Przejdź do zawartości

Ksenofilia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Tomasz Wachowski (dyskusja | edycje) o 06:53, 28 sie 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 28 sie 2017, była oparta na tej wersji.
Trwa dyskusja nad usunięciem tego artykułu, kliknij i weź w niej udział.
Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Ksenofilia (stgr. ξένος ksenós - obcy, φιλία, philia – „przyjaźń” lub „upodobanie”) – bezkrytycznie manifestowana otwartość i sympatia wobec wszystkiego, co odmienne w danej kulturze[1][2], także rodzaj parafilii[3].

Przesadna, przekraczająca granice zdrowego rozsądku tolerancja, w stosunku do cudzoziemców i ich odmiennej kultury prowadzi do przeświadczenia, że wszystko co obce jest lepsze[4]. Skrajną formą ksenofilii, prowadzącą do odrzucenia wszystkiego co rodzime i kultu cudzoziemszczyzny (inności kulturowej, obcości), jest ksenolatria (przeciwieństwo etnocentryzmu)[5]. Taka postawa wywołuje konflikty, utrudnia relacje międzykulturowe, a w konsekwencji staje się przyczyną izolacji przedstawicieli innych kultur[4]. Demonstrowanie takiego nastawienia może być niewymuszone, ale również wynikać z pragnienia zdobycia popularności, czy być przejawem tzw. poprawności politycznej, wyrachowania, albo mody[1]. Wynikające z przeświadczenia o atrakcyjności, tego co odmienne, stereotypy wykazują wiele sprzeczności, są bowiem formułowane mimo niewielkiego doświadczenia na podstawie różnych źródeł wiedzy, mogą też być inspirowane i nie są jednakowo podzielane przez wszystkich[1]. Obcy mogą być jednocześnie okrutni i dobrzy, sympatyczni i wywoływać przerażenie, perfidni i przyjacielscy[1].

Ksenofilia jest także jedną z wymienianych przez M. Krzystanka formą perwersji seksualnej, w której obiektem dewiacji są osoby obce (nieznane)[3]. Jest też przedmiotem badań psychologii[6].

Przeciwieństwem ksenofilii jest ksenofobia.

Zobacz też

 Osobny artykuł: altruizm.
 Osobny artykuł: ojkofobia.
  1. ↑ a b c d Wokół problematyki pogranicza [w:] Aspekty kulturowe i cywilizacyjne — Paradoksy obcości. W: Transgraniczność w perspektywie socjologicznej Pogranicza i centra współczesnej Europy. T. Tom IX, część 1. Zielona Góra: Lubuskie Towarzystwo Naukowe, 2014, s. 174-175, seria: Księga pamiątkowa z okazji Jubileuszu 20-lecia Instytutu Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego. ISBN 978-83-88317-13-2.
  2. ↑ Sprawozdanie z konferencji 1st ACS Summer Institute on Critical Literacies, Ghent (Belgia), 11–15 lipca 2011 roku. W: Studia Medioznawcze. T. 4/47. Warszawa: Instytut Dziennikarstwa UW, 2011, s. 146.
  3. ↑ a b dr hab. Marek Krzystanek: Perwersje seksualne. Psychiatria.pl - portal wiedzy o psychiatrii i psychoterapii. [dostęp 2017-08-21].
  4. ↑ a b Między wielokulturowością a stereotypami. W: Społeczeństwo a wojna kryzysy społeczne i konflikty kultur. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2015, s. 109. ISBN 978-83-63900-67-0.
  5. ↑ Henryk Kiereś, Ksenofobia, [w:] Encyklopedia „Białych Plam”. T. XIX . Radom: Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, 2005,ISBN 83-89862-28-X, s. 226.
  6. ↑ Xenophilia. US National Library of Medicine, National Institutes of Health [w:] PubMed. [dostęp 2017-08-21]. (ang.).
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ksenofilia&oldid=50211046”