Alessandro Scarlatti
Imię i nazwisko |
Alessandro Pietro Gaspare Scarlatti |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Alessandro Pietro Gaspare Scarlatti (ur. 2 maja 1660 w Palermo, zm. 24 października 1725 w Neapolu) – włoski kompozytor okresu baroku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny neapolitańskich muzyków. Drugi z ośmiorga dzieci Pietro Scarlattiego i Eleonory d’Amato. Brat Anny Marii Scarlatti, Melchiory Brigidy Scarlatti, Francesca Antonia Nicoli Scarlattiego i Tommaso Scarlattiego[1]. Ojciec Pietra Filippo Scarlattiego oraz Domenica Scarlattiego. Z dziesięciorga dzieci z Antonią Anzalone (siedmiu synów i trzy córki), pięcioro dożyło wieku dojrzałego[2]. Mając 12 lat zetknął się w Rzymie z takimi mistrzami ówczesnej muzyki jak Giacomo Carissimi, Bernardo Pasquini i Arcangelo Corelli. Możliwe, że kształcił się u Francesco Provenzale[3]. Był dyrektorem konserwatorium w Neapolu, czołowym przedstawicielem operowej szkoły neapolitańskiej. W latach 1679–1683 był kapelmistrzem szwedzkiej królowej Krystyny.
Komponował głównie opery (115), ale także oratoria, msze, motety, kantaty, madrygały i psalmy. Jego syn Domenico Scarlatti (1685–1757) również był znanym kompozytorem.
Interesował się kulturą polską, wyrażając to np. poprzez oratorium „San Casimiro rè di Polonia”.
Wybrane opery
[edytuj | edytuj kod](tytuł, data i miejsce pierwszego przedstawienia)[4]
- Gli Equivoci nel sembiante (1679, Bolonia (jako L’Errore innocente))
- L’Honestŕ negli Amori (6 lutego 1680, Palazzo Bernini w Rzymie)
- Il Pompeo (1683, Palazzo Colonna w Rzymie)
- Pirro e Demetrio (1684, Teatr San Bartolomeo w Neapolu)
- Rosmene overo L’Infedeltŕ fedele (1688, Palazzo Reale w Neapolu)
- Gli Equivoci in amore overo La Rosaura (grudzień 1690, Rzym)
- La Caduta dei Decemviri (listopad 1697, Teatr San Bartolomeo w Neapolu)
- L’Eraclea (1700, Teatr San Bartolomeo w Neapolu)
- Il Mitridate Eupatora (1707, Teatr San Giovanni Crisostomo w Wenecji)
- Il Tigrane ossia L’egual impegno d’amore e di fede (16 lutego 1715, Teatr San Bartolomeo w Neapolu)
- Le Dirindine (1715, Teatr Capranica w Rzymie)
- Ifigenia in Aulide (4 listopada 1718, Wiedeń)
- Il trionfo dell’onore (26 listopada 1718, Teatr Fiorentini w Neapolu)
- Marco Attilio Regulo (1719, Rzym)
- La Griselda (1721)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pozostałe rodzeństwo (Anna Maria Antonia Diana oraz Antonio Giuseppe zmarło po urodzeniu.) The New Grove Dictionary of Music and Musicians, tom 16, s. 549-550.
- ↑ The New Grove Dictionary of Music and Musicians, tom 16, s. 550.
- ↑ Manfred Bukofzer w Muzyka w epoce baroku (s. 338) mocno sprzeciwia się temu obiegowemu twierdzeniu.
- ↑ Alessandro Scarlatti Operas. [dostęp 2017-03-16].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Alessandro Scarlatti – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Alessandro Scarlatti – dzieła w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000121253953
- VIAF: 27253076
- LCCN: n81058967
- GND: 118605976
- NDL: 00881068
- LIBRIS: 0xbdgjhj5m5xq9k
- BnF: 13899453p
- SUDOC: 032612540
- SBN: LO1V133131
- NLA: 35263222
- NKC: jn20000604811
- BNE: XX1120929
- NTA: 070310149
- BIBSYS: 90735971
- CiNii: DA03383802
- Open Library: OL728715A, OL7223231A
- PLWABN: 9810546668505606
- NUKAT: n97005963
- J9U: 987007307339005171
- PTBNP: 169349
- LNB: 000037136
- NSK: 000087054
- CONOR: 6927971
- ΕΒΕ: 94027
- KRNLK: KAC199624226
- LIH: LNB:V*300266;=BD
- RISM: people/30002848