Adam Rydel

Adam Rydel
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1872 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	31 maja 1914 ; Kraków
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	lekarz neurolog
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Rodzice	Lucjan Rydel; Helena Kremer
Krewni i powinowaci	Lucjan Rydel; Anna Rydlówna

Adam Rydel (ur. 1 czerwca 1872 w Krakowie, zm. 31 maja 1914 tamże) – polski lekarz neurolog i psychiatra.

Życiorys

Syn Lucjana Rydla (1833–1895), rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, i Heleny z Kremerów, brat poety i pisarza Lucjana Rydla (1870–1918) i Anny Rydlówny (1884–1969).

Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1893–1899. W trakcie studiów zajmował się neuroanatomią pod kierunkiem Kazimierza Kostaneckiego i Adama Bochenka. Po otrzymaniu tytułu doktora uzupełniał studia we Frankfurcie nad Menem u Carla Weigerta i Ludwiga Edingera. Uczył się też neurologii klinicznej u Friedricha Jolly'ego, Emanuela Mendla i Hermanna Oppenheima w Berlinie, potem w Paryżu u Pierre′a Mariego i Jules′a Déjerine'a. W latach 1905–1908 był asystentem Jana Piltza w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej w Krakowie. Później pracował jako lekarz w Szpitala św. Łazarza. Był wiceprezesem Krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego.

Wspólnie z Friedrichem Seifferem zajmowali się czuciem wibracyjnym. Wprowadzili do neurologii specjalne widełki stroikowe (kamerton), tzw. widełki Rydla-Seiffera^[1].

Adam Rydel nie założył rodziny, zmarł w rodzinnym mieście w wieku 42 lat^[2]. Pochowany jest na cmentarzu Rakowickim w rodzinnym grobowcu.

Miał zainteresowania artystyczne. Przyjaźnił się z Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem^[2]. Sportretował go Józef Mehoffer^[3].

A. Rydel, W. Seiffer. Untersuchungen über das Vibrationsgefühl oder die sog. „Knochensensibilität“ (Pallästhesie). „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”. 37 (2), s. 488–536, 1903. DOI: 10.1007/BF02228367.
Mesure des troubles de la sensibilité au diapason. Revue Neurologique 11, s. 1201 (1903)
Seiffer, Rydel. Ueber Knochensensibilität. Centralblatt für Nervenheilkunde und Psychiatrie 14, ss. 332-334 (1903)
Sur l'anatomie pathologique d'une forme d'hérédo-ataxie cérébelleuse. Nouvelle iconographie de la Salpêtrière 17, ss. 289-303 (1904)
Guinon, Rydel. Amyotrophie progressive généralisée type Charcot-Marie. Archives de Médecine des Enfants 12, ss. 599-611 (1909)

↑ Emil Joseph Lehmacher, Michael Berger: Die Geschichte der Rydel-Seifferschen Stimmgabel. Kirchheim, Mainz 1992, ISBN 3-87409-059-0 (Diss. Universität Düsseldorf, 1992)
↑ ^a ^b Stanisław Marian Brzozowski: „Rydel Adam” W: Polski Słownik Biograficzny Tom 33 ss. 412-413
↑ Portret dr Adama Rydla. [dostęp 2009-09-26].

Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958, s. 409–410.