Again (singel Alice in Chains)
_(Spain-1996).jpg)
| ||||
| Wykonawca singla z albumu Alice in Chains | ||||
| Alice in Chains | ||||
| Strona B | ||||
|---|---|---|---|---|
| Wydany |
luty 1996 | |||
| Nagrywany |
kwiecień–sierpień 1995 w Bad Animals Studio, Seattle[1] | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
4:05 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Format | ||||
| Autor | ||||
| Singel po singlu | ||||
| ||||
Again – trzeci singel amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, promujący album studyjny Alice in Chains, wydany w listopadzie 1995. Czas trwania wynosi 4 minuty i 5 sekund, co sprawia, że kompozycja jest jedną z krótszych wchodzących w skład płyty. Autorem tekstu jest Layne Staley, muzykę skomponował Jerry Cantrell.
Singel został opublikowany w lutym 1996 nakładem Columbia. W Europie i Azji ukazał się w rozszerzonej wersji, zawierającej na stronach B remiksy utworu autorstwa belgijskich muzyków Oliviera Adamsa i Pragi Khana. Teledysk nominowany był do nagrody MTV Video Music Award w kategorii Best Hard Rock Video, natomiast sama kompozycja została wyróżniona nominacją do nagrody Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance.
Historia nagrywania
[edytuj | edytuj kod]Utwór „Again” został skomponowany przez Jerry’ego Cantrella w okresie, gdy działalność zespołu była zawieszona[3][4]. Muzyk odbywał próby w swoim domu, rejestrując pomysły z myślą o debiutanckim albumie solowym. Scott McCullum, perkusista formacji Gruntruck, współpracował wraz z Cantrellem przy nagraniach[3]. Partie gitar rejestrowane były przez Darrella Petersa[3]. Muzycy nagrali trzy utwory, z czego dwa zostały wykorzystane na albumie Alice in Chains[3]. Jedną z nich była kompozycja „Again”. Charakterystyczny styl bębnienia jest autorstwa McCulluma[3].
Analiza
[edytuj | edytuj kod]Autorem tekstu jest Layne Staley[5]. Warstwa liryczna opowiada o możliwości przebaczenia za popełnione wcześniej błędy. W tekście pojawiają się także odniesienia do zdrady najbliższej osoby[6].
Muzykę skomponował Jerry Cantrell[5]. Kompozycja opiera się na prostej strukturze trzech ciężkich riffów – palm muting, główny riff i interludium[7]. Muzyk w rozmowie z magazynem „Guitar World” przyznał: „Kocham ten riff. Jest tak popieprzenie mielący. To najgorszy, najstraszniejszy ton, ale w dalszym ciągu w jakiś sposób jest kontrolowany”[7]. Utwór rozpoczyna się od charakterystycznego tłumienia strun tuż przy mostku podczas kostkowania, co daje charakterystyczną technikę zwaną palm muting, połączoną z brzmieniem sekcji rytmicznej[7]. Cantrell: „Otrzymuję te harmoniczne na niskim E, gdzieś na trzecim i czwartym progu. Akordy są takie same, ale gram je od tyłu, co tworzy takie wirujące uczucie”[7]. W refrenach utwór zyskuje na dodatkowym ciężarze i większej dynamice. Partie wokalu prowadzącego sprawuje Staley. „Miałem riff do tego numeru i pewien pomysł na wokal, a Layne przyszedł z czymś znacznie lepszym; postanowiłem więc wyrzucić swoją ideę do cholernego kosza” – przyznał Cantrell w rozmowie z magazynem „Guitar”[8]. Charakterystyczne sekwencje „toot, toot”, zostały wymyślone i opracowane przez Staleya, w trakcie gdy nagrywał on wokale do utworu w studiu[9].
Teledysk
[edytuj | edytuj kod]Teledysk został zrealizowany w marcu 1996. Reżyserem jest George Vale[10]. Procesem produkcji zajęło się przedsiębiorstwo O Pictures, a producentem wykonawczym jest Jo Ann Thrailkill[10]. Fabuła wideoklipu przedstawia grupę wykonującą utwór w specjalnie zawieszonej klatce[11]. Staley występuje w czarnych rękawiczkach, które zasłaniają nakłucia od igieł. Jest to spowodowane zaawansowanym uzależnieniem od heroiny. Wideoklip dostępny jest na albumie kompilacyjnym Music Bank: The Videos (1999)[12].
Wydanie
[edytuj | edytuj kod]Singel został opublikowany w lutym 1996[13]. Na terenie Belgii i Japonii ukazał się w rozszerzonych wydaniach, wzbogaconych o remiksy utworu autorstwa Oliviera Adamsa i Pragi Khana[14][15]. Jerry Cantrell w notatce dołączonej do box setu Music Bank (1999) przyznał: „Ten facet, Praga Khan, zrobił trzy remiksy tej piosenki. One mi się nie podobają. Drugi z remiksów, Trip Hop Mix miał rogi i smyczki praktycznie bez brzmienia gitar i perkusji, które tak bardzo lubimy. Tattoo of Pain Mix był całkiem niezły. Zdecydowaliśmy się wydać te miksy na stronie B europejskiego singla. Osobiście nigdy nie przyzwyczaiłem się do myśli, że trzeba było dać kilka miejsc na dodatkowe piosenki”[16].
W późniejszym czasie utwór znalazł się na czterech albumach kompilacyjnych zespołu – Nothing Safe: Best of the Box (1999)[17], Music Bank (1999)[16], Greatest Hits (2001)[18] oraz The Essential Alice in Chains (2006)[19]. Koncertowa wersja „Again” została zamieszczona na wydawnictwie Live z grudnia 2000. Wykonanie pochodzi z występu w Kiel Center z 2 lipca 1996[20].
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Krytyczny
[edytuj | edytuj kod]Terry Pettinger z magazynu „Circus” napisał: „W utworach «Again» i «Frogs», Staley cierpi męki z powodu zdrady przyjaciela. «Again» rozpoczyna się od gwałtownej, napędowej gitary Cantrella. W przeciwieństwie do stłumionego głosu Staleya, który opisuje mękę swojego świata, odwraca się do góry nogami i wyśmiewa pozornie niezrównoważonego przyjaciela”[6]. Andy Stout z brytyjskiego miesięcznika „Metal Hammer” podkreślił, że utwór charakteryzuje się „wirującym refrenem wyskakującym z gęstego rytmu riffów”[21].
Komercyjny
[edytuj | edytuj kod]11 maja 1996 singel zadebiutował na 23. pozycji w zestawieniu opracowywanym przez tygodnik „Billboard” Mainstream Rock Tracks[22]. Po dziewięciu tygodniach, 6 lipca uplasował się na miejscu 8.[22] Łącznie notowany był przez okres dwudziestu sześciu tygodni[22]. 15 czerwca „Again” zadebiutował na 36. lokacie Modern Rock Tracks[23], pozostając na liście przez sześć tygodni[23].
W zestawieniu końcoworocznym, opracowanym przez „Billboard”, „Again” uplasował się na 24. miejscu Mainstream Rock Tracks[24].
Nagrody i nominacje
[edytuj | edytuj kod]4 września 1996 teledysk został wyróżniony nominacją do nagrody MTV Video Music Award w kategorii Best Hard Rock Video[25]. 26 lutego 1997, podczas gali w Madison Square Garden, „Again” został nominowany do nagrody Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance[26].
Utwór na koncertach
[edytuj | edytuj kod]„Again” po raz pierwszy został wykonany na żywo w programie telewizyjnym Saturday Night Special 20 kwietnia 1996 w Los Angeles[27]. 10 maja został zagrany w skróconej wersji wraz z „We Die Young”, podczas występu w talk-show Late Show with David Letterman[28]. Kompozycja regularnie prezentowana była w trakcie trasy koncertowej Alive/Worldwide Tour[29] na przełomie czerwca i lipca 1996, kiedy to zespół występował w roli supportu przed Kiss[30]. Od momentu reaktywacji w 2005, utwór stale grany jest podczas tras grupy[29].
19 czerwca 2006, podczas koncertu w Kopenhadze w ramach Finish What we Started Tour, utwór został wykonany z gościnnym udziałem Coreya Taylora i Josha Randa z formacji Stone Sour[31].
Lista utworów na singlu
[edytuj | edytuj kod]singel CD (CSK 7656)[a]:
| Nr | Tytuł utworu | Autorzy | Długość |
|---|---|---|---|
| 1. | „Again” | Layne Staley • Jerry Cantrell | 4:05 |
singel CD (SRCS 8248)[b]:
| Nr | Tytuł utworu | Autorzy | Długość |
|---|---|---|---|
| 1. | „Again” | Staley • Cantrell | 4:05 |
| 2. | „Again” (Trip Hop Mix) | Staley • Cantrell | 4:38 |
| 8:43 | |||
singel CD (SAMPCD 3327)[c]:
| Nr | Tytuł utworu | Autorzy | Długość |
|---|---|---|---|
| 1. | „Again” (Club Mix) | Staley • Cantrell | 4:11 |
| 2. | „Again” (Tattoo of Pain Mix) | Staley • Cantrell | 4:04 |
| 3. | „Again” | Staley • Cantrell | 4:05 |
| 12:20 | |||
Personel
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[5]:
|
Alice in Chains
|
Produkcja
|
Notowania
[edytuj | edytuj kod]| Lista (1996) | Pozycja |
|---|---|
| Mainstream Rock Tracks (Stany Zjednoczone)[22] | 8 |
| Modern Rock Tracks (Stany Zjednoczone)[23] | 36 |
Notowania końcoworoczne
[edytuj | edytuj kod]| Lista (1996) | Pozycja |
|---|---|
| Mainstream Rock Tracks (Stany Zjednoczone)[24] | 24 |
Interpretacje
[edytuj | edytuj kod]- Zespół Mastodon wykonał cover utworu podczas internetowej ceremonii uhonorowania Alice in Chains przez Museum of Pop Culture nagrodą Founders Award 1 grudnia 2020[33].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 228, 234.
- ↑ Paul Verna. Reviews & Previews. „Billboard”, s. 99, 18 listopada 1995. ISSN 0006-2510.
- ↑ a b c d e de Sola 2015 ↓, s. 227.
- ↑ Jeff Gilbert. Go Ask Alice. „Guitar World”, s. 61–66, styczeń 1996. ISSN 1045-6295.
- ↑ a b c Poligrafia dołączona do albumu Alice in Chains; wyd. Columbia, nr kat. CK 67248.
- ↑ a b Terry Pettinger. Their Bark is Their Bite!. „Circus”, s. 28–29, luty 1996. ISSN 0009-7365.
- ↑ a b c d Jeff Gilbert. Jar of Flying. „Guitar World”, s. 70–73, styczeń 1996. ISSN 1045-6295.
- ↑ Why is This Man Smiling?. „Guitar”, s. 36–40, luty 1996. ISSN 0738-937X.
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 231.
- ↑ a b Alice in Chains – „Again”. mvdbase.com. [dostęp 2015-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-23)]. (ang.).
- ↑ Richard Bienstock. Watch Alice in Chains Perform New Song „Fly” Atop Seattle’s Iconic Space Needle. „Guitar World”. ISSN 1045-6295. [dostęp 2019-02-01]. [zarchiwizowane z adresu 2018-08-23]. (ang.).
- ↑ Poligrafia dołączona do albumu Music Bank: The Videos; wyd. Sony, nr kat. CVD 50208.
- ↑ Active Rock Playlists. „Radio & Records”, s. 82, 16 lutego 1996. ISSN 0277-4860.
- ↑ a b Poligrafia dołączona do singla Again; wyd. Sony, nr kat. SRCS 8248.
- ↑ a b Poligrafia dołączona do singla Again; wyd. Columbia, nr kat. SAMPCD 3327.
- ↑ a b Poligrafia dołączona do albumu Music Bank; wyd. Columbia, nr kat. CK 69584.
- ↑ Poligrafia dołączona do albumu Nothing Safe: Best of the Box; wyd. Columbia, nr kat. CK 63649.
- ↑ Poligrafia dołączona do albumu Greatest Hits; wyd. Columbia, nr kat. CK 85922.
- ↑ Poligrafia dołączona do albumu The Essential Alice in Chains; wyd. Columbia, nr kat. 82796 92090 2.
- ↑ Charles R. Cross. Live. „Guitar World”, s. 37, luty 2001. ISSN 1045-6295.
- ↑ Andy Stout. Dis Jointed. „Metal Hammer”, s. 62, 1995. ISSN 0955-1190.
- ↑ a b c d Alice in Chains – Chart History – Mainstream Rock Songs. Billboard. [dostęp 2014-12-23]. (ang.).
- ↑ a b c Alice in Chains – Chart History – Alternative Songs. Billboard. [dostęp 2014-12-23]. (ang.).
- ↑ a b The Year in Music. „Billboard”, s. 76, 28 grudnia 1996. ISSN 0006-2510.
- ↑ Rock On The Net: 1996 MTV Video Music Awards. [dostęp 2017-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-30)]. (ang.).
- ↑ Alice in Chains: The Recording Academy. [dostęp 2017-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-19)]. (ang.).
- ↑ John Bacus: 4/20/96 Los Angeles, CA „Saturday Night Special”. [dostęp 2019-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (ang.).
- ↑ John Bacus: 5/10/96 San Francisco, CA „Late Show with David Letterman”. [dostęp 2019-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (ang.).
- ↑ a b Again by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2011-08-27]. (ang.).
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 412; de Sola 2015 ↓, s. 245–246.
- ↑ Charles R. Cross. No Pain, No Chains. „Guitar World”, s. 46–50, lipiec 2006. ISSN 1045-6295.
- ↑ Poligrafia dołączona do singla Again; wyd. Columbia, nr kat. CSK 7656.
- ↑ Watch Metallica, Korn, Mastodon, Others Perform Alice in Chains Covers at Museum of Pop Culture Ceremony. Blabbermouth.net. [dostęp 2020-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-09)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).
- Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.).