75 mm armata przeciwlotnicza wz. 1922/1924
Działo Schneider na Helu w 1939 r. | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Rodzaj | |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
75 mm |
Długość lufy |
3,75 m (L/50) |
Donośność |
6000 – 8000 m (pionowa) |
Prędkość pocz. pocisku |
850 m/s |
Kąt ostrzału |
od -10° do +89° (w pionie) |
Szybkostrzelność |
8–15 strz./min |
Armata przeciwlotnicza 75 mm wz. 1922/1924 – francuskie działo przeciwlotnicze firmy Schneider, szeroko używane na okrętach francuskiej marynarki w okresie międzywojennym do czasu wejścia w użycie armaty przeciwlotniczej 90 mm.
W 1928 roku Polska zakupiła 14 egzemplarzy armaty na podstawach morskich. Pierwotnie planowano zamontować część armat na okręcie „ORP Bałtyk”, przekształcając go w pływającą baterię przeciwlotniczą. Po rezygnacji z tego pomysłu, armaty przekazano na uzbrojenie 1 Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej (8 sztuk) i 2 Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej (6 sztuk). Zamontowano je na bateriach stałych broniących Gdyni i Helu.