Łotewskie Siły Zbrojne
Państwo | |
---|---|
Dane podstawowe | |
Wiek poboru |
18 |
Podporządkowanie |
Ministerstwo Obrony |
Liczebność |
~14 700 żołnierzy (6 500 zawodowych, 8000 Obrony Krajowej) , 3000 rezerwistów[1] |
Dostępni | |
Mężczyźni |
594 596 (2004) |
Podlegają służbie wojskowej | |
Mężczyźni |
466 659 (2004) |
Osiągają corocznie wiek poboru | |
Mężczyźni |
19 209 (2004) |
Budżet wojskowy | |
% PKB |
2 |
Łotewskie Narodowe Siły Zbrojne (łot. Latvijas Nacionālie bruņotie spēki albo NBS) – liczą 5910 ludzi. Składają się z wojsk lądowych, marynarki wojennej, sił powietrznych, żandarmerii wojskowej, oraz obrony krajowej.
Wojsko łotewskie jest zawodowe, ostatni żołnierze z poboru opuścili koszary w 2006 roku. Łotwa współpracuje z Estonią i Litwą we wspólnym batalionie piechoty BALTBAT i morskim dywizjonie BALTRON.
Wojska lądowe
[edytuj | edytuj kod]Łotewskie wojska lądowe (łot.Latvijas Sauszemes spēki) liczą około 6500 żołnierzy zawodowych oraz 8000 żołnierzy Gwardii Narodowej. Regularny komponent wojsk lądowych to brygada lekkiej piechoty (łot. Kājnieku brigāde) w składzie 2 batalionów: LATBAT/1 batalion piechoty (łot. 1.kājnieku bataljons), oraz 2 batalion piechoty (łot. 2.kājnieku bataljons) i poddziały wsparcia, oraz jednostki specjalnego przeznaczenia (łot. Speciālo uzdevumu vienība) – dawniej będąca w strukturach sił morskich. Komponent rezerwowy stanowi obrona krajowa mająca 32 bataliony lekkiej piechoty[2]
Marynarka wojenna
[edytuj | edytuj kod]Marynarka wojenna (łot. Jūras spēki) liczy 797 osób. Składa się z flotylli okrętów wojennych w Lipawie i flotylli straży wybrzeża w Rydze. Okrętem flagowym jest stawiacz min Virsaitis.
Siły powietrzne
[edytuj | edytuj kod]Łotewskie Siły Powietrzne (łot. Gaisa spēki) liczą 247 osób. Posiadają m.in. śmigłowce Mi-2 i Mi-8. Obronę powietrzną Łotwy zapewnia NATO, które utrzymuje bazujący na Litwie klucz myśliwski (zobacz Baltic Air Policing) patrolujący przestrzeń powietrzną trzech krajów bałtyckich.
Obrona krajowa
[edytuj | edytuj kod]Licząca 10 385 żołnierzy obrona krajowa (łot. Zemessardze), to zorganizowane rezerwy składające się z ochotników rekrutowanych na zasadach milicyjnych. Zorganizowana w oddzielne bataliony ZS straciła na znaczeniu, po wstąpieniu Łotwy do NATO.
Żandarmeria wojskowa
[edytuj | edytuj kod]W strukturze NBS żandarmeria wojskowa (łot. Militārā policija) jest oddzielnym rodzajem wojsk. Funkcjonariusze żandarmerii chodzą w mundurach wojsk lądowych z czerwonymi beretami jako nakryciami głowy. Służba bezpieczeństwa sejmu i prezydenta państwa (łot. Saeimas un Valsts prezidenta drošības dienesta) – to odpowiednik polskiego BOR-u, jej funkcjonariusze – zarówno umundurowani, jak i nieumundurowani ochraniają najważniejsze obiekty i osoby sprawujące najwyższe urzędy państwowe, oraz gości zagranicznych. Do końca 2008 roku była osobnym rodzajem sił zbrojnych. Z dniem 1 stycznia 2009 została włączona jako osobna jednostka do żandarmerii wojskowej. Wieczorem 13 stycznia 2009 roku, umundurowane pododdziały DD wzięły udział w starciach z demonstrantami, usiłującymi opanować budynek sejmu.
Bezpośrednio dowódcy NBS podlegają również:
-sztab NBS, wraz z batalionem sztabowym (łot. NBS Štāba bataljons), który wypełnia również funkcje jednostki reprezentacyjnej Sił Zbrojnych.
-Narodowa Akademia Obrony (łot. Nacionālā aizsardzības akadēmija), oraz ośrodki szkoleniowe
Misje zagraniczne
[edytuj | edytuj kod]Jeszcze na etapie ubiegania się o członkostwo w NATO, Łotewskie siły zbrojne zaczęły brać udział w zagranicznych misjach wojskowych. Żołnierze łotewscy uczestniczyli w misjach w:
- Bośni i Hercegowinie
- Kosowie
- Iraku
- Afganistanie
W Iraku Łotysze działali w ramach dywizji wielonarodowej pod polskim dowództwem, co owocowało w początkowym okresie korzystaniem przez kontyngent łotewski podczas patroli z polskich środków transportu (Tarpan Honker, oraz Star).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The Military Balance 2019, str. 123, „The Military Balance 2019.”, ISBN 978-1857439885 .
- ↑ https://militarium.net/sily-zbrojne-lotwy-w-2016-r/