Przejdź do zawartości

Leszek Jańczuk

Dodaj linki
To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Upior polnocy (dyskusja | edycje) o 19:09, 11 lut 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 11 lut 2024, była oparta na tej wersji.
Leszek Jańczuk
Ilustracja
Leszek Jańczuk (czerwiec 2017)
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1965
Hajnówka

Wyznanie

pentekostalizm

Kościół

Zielonoświątkowy w RP

Diakonat

2001

Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach
Leszek Jańczuk wraz z tłumaczami Biblii na języki (od lewej): syngaleski (Rohitha de Silva – metodysta), bambara (Sanon Elie – baptysta), hausa (Peter Tswahtachie – katolik), Amsterdam (1999)

Leszek Jańczuk (ur. 26 listopada 1965 w Hajnówce[1]) – polski biblista, doktor nauk teologicznych, duchowny protestancki, tłumacz Biblii, poliglota, współautor „Biblii dla dzieci”. Studiował w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie i Vrije Universiteit w Amsterdamie. Uczestniczył w ekumenicznym przekładzie Nowego Testamentu. Wraz z innym tłumaczem, ks. Jerzym Banakiem, w publikacjach wyjaśniał okoliczności powstania przekładu, powody oraz zasadność przyjętych rozwiązań translatorskich. Ma w swoim dorobku ponad 130 publikacji, jego hobby jest edytowanie Wikipedii, na której opublikował w różnych wersjach językowych ponad pięć tysięcy artykułów[2]. Przeprowadził lustrację duchownych Kościoła Zielonoświątkowego.

Życiorys

Jego ojciec i dziadek byli pastorami[1]. Dziadek, Jakub Jańczuk, był jednym ze 199 duchownych aresztowanych we wrześniu 1950[3]. Ojciec, Mikołaj, zajmował się kolportowaniem Biblii do ZSRR[4]. Julian Grzesik, „przemytnik” Biblii z Lublina, odnotował: Na północy Polski, lublinianie umożliwili kontakt Jańczukowi z okolic Hajnówki z Władysławem Szatyńskim z Wolnych Badaczy z Białegostoku, za pośrednictwem którego odbierali Biblie tamtejsi Świadkowie i poprzez maszynistów kolejowych dostarczali współwyznawcom w ZSRR[5]. Działalnością Mikołaja Jańczuka interesowała się Służba Bezpieczeństwa. Według notatki służbowej sporządzonej przez funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa z 19 sierpnia 1985: Kaznodzieja Mikołaj Jańczuk utrzymuje natomiast kontakty z przedstawicielami tego kościoła w krajach kapitalistycznych (Kanada, Finlandia, Niemcy Zachodnie) […] Z tych krajów przesyłana jest na adres zboru w Nowosadach literatura religijna […]. Ostatnio starają się oświadczył rozmówca o sprowadzenie biblii w dużym formacie w języku rosyjskim. Można domniemywać, że część tej literatury może być przerzucona na teren ZSRR z racji bliskości granicznej stacji przeładunkowej PKP w Siemianówce[4].

Podczas wizyty Billy’ego Grahama w Białymstoku w 1978 powierzył swoje serce Chrystusowi[1]. Edukację szkolną zakończył w Hajnówce, gdzie uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego z BJN. W 1985 zdał egzamin maturalny[6]. Odbył dwuletnią służbę wojskową (1985–1987). W wojsku był radiotelegrafistą[7]. W 1995 ukończył studia teologiczne w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie[8], broniąc pracę magisterską pt. „Czas 7. trąby według Objawienia św. Jana”, napisaną pod kierunkiem ks. prof. Manfreda Uglorza. Następnie odbył studia podyplomowe na Vrije Universiteit w Amsterdamie (1998–1999) w zakresie „Przekład Biblii” („Bible Translation”)[1]. Kolejnym etapem rozwoju naukowego było uzyskanie w 2005[9] na Wydziale Teologicznym ChAT stopnia naukowego doktora na podstawie rozprawy pt. „Przemilczane αἱ ἑπτὰ βρoνταί Apokalipsy św. Jana w świetle symboliki biblijnej oraz pozabiblijnej”, której promotorem był bp prof. dr hab. Wiktor Wysoczański[9][10].

W latach 1996–2001 uczestniczył w ekumenicznym przekładzie Nowego Testamentu, zastępując delegowanego wcześniej Kazimierza Sosulskiego[2]. Jednym z tłumaczy był ks. Jerzy Banak[11], wraz z którym napisał również „Biblię dla dzieci”, wydaną w 2001[a], a w latach 2002–2004 współpracował też z nim przy redagowaniu kwartalnika „Bliżej Biblii”[12][13]. W latach 2005–2008 był członkiem redakcji „Pentekoste”, czasopisma WST[14][15][16][17]. Publikował też w następujących pismach: „Chrześcijanin”, „Na Początku...”, „Pielgrzym Polski” i innych. Jest autorem około 130 publikacji[2].

Jest wykładowcą w Wyższej Szkole Teologiczno-Społecznej[1][18]. Był pastorem w latach 2002–2004[1][19]. Od 2010 jest członkiem stowarzyszonym Stowarzyszenia Biblistów Polskich[20]. Współpracował z kanałem telewizyjnym Religia.tv[21].

W latach 2017–2018 przeprowadził lustrację środowiska duchownych Kościoła Zielonoświątkowego z okresu PRL w zakresie ewentualnej współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa[22].

Jest zaangażowany w tworzenie Wikipedii i autorem artykułów w jej kilkunastu wersjach językowych[1][23][24]. Jego publikacje w Wikipedii, związane z badaniami nad rękopisami Nowego Testamentu, wymieniane są w grupie najbardziej wartościowych przez serwis PSNT.pl[25].

Ekumeniczny przekład Nowego Testamentu

Leszek Jańczuk wygłaszał kazania zarówno w zborze protestanckim, kościele katolickim, jak i cerkwi prawosławnej[2]

Uczestniczył w ekumenicznym przekładzie Nowego Testamentu, jako autor przekładu Apokalipsy św. Jana i współautor Ewangelii według św. Łukasza, Ewangelii według św. Marka, Ewangelii według św. Mateusza, 1 Listu św. Jana, 2 Listu św. Jana, 3 Listu św. Jana. Wchodził w skład zespołu tłumaczy Ewangelii synoptycznych, zaś Listy św. Jana tłumaczył wespół z ks. Jerzym Banakiem[11].

Po ukazaniu się ekumenicznego przekładu Nowego Testamentu jego język stał się przedmiotem analiz naukowych[26][27]. Poloniści z Uniwersytetu Gdańskiego i Uniwersytetu Warszawskiego (m.in. prof. Bożena Szczepińska oraz dr Krystyna Długosz-Kurczabowa) skrytykowali publikację za „nadmierną modernizację języka” i porzucenie tzw. „stylu biblijnego”[26][28]. Wraz z ks. Banakiem na łamach „Roczników Teologicznych Warszawsko-Praskich”[29], „Niedzieli”, „Chrześcijanina”, „Pielgrzyma Polskiego”, a także kwartalnika „Słowo i Życie” zaangażował się w obronę przekładu ekumenicznego[26]. W latach 2002–2004 ukazywały się też artykuły w „Bliżej Biblii” poruszające tę kwestię[30][31]. Leszek Jańczuk wraz z ks. J. Banakiem bronił założeń koncepcyjnych przekładu, uzasadniając dobór szaty językowej przekładu oraz jego strony leksykalnej[32], tłumacząc też, że naczelną zasadą, jaką kierowali się tłumacze, była wierność oryginałowi[33].

Jednym z owoców jego udziału w pracach nad przekładem Nowego Testamentu stały się ekumeniczne wystąpienia w kościele prawosławnym i katolickim[1].

Poglądy

Na najwyższym szczycie Polski (2008)

O swoich inspiracjach do pracy nad tekstem Biblii napisał:

Słowo Boże nadaje naszemu życiu głęboki sens, pozwala wznieść się ponad trudności codziennego życia, oddala wszelki pesymizm, nihilizm, ustępuje lęk przed przyszłością i nie straszna wydaje się śmierć. Biblia jest księgą życia i choć mijają tysiąclecia nic nie zapowiada jej zmierzchu[34].

Wraz z ks. Jerzym Banakiem w Ziemi Świętej, na tle tekstu Łk 1,68-79 (2009)

Krytykował pogląd ewangelisty Reinharda Bonnkego, że ustęp tekstu Ewangelii według Mateusza (Mt 7,13-14)[35] dotyczy czasów Starego Przymierza, a na Golgocie położona została „autostrada do nieba” (apokatastaza) i teraz człowiek nie idzie już wąską drogą (ciasna brama) do nieba, lecz autostradą (szeroka brama)[36][37][38]. Krytykował fascynację tzw. „mężami Bożymi” i zwracał uwagę, że nie należy ich naśladować[39][40]. Ze względu na silny proamerykanizm i prozachodnie nastawienie Kościoła Zielonoświątkowego[41] kilkakrotnie zwracał uwagę na godne naśladowania religijne wartości Wschodu[40][42][43]. W swoich pracach sprzeciwia się bezzasadnemu całkowicie dosłownemu interpretowaniu Biblii[44][45].

Analizował niezrealizowane proroctwa biblijne, podając jako przykład Eliasza, który wykonał tylko jedno z trzech poleceń, zaś pozostałe wykonali jego następcy (BT 1 Krl 19,15-16) oraz Judasza Iskarioty jednego z grona 12 osób, którym została złożona obietnica „zasiadania na tronach” (BT Łk 22,30)[46][47][48]. Uważa, że w nowożytnej literaturze pięknej, w tym zwłaszcza w XIX-wiecznej literaturze rosyjskiej, znajdują się przykłady profetyzmu będące ilustracją reguły, że Jahwe ostrzega o swoich działaniach przez swoich wysłanników (BT Am 3,7)[49], a w dobie racjonalizmu stanowią argument na rzecz autentyczności proroctw[43][50]. Poddał krytyce dopasowywanie proroczych tekstów biblijnych, w tym zwłaszcza Apokalipsy świętego Jana, do aktualnych wydarzeń[51].

Recenzując książkę Dawkinsa Bóg urojony porównał autora do Goliata i stwierdził, że takie książki oczyszczają Kościół z ludzi niezdecydowanych, tj. z tych, „którzy nie wiedzą w co wierzą”[52]. W pracy Historiozofia dowodzi, że triumf teorii ewolucji w świecie doprowadził do uwiądu sił twórczych u współczesnych artystów, skutkiem czego nie powstają już nowe arcydzieła literackie, muzyczne itp[53].

Jako ekumenista uważa, że zbliżenie międzywyznaniowe jest możliwe poprzez zbliżenie do Słowa Bożego, a ekumenia powinna być rozwijana bez zapominania o prawdzie historycznej[54].

W sferze zainteresowań Leszka Jańczuka, znajdujących swoje odbicie w publikacjach, znajdują się przekłady biblijne i Apokalipsa[2]. Dając wyraz swoim przekonaniom, porusza również tematy budzące kontrowersje. Na gruncie teologicznym unika zarówno fundamentalizmu, jak i liberalizmu[2].

Publikacje

Książki

  • ks. Jerzy Banak, ks. Leszek Jańczuk: Biblia dla dzieci. Wyd. 2002 (wznowienia: 2004, 2010). Opoka, 2002. ISBN 978-83-913256-5-0.
  • Stanisław Krakiewicz – wieloletni zwierzchnik Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. Ostrołęka – Warszawa: Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe, 2023, s. 1-268. ISBN 978-83-62775-61-3.

Artykuły naukowe

Z Prolegomeną do Kodeksu Watykańskiego (2015)
  • Jerzy Banak, Leszek Jańczuk. O ekumenicznym tłumaczeniu Nowego Testamentu. „Roczniki Teologiczne Warszawsko-Praskie”. 1, s. 69–90, 2001. ISSN 1643-4870. 
  • Pięćdziesiąt Biblii Konstantyna. „Baptystyczny Przegląd Teologiczny”. Tom IV-V (2008–2010). s. 215–218. ISSN 1730-0592. 
  • Biblijna symbolika trąby. W: Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu. Księga pamiątkowa dla Księdza Profesora Waldemara Chrostowskiego w 60. rocznicę urodzin. Barbara Strzałkowska (red). T. 2. Warszawa: Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2011, s. 717–736. ISBN 978-83-7232-983-7.
  • Spór o jedność literacką Apokalipsy na przełomie XIX i XX w.. W: Nie wstydzę się Ewangelii. Księga pamiątkowa dla Biskupa Profesora Zbigniewa Kiernikowskiego w 65. rocznicę urodzin. Waldemar Chrostowski (red). Warszawa: Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2011, s. 177–193. ISBN 978-83-7232-984-4.
  • Chrześcijanie Wiary Ewangelicznej na Podlasiu w latach 1928–1953. „Studia Theologica Pentecostalia”. 1, s. 95–148, 2013. WSTS. ISSN 2300-729X. 
  • Ewolucja funkcji prezbitera okręgowego w Kościele Zielonoświątkowym na przykładzie Podlasia. „Theologica Wratislaviensia”. 9, s. 127–140, 2014. EWST. ISSN 1734-4182. 
  • Fenomen profetyzmu w literaturze rosyjskiej XIX i początku XX wieku. „Studia Theologica Pentecostalia”. 2, s. 107–132, 2014. WSTS. 
  • Novum Instrumentum omne. „Rocznik Teologiczny”. (LVI) z. 1, s. 27–40, 2014. ChAT. ISSN 0239-2550. 
  • Spory konfesyjne podczas prac nad ekumenicznym przekładem Nowego Testamentu. „Collectanea Theologica”. 1/84, s. 70–95, 2014. UKSW. 
  • Historia Srebrnej Biblii, [w:] Bóg dotrzymuje Słowa. Księga jubileuszowa prezbitera Konstantego Wiazowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Uczelniane WBST Wydawnictwo Słowo Prawdy, 2015, s. 77–85. ISBN 978-83-86586-38-7.
  • Historia wydań gockiej Biblii. „Rocznik Teologiczny”. (LVII) z. 2, s. 123–136, 2015. ChAT. ISSN 0239-2550. 
  • Przyczyny rozwoju pentekostalizmu w Ameryce Łacińskiej. „Rocznik Teologiczny”. (LVIII) z. 1, s. 123–135, 2016. ChAT. ISSN 0239-2550. 
  • Ekumenizm polskiego środowiska ewangelikalnego. „Roczniki Teologiczne”. T. LXIII, z. 7, s. 171–189, 2016. KUL. 
  • Procesy integracyjne oraz dezintegracyjne w polskim środowisku ewangelikalnym. „Ex Nihilo”. 2(16), s. 8–35, 2016. UJ. 
  • Wspólnoty pentekostalne w Polsce i ich klasyfikacja. „Łódzkie Studia Teologiczne”. T. 25, nr. 4, s. 29–42, 2016. Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi. 
  • Liczba 666 w historii egzegezy. „Studia Theologica Pentecostalia”. T. IV, s. 33–58, 2016. Wyższa Szkoła Teologiczno-Społeczna. ISSN 2300-279x. 
  • Demonologia Kościoła Zielonoświątkowego w RP – ujęcie historyczne. „Ex Nihilo”. Z. 1, s. 75–97, 2016. UJ. 
  • Datowanie Apokalipsy w świetle głosów tradycji. „Ruch Biblijny i Liturgiczny”. 71/1, s. 37–52, 2018. 
  • Plan operacyjny częściowej likwidacji tzw. sekt w Polsce w 1949 roku. „Rocznik Teologiczny”. Nr LXII. z 1, s. 127–143, 2020. 

Artykuły popularne

Przed Archiwum Akt Nowych, z których korzysta przy opracowywaniu publikacji (2018)
  • Kim jest Melchisedek?. „Chrześcijanin”. 11-12, s. 8–9, 1994. 
  • Paweł z Tarsu – apostoł narodów. „Chrześcijanin”. 7-8, s. 5–7, 1995. 
  • Niewiasta przyobleczona w słońce i księżyc. „Chrześcijanin”. 7-8, s. 22–25, 1996. 
  • Potomstwo Niewiasty. „Chrześcijanin”. 11-12, s. 16–19, 1996. 
  • O przekładzie i interpretacji biblijnych tekstów. „Chrześcijanin”. 1-2, s. 16–18, 1998. ISSN 0209-0120. 
  • Pierwsze przekłady biblijne na języki narodowe. „Bliżej Biblii”. Nr 1, s. 41–42, 2002. ISSN 1643-9406. 
  • Pierwszy białoruski przekład Biblii. „Bliżej Biblii”. Nr 3, s. 16–17, 2002. ISSN 1643-9406. 
  • Dlaczego czytamy Biblię?. W: Wprowadzenie do nauki o Biblii oraz doktryny i praktyki ruchu zielonoświątkowego. pod red. Elżbiety Bednarz, Romualda Tomaszewskiego. Warszawa: WST, 2010, s. 76–78. ISBN 978-83-931718-0-4.[34]
  • Koniec świata według Apokalipsy. „Chrześcijanin”. Nr 07-12, s. 8–11, 2011. ISSN 0209-0120. [55]
  • William Aschley „Billy” Sunday. „Pentekoste”. 9, s. 17–22, maj 2012. [56]
  • Charyzmaty w starożytnym Kościele, „Chrześcijanin” 2016, nr 7-9, s. 8–9.
  • Wizyta Billy’ego Grahama w Moskwie (1982), „Słowo Prawdy” 2018, maj/czerwiec, s. 24–26.

Internetowe

Na synodzie KZ 2018, Leszek Jańczuk przedstawia wyniki lustracji duchownych.
  • Dusza w dziejach myśli europejskiej[57]
  • Wstęp do Nowego Testamentu[58]
  • Tekst Nowego Testamentu. Rękopisy greckie, przekłady I tysiąclecia, tekst drukowany[59]
  • Teologia Nowego Testamentu[60]
  • Siedem listów do siedmiu Kościołów[61]
  • Filozofia dziejów[53]
  • Joachim de Fiore – jego dzieło i wpływ na potomnych[62]

Konsultacja teologiczna

  • Jacques Ellul: Anarchia i chrześcijaństwo. przeł. Justyna Gru i Aleksandra Dudra. Kraków, Poznań: Oficyna „Bractwa Trojka”, 2015. ISBN 978-83-939965-4-4.
  • Rudolf Bubik: Walka duchowa. przeł. Daniela Folwarczna. Albrechtice: Křesťanský život, 2016. ISBN 978-83-939965-4-4.
  • Robert Boryczka: Od cieni i obrazów ku rzeczywistości. Albrechtice: WSTS, 2019. ISBN 978-83-937598-7-3.

Uwagi

  1. ↑ Patrz sekcja „Publikacje”/„Popularne”. Pozycja ta doczekała się licznych wznowień.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h dk dr Leszek Jańczuk. WSTS. [dostęp 2013-11-20].
  2. ↑ a b c d e f Daniel Kalinowski. Notatka biograficzna. „Pentekoste”. Nr 10, s. 40, marzec 2014. 
  3. ↑ Jan Mironczuk: Ruch ewangeliczny na Białostocczyźnie w XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2015, s. 156. ISBN 978-83-7507-181-8.
  4. ↑ a b Jan Mironczuk: Polityka państwa wobec Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w Polsce (1947–1989). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2006, s. 226. ISBN 83-89100-95-9.
  5. ↑ Julian Grzesik: „Przemytnicy” Biblii w posłudze ewangelicznej. Lublin: Liber Duo, 2014, s. 126–127. ISBN 978-83-64522-05-5.
  6. ↑ Aleksander Iwaniuk, Bazyli Sakowski: Liceum Białoruskie w Hajnówce. Hajnówka: Białoruskie Zrzeszenie Studentów, 2000, s. 118. ISBN 83-903656-2-6.
  7. ↑ Leszek Jańczuk (biogram). „Na Początku...”. Nr 6 (32), s. 29, 21 marca 1994. 
  8. ↑ Maria Jańczuk. Moc modlitwy wstawienniczej. „Samarytanka”. Nr 27 Styczeń-Luty, s. 32–33, 1995. 
  9. ↑ a b Przemilczane αί έπτά βρoνταί Apokalipsy św. Jana w świetle symboliki biblijnej oraz pozabiblijnej w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-12-04].
  10. ↑ ks. dr Leszek Jańczuk. religia.tv. [dostęp 2012-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-20)].
  11. ↑ a b Pismo Święte Nowego Testamentu. Przekład ekumeniczny z języków oryginalnych. Warszawa: Towarzystwo Biblijne w Polsce, 2007, s. 6. ISBN 83-85260-45-5.
  12. ↑ „Bliżej Biblii” – nowy kwartalnik. „Słowo i Życie”. Numer 1, s. 25, 2002. 
  13. ↑ Stopka redakcyjna. „Bliżej Biblii”. Nr 12, s. 42, 2004. ISSN 1643-9406. 
  14. ↑ Wyborna.pl, wiosna 2005 numer 1 stopka redakcyjna, s. 2.
  15. ↑ Wyborna.pl, wiosna 2006 numer 2 stopka redakcyjna, s. 3.
  16. ↑ Pentekoste, wiosna 2007 numer 3 stopka redakcyjna, s. 5.
  17. ↑ Pentekoste, wiosna 2008 numer 4 stopka redakcyjna, s. 5.
  18. ↑ Leszek Jańczuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-09-04].
  19. ↑ Wiadomości z życia kościoła: Hajnówka, ordynacja na diakona. „Chrześcijanin”. Nr 11-12, s. 28, 2002. 
  20. ↑ Piotr Briks. Sprawozdanie z 48. Sympozjum Biblistów Polskich w Tarnowie. „Scripta Biblica et Orientalia”. 2, s. 177, 2010. 
  21. ↑ Ludzie religia.tv (Programy). [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-16)].
  22. ↑ Leszek Jańczuk. Rola agentury w inwigilacji środowiska ewangelikalnego ZKE, ZKCH i ZChWE w latach 1946–1950. „Studia Theologica Pentecostalia”, s. 45, 5/2017. 
  23. ↑ User:Leszek Jańczuk [online], Wikipedia [dostęp 2012-09-05] (ang.).
  24. ↑ Wkład użytkownika we wszystkich projektach. [dostęp 2012-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-21)].
  25. ↑ Pismo Święte Nowego Testamentu – Antologia Polskich Przekładów po II Wojnie Światowej (1945–2013). psnt.pl. [dostęp 2013-02-08].
  26. ↑ a b c Stanisław Koziara: Ekumeniczny przekład Nowego Testamentu (2001) w świetle tradycji polszczyzny biblijnej (zagadnienia wybrane). W: Język religijny dawniej i dziś: Materiały z konferencji Gniezno, 3–5 czerwca 2004. Stanisław Mikołajczak i Tomasz Węcławski (red.). T. II. Poznań: Wydawnictwo „Poznańskie Studia Polonistyczne”, 2005, s. 282–292. ISBN 83-88176-70-6.
  27. ↑ Ядвіга Казлоўская-Дода: Асаблівасці Мовы Так Званага “Экуменічнага Перакладу” Новага ЗапаВету (2003 г.). Лінгвістычныя Нататкі. W: Працоўныя матэрыялы Другога Міжнароднага Кангрэса. T. 2. 2013, s. 342–345. ISBN 978-9955-12-958-5. [dostęp 2013-11-28]. (biał.).
  28. ↑ B. Szczepińska: O słownictwie polskiego przekładu ekumenicznego św. Mateusza. W: Tysiąc lat polskiego słownictwa religijnego. Pod red. B. Kreja. Gdańsk: 1999, s. 223–252.
  29. ↑ Jerzy Banak, Leszek Jańczuk. O ekumenicznym tłumaczeniu Nowego Testamentu. „Roczniki Teologiczne Warszawsko-Praskie”. 1, s. 69–90, 2001. ISSN 1643-4870. 
  30. ↑ Jerzy Banak, Leszek Jańczuk, Promocja ekumenicznego przekładu Nowego Testamentu i Psalmów, Bliżej Biblii 1 (2002), s. 15.
  31. ↑ Leszek Jańczuk, Pierwsze przekłady biblijne na języki narodowe, Bliżej Biblii 1 (2002) nr 1, s. 41–42.
  32. ↑ Stanisław Koziara: Ekumeniczny przekład Nowego Testamentu (2001) w świetle tradycji polszczyzny biblijnej (zagadnienia wybrane). W: Język religijny dawniej i dziś: Materiały z konferencji Gniezno, 3–5 czerwca 2004. Stanisław Mikołajczak i Tomasz Węcławski (red.). T. II. Poznań: Wydawnictwo „Poznańskie Studia Polonistyczne”, 2005, s. 284. ISBN 83-88176-70-6. [dostęp 2013-11-28].
  33. ↑ Ядвіга Казлоўская-Дода: Асаблівасці Мовы Так Званага “Экуменічнага Перакладу” Новага ЗапаВету (2003 г.). Лінгвістычныя Нататкі. W: Працоўныя матэрыялы Другога Міжнароднага Кангрэса. T. 2. 2013, s. 344. ISBN 978-9955-12-958-5. [dostęp 2013-11-28]. (biał.).
  34. ↑ a b Dlaczego czytamy Biblię?. ewangelia.com. [dostęp 2013-12-04].
  35. ↑ Mt 7,13-14 Mt 7,13-14 w Biblii Tysiąclecia.
  36. ↑ Leszek Jańczuk. Bóg nie potrzebuje kopii. „Chrześcijanin”. Nr 1-2, s. 23, 2000. 
  37. ↑ Leszek Jańczuk. W sprawie artykułu „Bóg nie potrzebuje kopii”. „Chrześcijanin”. Nr 5-6, s. 28, 2000. 
  38. ↑ Edward Czajko. Ojciec, Syn i... kto?. „Chrześcijanin”. 11-12, s. 13, 2000. ISSN 0209-0120. 
  39. ↑ Leszek Jańczuk. Bóg nie potrzebuje kopii. „Chrześcijanin”. Nr 1-2, s. 22–24, 2000. 
  40. ↑ a b Leszek Jańczuk. Co nowego na Wschodzie?. „Chrześcijanin”. Nr 9-10, s. 16–18, 2000. 
  41. ↑ Zbigniew Pasek: Ruch Zielonoświątkowy: Próba monografii. Kraków: Zakład Wydawniczy NOMOS, 1992, s. 176. ISBN 978-83-64275-90-6.
  42. ↑ Leszek Jańczuk. Za wschodnią rubieżą. „Chrześcijanin”. Nr 1-2, s. 29, 1997. 
  43. ↑ a b Leszek Jańczuk, Profetyzm literatury rosyjskiej XIX wieku, WST (2008) [dostęp 2012-12-03].
  44. ↑ Leszek Jańczuk, O przekładzie i interpretacji biblijnych tekstów, Chrześcijanin, 1-2/98, s. 16–18.
  45. ↑ Leszek Jańczuk: Czy możliwy jest przekład dosłowny?. Chrześcijański Ośrodek Apologetyczny. [dostęp 2012-11-21].
  46. ↑ Leszek Jańczuk. Kiedy nie sprawdzają się proroctwa. „Chrześcijanin”. 3-4, s. 10, 1996. ; Leszek Jańczuk, O proroctwach, Pentekoste, nr 2. wiosna 2006, s. 11–13.
  47. ↑ 1 Krl 19,15-16 1 Krl 19,15-16 w Biblii Tysiąclecia.
  48. ↑ Łk 22,30 Łk 22,30 w Biblii Tysiąclecia.
  49. ↑ Am 3,7 w Biblii Tysiąclecia; por też Am 3,7 w przekładach Biblii. [Dostęp: 2012-12-21].
  50. ↑ Tomasz Józefowicz. Charyzmaty w teologii i praktyce współczesnego Kościoła. Sympozjum naukowe w Warszawskim Seminarium Teologicznym. „Chrześcijanin”. 05-06, s. 19–20, 2007. ISSN 0209-0120. 
  51. ↑ Leszek Jańczuk. Oczekiwanie Paruzji. „Chrześcijanin”. Nr 11-12, s. 16–19, 1997. 
  52. ↑ Leszek Jańczuk. Bóg urojony. Recenzja nowej książki Dawkinsa. „Pentekoste”. Numer 4, s. 14–15, wiosna 2008. 
  53. ↑ a b Leszek Jańczuk: Historiozofia. academia.edu. [dostęp 2014-01-05]. (pol.).
  54. ↑ Leszek Jańczuk. Pierwsze przekłady biblijne na języki narodowe. „Bliżej Biblii”. 1 (2002). nr 1. s. 41–42. 
  55. ↑ Koniec Świata Według Apokalipsy. „Chrześcijanin”. nr 07-12, 2011. [dostęp 2012-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-21)].
  56. ↑ Leszek Jańczuk: William Ashley „Billy” Sunday. Docplayer.pl. [dostęp 2016-09-09].
  57. ↑ Leszek Jańczuk: Dusza w dziejach myśli europejskiej. 2007. [dostęp 2014-09-08].
  58. ↑ Leszek Jańczuk: Wstęp do Nowego Testamentu. Biblistyka.pl. [dostęp 2013-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-24)].
  59. ↑ Leszek Jańczuk: Tekst Nowego Testamentu. Rękopisy greckie, przekłady I tysiąclecia, tekst drukowany. Biblistyka.pl, 2009-09-01. [dostęp 2013-10-29].
  60. ↑ Leszek Jańczuk: Teologia Nowego Testamentu. Biblistyka.pl, 2013. [dostęp 2013-11-20].
  61. ↑ Leszek Jańczuk: Siedem listów do siedmiu Kościołów. Biblistyka.pl, 2013-12-16.
  62. ↑ Leszek Jańczuk, Joachim de Fiore – jego dzieło i wpływ na potomnych Academia.edu.

Bibliografia

  • Leszek Jańczuk. Czy można być teologiem i zachować wiarę?. „Pentekoste”. Nr 10, s. 38–40, marzec 2014. 

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Jańczuk&oldid=72831888”