Adam Obrubański
Adam Obrubański (1925) | |||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Adam Józef Obrubański | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
28 grudnia 1892 | ||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 1940 | ||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Adam Obrubański (1925) | |
porucznik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca plutonu żandarmerii |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Adam Obrubański (ur. 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – doktor praw, piłkarz (napastnik), sędzia międzynarodowy, trener, dziennikarz, porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Adam Obrubański urodził się 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, w rodzinie Leona i Wandy. Tytuł doktora praw uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Latem 1921 roku był dowódcą Plutonu Żandarmerii „Kobryń”[1]. W 1922 roku został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 4 dywizjonu żandarmerii w Łodzi[2]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwy 75 pułku piechoty w Królewskiej Hucie[3][4].
W 1934 roku, jako porucznik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 464. lokatą w korpusie oficerów pospolitego ruszenia piechoty, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V[5].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Kariera piłkarska
[edytuj | edytuj kod]Do krakowskiej Wisły trafił w 1914 roku z AZS Kraków. Jej barw bronił do 1924 roku z przerwą m.in. na występy w ŁKS Łódź. W 1923 roku wraz z „Białą Gwiazdą” sięgnął po wicemistrzostwo kraju. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował w Wiśle jako działacz klubowy. W barwach Łódzkiego Klubu Sportowego grał w latach 1920–1922, pełniąc jednocześnie funkcję pierwszego trenera tej drużyny. Jego największym sukcesem było wprowadzenie ŁKS do pierwszego finałowego turnieju o mistrzostwo Polski.
Obrubański był kapitanem związkowym, czyli „de facto” selekcjonerem reprezentacji narodowej. Funkcję tę pełnił w latach 1922–1924.
W 1924 roku jako pierwszy Polak sędziował mecz międzynarodowy (w Budapeszcie, Węgry–Austria). W latach 1924–1925 znajdował się na liście sędziów FIFA. Ponadto, w 1927 roku sędziował mecze w premierowej edycji ligi polskiej.
Adam Obrubański oprócz działalności sportowej, zajmował się także dziennikarstwem (pisał do „Ilustrowanego Kuryera Codziennego”). Był także pracownikiem kontrwywiadu wojskowego.
Był autorem rozdziału Sport w publikacji pt. Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928[7].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Danuta Poźniakowska-Hanak, Żandarmeria Polowa i Wojskowa w latach 1918–1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 r., s. 127.
- ↑ Alfabetyczny spis oficerów rezerwy, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1 maja 1922, s. 203, tu jako Józef Obrubański, urodzony 28 grudnia 1892 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 341, 498.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 300, 437.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 256, 928.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Adam Obrubański: Sport. W: Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928. Kraków / Warszawa: 1928, s. 847-868.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Biografia na stronie Wisły Kraków. wislakrakow.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Ludzie urodzeni w Kopyczyńcach
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Trenerzy piłkarzy ŁKS Łódź
- Piłkarze ŁKS Łódź
- Piłkarze Wisły Kraków
- Polscy sędziowie piłkarscy
- Polscy dziennikarze
- Porucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Sekretarze generalni Polskiego Związku Piłki Nożnej
- Selekcjonerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej mężczyzn
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1940