Tubokuraryna

Tubokuraryna
	Forma protonowana tubokuraryny
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(11S,51R)-36,57-dihydroksy-16,56-dimetoksy-12,52,52-trimetylo-11,12,13,14,51,52,53,54-oktahydro-2,6-dioksa-1(7,1),5(1,8)-diizochinolina-3(1,3),7(1,4)-dibenzenoacyklooktafan-52-ium
	Inne nazwy i oznaczenia
	D-tubokuraryna,; (+)-tubokuraryna
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C37H41N2O6
Masa molowa	609,73 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	6989-98-6
PubChem	6000
DrugBank	APRD00176
SMILES
	CN1CCC2=CC(=C3C=C2[C@@H]1CC4=CC=C(C=C4)OC5=C6[C@@H](CC7=CC(=C(C=C7)O)O3)[N+](CCC6=CC(=C5O)OC)(C)C)OC
InChI
	InChI=1S/C37H40N2O6/c1-38-14-12-24-19-32(42-4)33-21-27(24)28(38)16-22-6-9-26(10-7-22)44-37-35-25(20-34(43-5)36(37)41)13-15-39(2,3)29(35)17-23-8-11-30(40)31(18-23)45-33/h6-11,18-21,28-29H,12-17H2,1-5H3,(H-,40,41)/p+1/t28-,29+/m0/s1
	InChIKey
	JFJZZMVDLULRGK-URLMMPGGSA-O
Właściwości
Temperatura topnienia	275–280 °C (rozkład)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-05-25]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Niebezpieczeństwo
Zwroty H	H301
Zwroty P	P301+P310
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 2 0
Numer RTECS	YO5100000
Dawka śmiertelna	LD50 = 150 mg/kg (mysz, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	M03AA02
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Tubokuraryna – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów wyodrębniony z kurary. Ma działanie porażające mięśnie prążkowane. Jest antagonistą receptora nikotynowego na płytce motorycznej mięśni poprzecznie prążkowanych. W chirurgii była stosowana jako lek zwiotczający w postaci chlorku D-tubokuraryny w celu uzyskania zwiotczenia mięśni szkieletowych.

Powoduje porażenie mięśni zewnętrznych oka oraz mięśni twarzy, szyi, brzucha, kończyn, mięśni międzyżebrowych i przepony. W większych dawkach hamuje przekaźnictwo w zwojach układu autonomicznego.

W lecznictwie tubokuraryna stosowana była w postaci rozpuszczalnego w wodzie chlorku D-tubokuraryny podawanego pozajelitowo.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c (+)-Tubocurarine chloride pentahydrate (nr 93750) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2020-05-25]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Tubokuraryna (nr 93750) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-05-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Sigma-1] (+)-Tubocurarine chloride pentahydrate (nr 93750) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2020-05-25]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[Sigma-US-2] Tubokuraryna (nr 93750) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-05-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[1]

[2]