnych było podziemne pismo „Gniew Rewolucyjny“<ref name="WIL">''Terroryzm'' s. 79-80</ref>. |
||
Wersja z 11:13, 29 sie 2018
Komórki Rewolucyjne (niem. Revolutionäre Zellen, RZ) – organizacja terrorystyczna z Niemiec.
Historia
Powstały pod koniec 1972 roku z części członków tzw. Czerwonej Pomocy niosącej pomoc uwięzionym terrorystom. Pierwsza Komórka powstała we Frankfurcie nad Menem, niebawem zaczęły działalność dalsze: w Bochum, Moguncji, Wiesbaden i Berlinie Zachodnim. W samym Frankfurcie nad Menem działały cztery Komórki[1]. Nie posiadały one przywództwa ani stałych kadr, a ich aktywiści często nie ukrywali się w podziemiu i wiedli normalne życie[2].
Terroryści przeprowadzili około 200 zamachów (w większości bombowych). Ataki przynosiły duże straty materialne, lecz rzadko ginęli w nich ludzie – zabijanie nie było celem terrorystów[2], którzy akcje kierowali tylko przeciw rzeczom. Ich dziełem był szereg zamachów bombowych i podpaleń pomieszczeń wojsk amerykańskich, siedzib izraelskich firm i przedstawicielstw, gmachów sądów, a także akcje niszczenia automatów biletowych[1]. Komórki Rewolucyjne przyjęły taktykę „strzału w kolano“ spopularyzowaną przez Czerwone Brygady[2], członkowie grupy ranili między innymi sędziego Sądu Administracyjnego i kierownika Urzędu do spraw Cudzoziemców w Berlinie[2]. 11 maja 1981 roku z rąk aktywisty Komórek zginął heski minister gospodarki Heinz-Herbert Karry. Atak według założeń miał być jedynie próbą „ukarania“ polityka, a nie zabójstwem. Morderstwo doprowadziło do spadku poparcia dla formacji, a w konsekwencji jej zaniku[2].
Aktywiści Komórek Rewolucyjnych byli również zaangażowani w terroryzm międzynarodowy. W 1975 roku Hans-Joachim Klein z RZ uczestniczył w ataku na szczyt OPEC w Wiedniu. Operację zorganizował wenezuelski terrorysta „Carlos“[2]. W 1976 roku dwóch działaczy RZ wzięła udział w porwaniu francuskiego samolotu do Entebbe. Zakładników uwolnili izraelscy komandosi (operacja Entebbe)[2]. Kontakty z palestyńskimi fedainami i grupą „Carlosa" zaowocowały podziałem na „część europejską" i „część niemiecką". Skrzydło „europejskie" biorące udział w różnych akcjach terrorystycznych na terenie całej Europy rychło wyzbyło się zasad cechujących pierwotnie Komórki Rewolucyjne (np. unikanie ofiar śmiertelnych), wierne pozostawało im natomiast skrzydło „niemieckie"[3].
Tubą propagandową Komórek Rewolucyjnych było podziemne pismo „Gniew Rewolucyjny“[2].
Z Komórek Rewolucyjnych wydzieliła się kobieca, feministyczna grupa Rote Zora[2][4].
Ideologia
Komórki Rewolucyjne były grupą skrajnie lewicową, antyimperialistyczną i antysyjonistyczną[2][5].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Peter Chalk: Encyclopedia of Terrorism, Tom 1. ABC-CLIO, 2013. ISBN 978-0-313-30895-6.
- Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann: Terroryzm. Warszawa: 2012. ISBN 978-83-01-16019-7.
- Victor Grotowicz: Terroryzm w Europie Zachodniej. Wrocław-Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 978-83-01-13114-2.
- Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny). Katowice, 2000. ISBN 83-907096-2-7.