Anatolij Bibiłow
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Prezydent Osetii Południowej | |
| Okres |
od 21 kwietnia 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Anatolij Bibiłow (oset. Бибылты Ильяйы фырт Анатолий, Bibylty Iljajy fyrt Anatolij ur. 6 lutego 1970 w Cchinwali[1]) – osetyjski wojskowy i polityk, generał dywizji, minister ds. sytuacji nadzwyczajnych w latach 2008–2014, przewodniczący Parlamentu Osetii Południowej od 2014. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2011 oraz w 2017. Prezydent Osetii Południowej w latach 2017–2022.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Anatolij Bibiłow urodził się w rodzinie robotniczej. Uczęszczał do szkoły średniej z internatem, o profilu ze zwiększoną liczbą zajęć z języka rosyjskiego, wychowania fizycznego i szkolenia wojskowego. W latach 1988–1992 studiował w Wyższej Szkole Dowódczej Wojsk Powietrznodesantowych w Riazaniu. Po studiach rozpoczął służbę w jednostce sił powietrznych w Pskowie. W jej szeregach w 1992 uczestniczył w wojnie osetyjskiej, wspierając siły separatystów. W latach 1994–1996 służył w siłach zbrojnych Osetii Południowej[1][2].
Od 1996 do 1998 mieszkał w Kijowie, trudniąc się handlem i prowadząc własną działalność gospodarczą. Od 1998 do 2008 służył w batalionie wojsk pokojowych w Cchinwali[1][2][3].
W 2008 uczestniczył w drugiej wojnie w Osetii Południowej. 31 października 2008 prezydent Eduard Kokojty mianował go na stanowisko ministra ds. nadzwyczajnych oraz awansował do stopnia generała dywizji[1][2][4]. Stanowisko ministra zajmował do 14 lipca 2014[5].
W 2011 otrzymał rosyjski Order Przyjaźni[6].
Wybory prezydenckie w 2011
[edytuj | edytuj kod]19 września 2011 został mianowany przez rządzącą partię Jedność kandydatem w wyborach prezydenckich zaplanowanych na 13 listopada 2011. W wyborach tych o mandat nie mógł ubiegać się kończący swą drugą i zarazem ostatnią kadencję prezydent Kokojty. Kandydatura Bibiłowa uzyskała akceptację rosyjskich władz, w tym rosyjskiego ministra ds. nadzwyczajnych Siergieja Szojgu oraz szefa administracji prezydenckiej Siergeja Naryszkina. Według badań przedwyborczych Bibiłow pozostawał jednym z faworytów do zwycięstwa[2][3][4].
W pierwszej turze wyborów 13 listopada 2011 zajął pierwsze miejsce, zdobywając 25,44% głosów poparcia, nieznacznie tylko wygrywając z kandydatką niezależną, byłą minister edukacji Ałłą Dżiojewą, która uzyskała 25,37% głosów poparcia[7][8].
W drugiej turze głosowania 27 listopada 2011, według wstępnych wyników ogłoszonych następnego dnia przez komisję wyborczą (spośród 75 z 84 okręgów wyborczych), uzyskał 40% głosów, podczas gdy Ałła Dżiojewa 56,7% głosów. Bibiłow zakwestionował jednak podane wyniki i złożył skargę wyborczą do Sądu Najwyższego, oskarżając sztab Dżiojewy o fałszerstwa wyborcze, w tym zastraszanie wyborców i wręczanie łapówek. Jeszcze tego samego dnia sąd wstrzymał dalsze ogłaszanie wyników wyborów do czasu rozpatrzenia skargi. Dżiojewa odrzuciła oskarżenia i wezwała rywala do wykazania się obywatelską postawą i akceptacji porażki[9][10].
29 listopada 2011 Sąd Najwyższy unieważnił drugą turę wyborów z powodu "naruszenia prawa przez zwolenników Dżiojewy w czasie głosowania", w tym zastraszanie wyborców. Nakazał powtórzenie całego procesu wyborczego, zakazując Dżiojewie, zgodnie z obowiązującym prawem, ponownego startu ze względu na złamanie prawa przez jej sztab[11][12]. Parlament nową datę wyborów wyznaczył na 25 marca 2012[13]. 6 lutego 2012 Bibiłow podjął decyzję o niestartowaniu w nowych wyborach, co tłumaczył wolą uniknięcia dalszych konfliktów i umożliwieniem obywatelom dokonania wyboru w spokojnej atmosferze[14][15]. Wybory prezydenckie w 2012 wygrał Leonid Tibiłow[16].
Wybory prezydenckie w 2017
[edytuj | edytuj kod]23 czerwca 2014 objął stanowisko przewodniczącego parlamentu po tym, jak jego partia Zjednoczona Osetia, zwyciężyła w wyborach parlamentarnych z 8 czerwca 2014[17][18]. W następnym miesiącu ustąpił ze stanowiska ministra ds. nadzwyczajnych[5].
Po raz drugi wziął udział w wyborach prezydenckich 9 kwietnia 2017. Jego głównym rywalem był urzędujący prezydent Leonid Tibiłow. Obaj kandydaci uważani byli za zwolenników ściślejszej współpracy z Federacją Rosyjską i zyskali sobie nieformalne poparcie ze strony jej władz[19]. Bibiłow zwyciężył już w pierwszej turze głosowania, uzyskując 54,8% głosów poparcia, podczas gdy Tibiłow zdobył 33,7% głosów, a trzeci Alan Gagłojew – 10,1% głosów[20][21]. Urząd objął 21 kwietnia 2017[22].
Anatolij Bibiłow jest żonaty, ma czworo dzieci[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Бибилов Анатолий Ильич. kavkaz-uzel.ru. [dostęp 2011-11-13]. (ros.).
- ↑ a b c d Bibilov Nominated in South Ossetian Elections. pik.tv, 19 sierpnia 2011. [dostęp 2011-11-13]. (ang.).
- ↑ a b Osetia Południowa wybiera prezydenta. rp.pl, 12 listopada 2011. [dostęp 2011-11-13]. (pol.).
- ↑ a b Kommersant: Moscow Eyeing Bibilov as Kokoity’s Successor. pik.tv, 18 sierpnia 2011. [dostęp 2011-11-13]. (ang.).
- ↑ a b Новым главой МЧС Южной Осетии стал Сергей Санакоев. rsonews.org, 2014-07-16. [dostęp 2017-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)]. (ros.).
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 01.09.2011 г. № 1139. kremlin.ru. [dostęp 2022-07-02]. (ros.).
- ↑ The Central Election Committee: Anatoly Bibilov and Alla Dzhioeva will contest in the second round of presidential elections in South Ossetia. cominf.org, 15 listopada 2011. [dostęp 2011-11-15]. (ang.).
- ↑ S. Ossetia Split on Kremlin Nominee. themoscowtimes.com, 15 listopada 2011. [dostęp 2011-11-15]. (ang.).
- ↑ Surprise Leader In South Ossetian Presidential Runoff. rferl.org, 28 listopada 2011. [dostęp 2011-11-28]. (ang.).
- ↑ Dzhioyeva Declared Winner in S. Ossetia Vote. themoscowtimes.com, 28 listopada 2011. [dostęp 2011-11-28]. (ang.).
- ↑ Osetia nie wybrała kandydata Moskwy – wybory anulowano. wprost.pl, 29 listopada 2011. [dostęp 2011-11-29]. (pol.).
- ↑ Court in Tskhinvali Annuls Runoff Results. civil.ge, 29 listopada 2011. [dostęp 2011-11-29]. (ang.).
- ↑ Repeat Election Set for March in Breakaway S.Ossetia. civil.ge, 29 listopada 2011. [dostęp 2011-11-29]. (ang.).
- ↑ Bibilov Quits South Ossetia Poll. rian.ru, 6 lutego 2012. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).
- ↑ Q&A: South Ossetian separatist presidential election. BBC News, 22 marca 2012. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).
- ↑ Tibilov Wins South Ossetia Election. rian.ru, 9 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).
- ↑ В адрес спикера парламента Южной Осетии поступают поздравления. cominf.org, 2014-06-25. [dostęp 2017-04-11]. (ros.).
- ↑ Tskhinvali Sets Date for Presidential Polls. civil.ge, 2017-01-18. [dostęp 2017-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-16)]. (ang.).
- ↑ Former South Ossetian Leader To Appeal Election Ban. rferl.org, 2017-03-09. [dostęp 2017-04-11]. (ang.).
- ↑ Final Vote Tally for S. Ossetia Leadership Polls Approved. civil.ge, 2017-04-12. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
- ↑ Bibilov Wins South Ossetia Vote Denounced by Georgia, U.S., And EU. rferl.org, 2017-04-10. [dostęp 2017-04-11]. (ang.).
- ↑ April 2017. rulers.org. [dostęp 2017-04-26]. (ang.).
| Szefowie państw |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Szefowie państw nieuznawanych | |||||
| Szefowie rządów |
| ||||
| Szefowie rządów państw nieuznawanych |
