Przejdź do zawartości

Drawski Młyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Drawski Młyn edytowana 10:09, 19 lip 2024 przez Metoody (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Drawski Młyn
wieś
Ilustracja
Pomnik Józefa Noji
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

czarnkowsko-trzcianecki

Gmina

Drawsko

Liczba ludności (2022)

953[2]

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

64-731[3]

Tablice rejestracyjne

PCT

SIMC

0525754

Położenie na mapie gminy Drawsko
Mapa konturowa gminy Drawsko, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Drawski Młyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Drawski Młyn”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Drawski Młyn”
Położenie na mapie powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego
Mapa konturowa powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Drawski Młyn”
Ziemia52°51′39″N 16°04′48″E/52,860833 16,080000[1]

Drawski Młynwieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Drawsko, przy drodze wojewódzkiej nr 181.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Drawski Młyn[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
1005991 Bryza część wsi
1015937 Korea część wsi

Nazwa miejscowości pochodzi od młyna stojącego na lewym dopływie Noteci, który w 1508 odnotowany został bez nazwy, a w latach 1564-1565 jako „młyn Drawski” pod nazwą „Hamrzysko”. Stał on jeden kilometr na wschód od obecnej wsi Drawski Młyn, która wzięła od niego nazwę[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W początku XVI wieku wieś jeszcze nie istniała. Pierwsza wzmianka z 1508 mówi o młynie należącym do wsi Drawsko i znajdującym się w powiecie poznańskim Korony Królestwa Polskiego. Leżał w dobrach wieleńskich, które były królewszczyzną i należały do królów polskich. W 1510 odnotowano go przy okazji pańszczyzny dla plebana wieleńskiego, który otrzymywał ćwiertnię mąki żytniej oraz świętopietrze z tego młyna. Młyn odnotowano również w latach 1564-1565 oraz w 1580 jako młyn doroczny należący do wsi Drawsko[6].

Stara szkoła z 1911

Wieś posiada bogate tradycje przemysłowe, zwłaszcza hutnicze. Przepływająca przez wieś rzeka Struga napędzała dawniej kuźnice, o czym świadczy dawna nazwa osady – Hamrzysko. W XVII wieku działała tu huta żelaza, wykorzystująca lokalne złoża rudy darniowej[7].

Do czasu rozbiorów miejscowość leżała w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wskutek II rozbioru Polski w 1793 przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. W 1853 rozpoczęła działalność Sattlershütte, protoplastka funkcjonującej obecnie odlewni żeliwa Drawski. Oprócz hutnictwa we wsi rozwijało się młynarstwo. To właśnie młyn wodny na Strudze był początkiem osady (1508). W 1565 działały dwa takie zakłady: Drwaski i Zawada, należące do wsi Drawsko[7].

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Drawski Młyn”[8]. W 1930 roku Bank Pekao uruchomił tu kantor wymiany walut, przeznaczony głównie dla robotników sezonowych[9].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Obiekty

[edytuj | edytuj kod]
Stacja kolejowa

Najstarsza część wsi, to ta przy dworcu kolejowym. Nieco dalej stoi osiedle bloków mieszkaniowych z lat 50. XX wieku, a obok niego stara szkoła z 1911 (obecnie przedszkole). Przy osiedlu posadowiono też głaz pamiątkowy ku czci Józefa Noji z pobliskiego Pęckowa, olimpijczyka zamordowanego przez nazistów w KL Auschwitz. Kościół Opatrzności Bożej pochodzi z lat 1985–1991. Po wschodniej stronie linii kolejowej znajduje się kompleks stawów rybnych (Staw przy Szosie i Żydowski Staw)[7]. W miejscowości znajduje się stacja kolejowa linii kolejowej nr 351 Poznań GłównySzczecin Główny, na której zatrzymują się wyłącznie pociągi regionalne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 26154
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 235 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. a b Chmielewski 1986 ↓, s. 398.
  7. a b c Paweł Anders, Władysław Kusiak: Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s. 167-168, ISBN 978-83-7272-242-3
  8. Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 22. ISBN 83-87424-77-3.
  9. Tadeusz Włudyka: Dwa dwudziestolecia gospodarki rynkowej w Polsce. Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2008, s. 220. ISBN 978-83-7526-922-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]