Jerzy Detloff Flemming

Jerzy Detloff Flemming
	; Flemming
Rodzina	Flemming
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1699 ; Iven
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1771 ; Warszawa
Ojciec	Feliks Fryderyk von Flemming
Żona	Katarzyna de Seggris de Bielken; Antonina Czartoryska; Konstancja Czartoryska
Dzieci	Izabela Flemming; Marianna Eleonora Józefa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Detloff Flemming (także Jan Jerzy Flemming^[a], niem. Georg Detlev von Flemming) (ur. 3 marca 1699 roku w Iven, zm. 12 grudnia 1771 roku w Warszawie) – hrabia, podskarbi wielki litewski w latach 1746-1764, od 1766 wojewoda pomorski, generał artylerii litewskiej w latach 1738-1746, generał lejtnant wojsk koronnych w 1737 roku, generał major wojsk koronnych od 1724 roku^[1]^[2].

Ród Flemmingów wywodził się z Pomorza Zachodniego. Ojcem Jerzego Detloffa był Feliks Fryderyk von Flemming, pruski tajny radca stanu.

Jerzy Detloff przeszedł na służbę króla polskiego Augusta Mocnego i od 1724 dowodził pułkiem królowej^[3], w 1738 został mianowany generałem artylerii litewskiej. Stronnik Czartoryskich, członek Familii, dwukrotnie żonaty z córkami kanclerza Michała Fryderyka Czartoryskiego.

Co najmniej od 1737 dzierżawca ekonomii grodzieńskiej^[4].

W 1762 popierał Czartoryskich w kampanii przeciw Henrykowi Brühlowi, w 1764 wsparł finansowo konfederatów.

Niechętnie odnosił się do konfederacji radomskiej i barskiej. Założył miasteczko Izabelin. Przyczynił się też do rozwoju Włodawy^[4] i Terespola^[6]^[7], miasteczek przejętych od Antoniego Pocieja.

Miał dwoje Izabelę i Mariannę^[2]. Jego córka Izabela Flemming została żoną księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego i odziedziczyła po ojcu znaczny majątek, m.in. Różankę^[4], Włodawę i Terespol. Jego rodzonym bratem był Karl Georg Friedrich von Flemming, a bratem stryjecznym Jakub Henryk Flemming.

Uwagi

↑ W polskiej literaturze jako pierwsze imię wojewody pomorskiego jest podawane niekiedy błędnie imię Jan: tak Gabriela Pauszer-Klonowska w Pani na Puławach (biografia Izabeli Czartoryskiej z Flemmingów), Marian K. Dziewanowski w Księciu wielkich nadziei (biografia Adama Jerzego Czartoryskiego). Z kolei inni autorzy podają imię Jerzy, tak np. Mieczysław Kseniak w Rezydencji książąt Czartoryskich w Puławach czy Zofia Gołębiowska w W kręgu Czartoryskich. Jako Jerzy Flemming jest odnotowany również w Dziejach Polski nowożytnej (wyd. 1986) Władysława Konopczyńskiego, przy czym imię Jerzy zostało tutaj dodane w indeksie przez redakcję. Tenże Władysław Konopczyński jest autorem hasła Jan Jerzy Detlov Flemming w „Polskim Słowniku Biograficznym” (tom VII, str. 35-36), gdzie jako ojca wojewody pomorskiego wskazał saskiego feldmarszałka Henryka Heino von Flemminga^[4]. Jednakże w świetle źródeł niemieckich (np. „Deutsche Biographie”^[9] i „Neue Deutsche Biographie”^[10]) oraz książki Genealogia Fleminngiana z 1703 r. (str. 114-94, pod nr. CXLVII) należy stwierdzić, że autor hasła w PSB pomylił osobę ojca wojewody pomorskiego z ojcem saskiego generała Johanna Georga von Flemminga.

↑ Ciesielski ↓, s. 467.
↑ ^a ^b Wielka Genealogia Minakowskiego – M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-03-01] .
↑ Ciesielski ↓, s. 463.
↑ ^a ^b ^c ^d Konopczyński ↓.
↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 105.
↑ Wróblewski ↓, s. 214.
↑ Tarasiuk ↓, s. 4.
↑ Dunin-Wilczyński ↓, s. 178.
↑ Lippe ↓.
↑ Blaschke ↓.

Karlheinz Blaschke: Flemming, v. (luth.). [w:] Neue Deutsche Biographie [on-line]. digitale-sammlungen.de. [dostęp 2022-09-11]. (niem.).
Tomasz Ciesielski: Generałowie wojska koronnego w latach 1717-1763. W: Organizacja armii w nowożytnej Europie. Struktura – urzędy – prawo – finanse. Karol Łopatecki (red.). Zabrze: Inforteditions, 2011. ISBN 978-83-89943-68-2.
Zbigniew Dunin-Wilczyński: Order Świętego Stanisława. Warszawa: 2006.
Władysław Konopczyński. Jan Jerzy Detlov Flemming. „Polski Słownik Biograficzny”. VII. s. 35-36. [dostęp 2022-09-11].
E. Graf zur Lippe, Winkler: Flemming, Heinrich Heino von. [w:] Deutsche Biographie [on-line]. deutsche-biographie.de. [dostęp 2022-09-11]. (niem.).
Adam Rymaszewski: Historia Terespola - założyciele i właściciele miasta. [w:] „Goniec Terespolski” [on-line]. deutsche-biographie.de. [dostęp 2022-09-11]. (niem.).
Janusz Tarasiuk. 500 lat Błotkowa – Terespola. „Goniec Terespolski”. 82 (1), s. 4-5, 2013. Terespol: Miejski Ośrodek Kultury, Stowarzyszenie Rozwoju Gminy Miejskiej Terespol. ISSN 1732-1298. [dostęp 2020-09-11].
Przemysław Andrzej Wróblewski. Cerkiew unicka w Łobaczewie i Terespolu w XVII-XIX wieku (w świetle dokumentów konsystorskich). „Історія релігій в Україні”. 27 (1), s. 211-219, 2017. Львів: Логос. ISSN 2523-4234. [dostęp 2020-09-11].