Przejdź do zawartości

Ambrose Agius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ambrose Agius OSB
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 września 1856
Aleksandria

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 1911
Manila

Miejsce pochówku

Katedra w Manili

Delegat apostolski na Filipinach
Okres sprawowania

1904–1911

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

benedyktyni

Prezbiterat

16 października 1881

Nominacja biskupia

3 września 1904

Sakra biskupia

18 września 1904

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 września 1904

Konsekrator

kard. Rafael Merry del Val

Współkonsekratorzy

Placide Louis Chapelle,
Edmund Stonor

Ambrose Agius OSB (ur. 17 września 1856 w Aleksandrii, zm. 12 grudnia 1911 w Manili) – maltański duchowny rzymskokatolicki, benedyktyn, arcybiskup, dyplomata papieski.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Aleksandrii w Egipcie w rodzinie Maltańczyków. Ochrzczony został jako Tancredi Alfred. Wstąpił do benedyktynów w Ramsgate w Anglii i przyjął imię zakonne Ambrose. W maju 1881 został wysłany wraz z grupą benedyktynów na Maltę, w celu założenia pierwszego klasztoru tego zakonu na tej wyspie. 16 października 1881 w Subiaco otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Zakonu Świętego Benedykta.

W 1884, gdy maltański klasztor został zamknięty z powodów politycznych, o. Agius powrócił do Ramsgate. W 1895 przeniósł się do Rzymu, gdzie został sekretarzem prokuratora generalnego[a] Kongregacji z Subiaco. W 1900 kapituła generalna wybrała go koadiutorem prokuratora generalnego.

3 września 1904 papież Pius X mianował go arcybiskupem tytularnym palmyreńskim, a dwa dni później delegatem apostolskim na Filipinach. 18 września 1904 przyjął sakrę biskupią z rąk sekretarza stanu kard. Rafaela Merry del Vala. Współkonsekratorami byli arcybiskup nowoorleański Placide Louis Chapelle oraz kapelan anglojęzycznych żuawów papieskich abp Edmund Stonor. Abp Agius odmówił przeprowadzania z okazji swojej sakry wielkiej ceremonii, przekazując przeznaczony na nią budżet biednym.

Na filipińskiej misji doprowadził do mianowania na godność biskupa ks. Jorge Barlina Imperiala - pierwszego Filipińczyka, który został biskupem. Później osobiście udzielił mu sakry.

W listopadzie 1911 został mianowany delegatem apostolskim w Stanach Zjednoczonych. Jednak zanim wyjechał z Manili zmarł 12 grudnia 1911. Został pochowany w manilskiej katedrze.

  1. przedstawiciela zakonu przy Stolicy Apostolskiej

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]