Ignalińska Elektrownia Jądrowa
55°36′16″N 26°33′36″E/55,604444 26,560000.jpg) Widok ogólny elektrowni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Status |
W trakcie demontażu |
| Liczba bloków energetycznych |
2 i 2 w budowie |
| Moce | |
| Łączna moc: | |
| - elektr. netto |
2370 MW |
| - elektryczna brutto |
2720 MW |
| Kluczowe daty | |
| Rozpoczęcie budowy |
1974 |
| Włączenie do sieci |
1 maja 1984 |
| Trwałe wyłączenie |
31 grudnia 2009 |
Położenie na mapie Litwy  | |
| 55°36′16″N 26°33′36″E/55,604444 26,560000
| |
| Strona internetowa | |
Ignalińska Elektrownia Jądrowa (lit. Ignalinos atominė elektrinė) – zamknięta elektrownia jądrowa, położona na Litwie, nad jeziorem Dryświaty, w odległości 6 km od miasta Wisaginia i 47 km od miasta Ignalino, na północno-wschodnim krańcu kraju, niedaleko miejsca, gdzie stykają się granice Litwy, Łotwy i Białorusi. Ostatni pracujący reaktor, typu RBMK-1500, o maksymalnej mocy 1500 MW, został zamknięty 31 grudnia 2009[1]. Był to reaktor numer 2, pracujący od 1987. Duża część pracowników elektrowni zamieszkuje miasto Wisaginia, zbudowane specjalnie jako zaplecze mieszkaniowe elektrowni[2].
Reaktory
[edytuj | edytuj kod]Prace nad budową pierwszego reaktora rozpoczęto w 1977 i zakończono przyłączeniem do sieci 31 grudnia 1983. 20 sierpnia 1987 przyłączono do sieci drugi reaktor. Rozpoczęto też budowę reaktora numer 3, ale wskutek protestów zaprzestano prace w 1988. Prace nad reaktorem numer 4 nie wyszły poza fazę projektu. Pierwotnie przewidywano, że siłownia będzie dostarczać energię elektryczną nie tylko dla Litwy, ale także dla Łotwy, Białorusi i obwodu królewieckiego (w 1989 42% energii produkowanej w elektrowni było eksportowane poza Litwę). Przewidywany czas eksploatacji paliwa wynosi 30 lat[3]. Reaktory ignalińskie (RBMK-1500) były podobnego typu co używane przez elektrownię w Czarnobylu (RBMK-1000) i także nie były uważane za bezpieczne według zachodnich norm.
| Reaktor | Typ | Status | Moc w sieci |
Moc maksymalna |
|---|---|---|---|---|
| Ignalina-1[4] | RBMK-1500 | Zamknięty | 1 185 MW | 1 300 MW |
| Ignalina-2[5] | RBMK-1500 | Zamknięty | 1 185 MW | 1 300 MW |
| Ignalina-3 | RBMK-1500 | Budowa przerwana w 1988 | 1 380 MW | 1 500 MW |
| Ignalina-4[6] | RBMK-1500 | Projekt anulowany w 1988 | 1 380 MW | 1 500 MW |
8 listopada 2007 nastąpiła awaria pracy reaktora nr 2. Nie doszło do skażenia środowiska materiałami promieniotwórczymi, konieczne było jednak awaryjne wyłączenie reaktora.
Negocjacje akcesyjne z UE
[edytuj | edytuj kod]Warunkiem przystąpienia Litwy do Unii Europejskiej było zobowiązanie do wycofania elektrowni z eksploatacji. Groziło to poważnymi komplikacjami w gospodarce energetycznej Litwy, ponieważ elektrownia dostarczała 90% energii elektrycznej zużywanej w tym kraju. W wyniku negocjacji Unia zgodziła się pokryć koszty zamknięcia elektrowni i skompensować Litwie utratę energii dostarczanej przez elektrownię.
Plany budowy nowych reaktorów
[edytuj | edytuj kod]Lietuvos Energija planowała budowę nowej elektrowni o nazwie Wisagińska Elektrownia Jądrowa (lit. Visagino atominė elektrinė) z jednym reaktorem o mocy 1350 MW w bliskim sąsiedztwie obecnie istniejącej. W grudniu 2009 ukazało się w tej sprawie ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej[7]. Mimo wcześniejszych zapowiedzi w grudniu 2010 nie wybrano inwestora w przetargu, gdyż wycofano jedyną ofertę spełniającą kryteria przetargu, złożoną przez południowokoreańską Korea Electric Power Corporation (Kepco). Zdecydowano się prowadzić dalsze rozmowy o udzieleniu koncesji w drodze bezpośrednich negocjacji bez przetargu[8]. 9 grudnia 2011 Polska Grupa Energetyczna podjęła decyzję o zawieszeniu swojego zaangażowania w budowę elektrowni jądrowej w Visaginas na Litwie[9]. Decyzja ta została podjęta ze względu na niską rentowność inwestycji przy proponowanych warunkach[10]. W czerwcu 2012 litewski Sejm wyraził zgodę na zawarcie umowy koncesyjnej. Dostawcą reaktora miała być japońska firma Hitachi (reaktor ABWR o mocy 1300-1638 MW). W październiku 2012 w referendum ogólnokrajowym społeczeństwo wypowiedziało się przeciwko budowie nowej elektrowni jądrowej na Litwie[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Robert Mickiewicz. Litwa żegna elektrownię w Ignalinie. „Rzeczpospolita”, s. A12, 2009-12-31. (pol.).
- ↑ Robert Mickiewicz. Co dalej z atomowym miastem Wisaginia. „Rzeczpospolita”, s. A13, 2009-12-31. (pol.).
- ↑ Lithuania shuts Ignalina plant. World Nuclear News, 2010-01-04. (ang.).
- ↑ Nuclear Power Reactor Details - IGNALINA-1. IAEA. (ang.).
- ↑ Nuclear Power Reactor Details - IGNALINA-2. IAEA. (ang.).
- ↑ Technology and Soviet Energy Availability. Kongres USA, listopad 1981. s. 129. (ang.).
- ↑ Investors sought for new Lithuanian plant. World Nuclear News, 2009-12-09. (ang.).
- ↑ Tender for new Lithuanian plant investor stalls. World Nuclear News, 2010-12-06. (ang.).
- ↑ PGE Polska Grupa Energetyczna SA zawiesza swoje zaangażowanie w budowę elektrowni jądrowej na Litwie.. PGE Informacje prasowe, 2011-12-09.
- ↑ Bury: PGE może wrócić do elektrowni na Litwie.. Forbes.pl, 2011-12-22.
- ↑ LITWA: energetyka jądrowa poległa w referendum, www.czyczy.pl.
Dodatkowe źródła
[edytuj | edytuj kod]- S. Michale Modro, Michale W. Jankowski, Postęp w dziedzinie bezpieczeństwa reaktorów jądrowych (18 stron, 18 ref), apw.ee.pw.edu.pl [dostęp 2011-03-25] (pol.).
- Maciej Zarzycki. Jądrowe reaktory energetyczne - budowa, zasada działania, eksploatacja. „www.atomowyautobus.pl/referaty (37 stron, 39 ref)”. Fundacja Forum atomowe.
