45 mm haubica batalionowa wz. 1929
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Krasnyj putiłowiec, fabryka nr 8 |
Rodzaj | |
Historia | |
Prototypy |
1925 |
Produkcja seryjna |
1931–1932 |
Wyprodukowano |
100 szt. |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
45 mm |
Długość lufy |
1170 mm (L/26) |
Donośność |
3800 m |
Prędkość pocz. pocisku |
385 m/s (pocisk o masie 1,41 kg) |
Masa |
215 kg (bojowa) |
Kąt ostrzału |
do +34° (w pionie) |
Szybkostrzelność |
12 strz/min |
Obsługa |
4 osoby |
45 mm haubica batalionowa wz. 1929 (ros. 45-мм батальонная гаубица образца 1929 года) – radzieckie działo piechoty skonstruowane w połowie lat 20.
Działo te zostało skonstruowane w 1925 roku przez F. F. Łendora w ramach programu mającego na celu opracowanie lekkiego działa przeznaczonego do wspierania piechoty, które według planów miało być umieszczone na szczeblu batalionu. Zostało przyjęte do uzbrojenia w 1930 roku. W 1931 roku uruchomiono produkcję tych dział w fabrykach Krasnyj Putiłowiec i numer 8. W momencie uruchomienia produkcji działo wz. 1929 było już konstrukcja przestarzałą. W tym czasie lekkie działa piechoty były już wypierane przez wyspecjalizowane działa przeciwpancerne. Pociski wystrzelone z działa wz. 1929 potrafiły przebić 40 mm pionowo ustawionego pancerza z odległości 1000 m, ale samo działo miało wysoka sylwetkę utrudniającą maskowanie i niewielki kąt ostrzału w poziomie. Dlatego zdecydowano się na zakup w Niemczech licencji na 37 mm armatę przeciwpancerną 1-K. Produkcje działa wz. 1929 zakończono w 1932 roku po wyprodukowaniu około 100 dział.
Wyprodukowane działa wz. 1929 znajdowały się na uzbrojeniu sowieckiej piechoty do 1942 roku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003.